- Қизим,- деди отаси қалтироқ овозда.
- Ота,- Сумайя дадасини жуда соғинганди, югуриб бориб қучоқлаб олди,- мени кечиринг, дада!
  У отаси ҳазар қилади деб ўйлаганди. Йўқ ундай бўлмади. Отаси кечирди.
- Сени яхши кўраман,- деди ота, умрида биринчи марта. Сумайя аввал юрагида илиқлик, кейин жисмида бир оғриқ ҳис этди.
- Иммм,- оғриқдан бўғилиб нафас олганча отасидан ўзини ажратди. Қассобни қўлидаги пичоқ қон эди...