— Қаерга кетаяпсан? — Ҳасан уйқусираганча ошхонага кириб кетаётиб кетишга чоғланаётган Игордан сўради.
— Зарур ишим бор.
— Балки менга ҳам айтарсан, ҳар ҳолда бир уйда яшаяпмиз.
— Бунча шу уйингни миннат қилдинг? — Игорнинг юзи буришди. — Сенга айтишга келсак, олдин ишим ўхшасин кейин айтаман, — Игор гап тамом дегандек уйдан чиқиб кетди. Ўзи учун нонушта тайёрлаш учун ошхонага кетаётган Ҳасан нонуштани ҳам унутиб, тезда Игорнинг ортидан чиқди.
— Сен бир балони бошлаётганинг аниқ. Қани кўрайликчи, нима қилмоқчи экансан? — ўзига - ўзи гапирганча уни ортидан кузата бошлади.
* * *
Ҳошим Агзамов ўтирган машинанинг олдини бир нотаниш машина тўсди. Ҳайдовчи "Нима қилай?" дегандек хўжайинига қаради. Нотаниш машина эгаси машинадан тушиб тўғри келиб Ҳошим Агзамовни ёнига келди ва бошидаги кепкасини олди.
— Сен? — Ҳошим Азгамов таниш қиёфани кўриб ҳайратини яшира олмади.
— Ҳа мен, — Игор тиржайди. — Мени кўриб хурсанд бўласан деб ўйлагандим.
— Сени ўлдириб юбормаганимга шукр қилиб, бу ердан қорангни ўчир, — Ҳошим Агзамов унинг қилмишларини ўйлар экан, ўзини зўрға қўлга олиб турарди.
— Ҳайдамсанг ҳам кетаман. Аммо, олдин сенга битта гапни айтишим керак.
— Ҳозироқ бу ердан даф бўлмасанг, туғилганинга пушаймон қиламан.
— Хўп мана кетдим, — Игор машинадан тушди. Машина эшигини ёпар экан, — ҳая бир гап: Сен одам ёллаб ўлдиртирган Девил, сени ўғлинг, — дедию, эшикни ёпиб ҳотиржамгина бориб машинасига ўтириб, бу ердан узоқлашди.
— Ўғлим, — Ҳошим Агзамов чап кўксини чангаллаганча ўтирган жойида ўнг томонга йиқилди.
* * *
— Беморимизнинг иммунитети анча паст экан, — Санамни яхшилаб текширар экан, доктор гапира бошлади. — Бугунги ҳисобга муздек сувми, нимадир ичганмидингиз?
— Ҳалиги....— Санам Юсуфга бир қараб қўйдида, — бассейнга йиқилиб тушдим.
— Тушунарли. Демак, совуққотгансиз ва шу сабаб иссиғингиз кўтарилган. Ҳозир дорилар ёзиб бераман, тез орада кўрмагандек бўлиб кетасиз.
— Доктор иммунитетини кўтариш учун ҳам дорилар қабул қилиши керакми? — Юсуф хавотир билан сўради.
— Йўқ. Мен бир нечта витаминлар ёзиб бераман, кейин эса рафиқангиз тўғри ва фойдали, айни дамда табиий таомлар истеъмол қилса ҳаммаси яхши бўлади. — Докторнинг "Рафиқангиз" деган сўзи Юсуфга ёққан бўлса, Санамни уялтирдими, юзлари қизарди.
— Албатта, ҳаммасини сиз айтгандек қиламиз, — Юсуф Санамнинг қўлидан ушлаб олди. Санам қўлини тортиб олмоқчи бўлдию, тортиб ололмади.
* * *
— У билан нимани гаплашдинг? Ҳасан Игор кириб келиши билан ёқасидан олгудек бўлиб сўради.
— Ўзингни бос, Игор анчагина хотиржам эди. Унга шунчаки бор ҳақиқатни айтдим. Ахир ҳақиқатни билишга унинг ҳам ҳаққи бор.
— Бу билан нимага эришмоқчисан?
— Шунчаки, ўғлининг ҳақиқий қотили ким эканлигини билсин дедим. Энди эса, навбат Девилнинг суюклисига, — тиржайди Игор.
— Унга бир қадам ҳам яқинлашмайсан, — Ҳасан тишларини орасидан гапирар экан, қўллари мушт бўлиб тугилди.
— Ўзингни бос, — Игор кулганча Ҳасаннинг елкасига уриб қўйди. — Унга яқинлашиш ниятим йўқ. Шунчаки унга ҳам ҳақиқатни айтиб қўйсак зарар қилмайди.— Бундан кейин соғлиғинга эътиборли бўласан, — Юсуф машина эшигини очаркан, — йўқса ўзингдан кўр.
— Нима қилар экансиз? — Санам бир қошини кўтариб Юсуфнинг юзига яқинроқ келаркан, — жа ўзингиздан кетмаяпсизми?
— Йўқ, мен айнан ўзимдаман. — Қани машинага ўтир. Сени уйинга олиб бориб қўяман.
— Нега айнан уйимга? Мен ишга боришим керак.
— Жим, бугундан ишламайсан. Қачон мен рухсат берсам ўшанда ишлайсан.
— Ким сиздан рухсат сўраркин?
— Рухсат сўрамайсан, айтдимми "Хўп бўлади" деб бажарасан, — Юсуф Санамнинг бурнидан чимдиб қўяркан, — менимча тушунтира олдим.
— Ҳеч қачон. Чунки сизга ҳеч ким бу ҳуқуқни бермаган, — деганча машинага ўтирди
— Шунақа дегин? —Юсуф шартта бошини машина ичига эгилдида, Санамни ўзига тортиб бўса олди. Бизнинг Санамгина эса нима бўлганини ҳам тушунмасдан қолаверди.
* * *
— Зарур ишим бор.
— Балки менга ҳам айтарсан, ҳар ҳолда бир уйда яшаяпмиз.
— Бунча шу уйингни миннат қилдинг? — Игорнинг юзи буришди. — Сенга айтишга келсак, олдин ишим ўхшасин кейин айтаман, — Игор гап тамом дегандек уйдан чиқиб кетди. Ўзи учун нонушта тайёрлаш учун ошхонага кетаётган Ҳасан нонуштани ҳам унутиб, тезда Игорнинг ортидан чиқди.
— Сен бир балони бошлаётганинг аниқ. Қани кўрайликчи, нима қилмоқчи экансан? — ўзига - ўзи гапирганча уни ортидан кузата бошлади.
* * *
Ҳошим Агзамов ўтирган машинанинг олдини бир нотаниш машина тўсди. Ҳайдовчи "Нима қилай?" дегандек хўжайинига қаради. Нотаниш машина эгаси машинадан тушиб тўғри келиб Ҳошим Агзамовни ёнига келди ва бошидаги кепкасини олди.
— Сен? — Ҳошим Азгамов таниш қиёфани кўриб ҳайратини яшира олмади.
— Ҳа мен, — Игор тиржайди. — Мени кўриб хурсанд бўласан деб ўйлагандим.
— Сени ўлдириб юбормаганимга шукр қилиб, бу ердан қорангни ўчир, — Ҳошим Агзамов унинг қилмишларини ўйлар экан, ўзини зўрға қўлга олиб турарди.
— Ҳайдамсанг ҳам кетаман. Аммо, олдин сенга битта гапни айтишим керак.
— Ҳозироқ бу ердан даф бўлмасанг, туғилганинга пушаймон қиламан.
— Хўп мана кетдим, — Игор машинадан тушди. Машина эшигини ёпар экан, — ҳая бир гап: Сен одам ёллаб ўлдиртирган Девил, сени ўғлинг, — дедию, эшикни ёпиб ҳотиржамгина бориб машинасига ўтириб, бу ердан узоқлашди.
— Ўғлим, — Ҳошим Агзамов чап кўксини чангаллаганча ўтирган жойида ўнг томонга йиқилди.
* * *
— Беморимизнинг иммунитети анча паст экан, — Санамни яхшилаб текширар экан, доктор гапира бошлади. — Бугунги ҳисобга муздек сувми, нимадир ичганмидингиз?
— Ҳалиги....— Санам Юсуфга бир қараб қўйдида, — бассейнга йиқилиб тушдим.
— Тушунарли. Демак, совуққотгансиз ва шу сабаб иссиғингиз кўтарилган. Ҳозир дорилар ёзиб бераман, тез орада кўрмагандек бўлиб кетасиз.
— Доктор иммунитетини кўтариш учун ҳам дорилар қабул қилиши керакми? — Юсуф хавотир билан сўради.
— Йўқ. Мен бир нечта витаминлар ёзиб бераман, кейин эса рафиқангиз тўғри ва фойдали, айни дамда табиий таомлар истеъмол қилса ҳаммаси яхши бўлади. — Докторнинг "Рафиқангиз" деган сўзи Юсуфга ёққан бўлса, Санамни уялтирдими, юзлари қизарди.
— Албатта, ҳаммасини сиз айтгандек қиламиз, — Юсуф Санамнинг қўлидан ушлаб олди. Санам қўлини тортиб олмоқчи бўлдию, тортиб ололмади.
* * *
— У билан нимани гаплашдинг? Ҳасан Игор кириб келиши билан ёқасидан олгудек бўлиб сўради.
— Ўзингни бос, Игор анчагина хотиржам эди. Унга шунчаки бор ҳақиқатни айтдим. Ахир ҳақиқатни билишга унинг ҳам ҳаққи бор.
— Бу билан нимага эришмоқчисан?
— Шунчаки, ўғлининг ҳақиқий қотили ким эканлигини билсин дедим. Энди эса, навбат Девилнинг суюклисига, — тиржайди Игор.
— Унга бир қадам ҳам яқинлашмайсан, — Ҳасан тишларини орасидан гапирар экан, қўллари мушт бўлиб тугилди.
— Ўзингни бос, — Игор кулганча Ҳасаннинг елкасига уриб қўйди. — Унга яқинлашиш ниятим йўқ. Шунчаки унга ҳам ҳақиқатни айтиб қўйсак зарар қилмайди.— Бундан кейин соғлиғинга эътиборли бўласан, — Юсуф машина эшигини очаркан, — йўқса ўзингдан кўр.
— Нима қилар экансиз? — Санам бир қошини кўтариб Юсуфнинг юзига яқинроқ келаркан, — жа ўзингиздан кетмаяпсизми?
— Йўқ, мен айнан ўзимдаман. — Қани машинага ўтир. Сени уйинга олиб бориб қўяман.
— Нега айнан уйимга? Мен ишга боришим керак.
— Жим, бугундан ишламайсан. Қачон мен рухсат берсам ўшанда ишлайсан.
— Ким сиздан рухсат сўраркин?
— Рухсат сўрамайсан, айтдимми "Хўп бўлади" деб бажарасан, — Юсуф Санамнинг бурнидан чимдиб қўяркан, — менимча тушунтира олдим.
— Ҳеч қачон. Чунки сизга ҳеч ким бу ҳуқуқни бермаган, — деганча машинага ўтирди
— Шунақа дегин? —Юсуф шартта бошини машина ичига эгилдида, Санамни ўзига тортиб бўса олди. Бизнинг Санамгина эса нима бўлганини ҳам тушунмасдан қолаверди.
* * *