— Энди яхшими? — Санам "Ҳа" дегандек бош чайқади. Машина ичи секин қиза бошлагани боис Юсуф костюмини ечиб қўйдида, Санамга қараб ўтираверди. Орадан ярим соатча вақт ўтди. Бу орада Санамнинг уст - боши қурумаган бўлса ҳам, анчагина исиниб олганди.
— Балки печкани ўчирарсиз, қаранг тер босиб кетяпти, — Юсуфнинг пешонасидаги дона - дона терларга қараб қўйганча гапирди.
— Сен ҳали яхшилаб исиниб олмадингку.
— Йўқ, анчагина исиниб олдим. Фақат булар, — уст - бошига қаради.
— Унда бир иш қиламиз, — Юсуф печкани ўчирар экан машинани юргузди.
— Қаерга? — Санам ҳайрон бўлди.
— Борганда биласан, — Юсуф кулиб қўйди.
Анча юришгач, Юсуф машинани бир дўкон олдида тўхтатди.
— Мана етиб келдик. Қани туша қол, — деганча ўзи ҳам машинадан тушди. Санам индамасдан тушди. Юсуф айланиб келиб, унинг қўлидан ушлаб олдида дўконга кирди. Санам негадир бир оғиз сўз айтмас, қаршилик ҳам қилмасди. Чунки унинг ёнида ўзини анча ҳотиржам ҳис қилар, бу онлар умуман тугамаслигини истарди. Юсуф унинг қўлидан тутганча бир нечта либослар танлади. — Буларни кийиб чиқ, қайси бири ёқса ўшаларни оламиз, — Санам "Хўп" дегандек бош чайқаб қўйганча кийимларни олиб кийиниш хонаси томонга кетди. Навбати билан ҳаммасини кийиб чиқиб, Юсуфга кўрсатди. — Ҳаммаси ажойиб, — Юсуф сотувчи қизга ҳаммасини олишларини айтди. Улар дўкондан чиқишар экан, — энди тушлик қиламиз.
— Лекин, иш....
— Тушликдан кейин борамиз. Қолаверса, сенга айтадиган хушхабарим бор.
* * *
Эрталаб кўзларини Иззатнинг бағрида очган Дурдона эрининг юзига тикилиб ётар экан, кечаги тунни эслаб юзлари қизиб, ширин энтикиб қўйди. Секин Иззатнинг сочларини бармоқларини тарар экан,
— Бу уйғотишнинг янги йўлими? Иззат кўзларини очиб жилмайди. Дурдона уялиб юзини унинг кўксига босаркан — сен билан отган ҳар бир тонг ўзгача гўзал, — унинг пешонасидан ўпиб, меҳр билан авайлабгина бағрига босди.Дурдона бир сўз демасдан жимгина ётаркан,
— Балки бугун сенинг қўлингдан чой ичармиз? — Иззат секин уни ўзига қаратиб юзидан ўпди.
— Майликуя, аммо, мен чой қуйишни билмайман, — мўлтирабгина қаради.
— Ўзим ўргатаман, қани тура қол, — Иззат ўрнидан туриш баробарида Дурдонанинг қўлини қўйиб юбормасдан уни ҳам турғазди. Улар биргаликда нонушта тайёрлар экан,
— Ҳалиги....— Дурдона секин гап бошлаётганди,
— Менимча сен Нозима ҳақида сўрамоқчисан? Шунақами? — Иззат ортидан келиб, белидан қучди. Дурдона "Ҳа" дегандек бош чайқаб қўйди. — У мени жияним. Холамни қизи.
— Нега унда мен танимайман?
— Ўзи қайси қариндошимни танийсан? — Иззатнинг бир қоши кўтарилди.
— Ҳалиги...
— Ана кўрдингми? Тўйимиз куни ҳеч нарсага эътибор бермай қовоқ уйиб ўтиришни оқибати бу.
— Лекин у аниқ тўйга келмаган, — Дурдона хотирасига зўр бериб тўйда кўрган одамларини эслашга ҳаракат қила бошлади.
— Ҳа келмаган, чунки ўқишда эди. Шунинг учун сен билан танишгани келганди. Лекин, сен....
— Мен бошқа ҳаёлга борибман, — Дурдона ҳижолат бўлганча бошини эгди.
— Ҳа сени ҳаёлларингдан ўзим айланай, — Иззат уни ўзига қаратдида бурнидан чимдиб қўяркан, — ҳечқиси йўқ. Ҳа демай ҳамма қариндошларим билан танишиб оласан.
— Иҳм, — димоғига жавоб берганча уялибгина кўзларини олиб қочди. Иззат жилмайганча аёлини меҳр билан қучиб қўйди.
* * *
— Мен ҳалиям ишонмаяпман, — Юсуф Санамга иссиққина қаҳвани узатар экан, — наҳот биз талашмасдан, тортишмасдан тушлик қилмоқчимиз? — Санам бир сўз демасдан фақат қошларини чимирди. — Ҳей, гапирсангчи?
— Нимани? — Санам қаҳвани ичиш учун эндигина кўтарганди, қўллари қалтираб қаҳва устига тўкилиб кетди. Ўрнидан тураётиб кўз олди қоронғулашиб кетди. Энди йиқилай деганда, Юсуф уни тутиб қолди.
— Яхшимисан? — хавотирланганча сўради. Санам секингина бошини қимирлатиб қўяркан, негадир кўзининг ичи қизариб кетганди. — Кўзларингни нега қизарган? — Юсуф тезда пешонасига қўлини қўяркан, — иссиғинг борку. — Санам ҳолсизгина жилмаяркан кўзлари юмилиб кетарди. Юсуф чўнтагидан пул чиқариб стол устига ташладию, Санам даст кўтариб олиб чиқиб кетди.
* * *
— Балки печкани ўчирарсиз, қаранг тер босиб кетяпти, — Юсуфнинг пешонасидаги дона - дона терларга қараб қўйганча гапирди.
— Сен ҳали яхшилаб исиниб олмадингку.
— Йўқ, анчагина исиниб олдим. Фақат булар, — уст - бошига қаради.
— Унда бир иш қиламиз, — Юсуф печкани ўчирар экан машинани юргузди.
— Қаерга? — Санам ҳайрон бўлди.
— Борганда биласан, — Юсуф кулиб қўйди.
Анча юришгач, Юсуф машинани бир дўкон олдида тўхтатди.
— Мана етиб келдик. Қани туша қол, — деганча ўзи ҳам машинадан тушди. Санам индамасдан тушди. Юсуф айланиб келиб, унинг қўлидан ушлаб олдида дўконга кирди. Санам негадир бир оғиз сўз айтмас, қаршилик ҳам қилмасди. Чунки унинг ёнида ўзини анча ҳотиржам ҳис қилар, бу онлар умуман тугамаслигини истарди. Юсуф унинг қўлидан тутганча бир нечта либослар танлади. — Буларни кийиб чиқ, қайси бири ёқса ўшаларни оламиз, — Санам "Хўп" дегандек бош чайқаб қўйганча кийимларни олиб кийиниш хонаси томонга кетди. Навбати билан ҳаммасини кийиб чиқиб, Юсуфга кўрсатди. — Ҳаммаси ажойиб, — Юсуф сотувчи қизга ҳаммасини олишларини айтди. Улар дўкондан чиқишар экан, — энди тушлик қиламиз.
— Лекин, иш....
— Тушликдан кейин борамиз. Қолаверса, сенга айтадиган хушхабарим бор.
* * *
Эрталаб кўзларини Иззатнинг бағрида очган Дурдона эрининг юзига тикилиб ётар экан, кечаги тунни эслаб юзлари қизиб, ширин энтикиб қўйди. Секин Иззатнинг сочларини бармоқларини тарар экан,
— Бу уйғотишнинг янги йўлими? Иззат кўзларини очиб жилмайди. Дурдона уялиб юзини унинг кўксига босаркан — сен билан отган ҳар бир тонг ўзгача гўзал, — унинг пешонасидан ўпиб, меҳр билан авайлабгина бағрига босди.Дурдона бир сўз демасдан жимгина ётаркан,
— Балки бугун сенинг қўлингдан чой ичармиз? — Иззат секин уни ўзига қаратиб юзидан ўпди.
— Майликуя, аммо, мен чой қуйишни билмайман, — мўлтирабгина қаради.
— Ўзим ўргатаман, қани тура қол, — Иззат ўрнидан туриш баробарида Дурдонанинг қўлини қўйиб юбормасдан уни ҳам турғазди. Улар биргаликда нонушта тайёрлар экан,
— Ҳалиги....— Дурдона секин гап бошлаётганди,
— Менимча сен Нозима ҳақида сўрамоқчисан? Шунақами? — Иззат ортидан келиб, белидан қучди. Дурдона "Ҳа" дегандек бош чайқаб қўйди. — У мени жияним. Холамни қизи.
— Нега унда мен танимайман?
— Ўзи қайси қариндошимни танийсан? — Иззатнинг бир қоши кўтарилди.
— Ҳалиги...
— Ана кўрдингми? Тўйимиз куни ҳеч нарсага эътибор бермай қовоқ уйиб ўтиришни оқибати бу.
— Лекин у аниқ тўйга келмаган, — Дурдона хотирасига зўр бериб тўйда кўрган одамларини эслашга ҳаракат қила бошлади.
— Ҳа келмаган, чунки ўқишда эди. Шунинг учун сен билан танишгани келганди. Лекин, сен....
— Мен бошқа ҳаёлга борибман, — Дурдона ҳижолат бўлганча бошини эгди.
— Ҳа сени ҳаёлларингдан ўзим айланай, — Иззат уни ўзига қаратдида бурнидан чимдиб қўяркан, — ҳечқиси йўқ. Ҳа демай ҳамма қариндошларим билан танишиб оласан.
— Иҳм, — димоғига жавоб берганча уялибгина кўзларини олиб қочди. Иззат жилмайганча аёлини меҳр билан қучиб қўйди.
* * *
— Мен ҳалиям ишонмаяпман, — Юсуф Санамга иссиққина қаҳвани узатар экан, — наҳот биз талашмасдан, тортишмасдан тушлик қилмоқчимиз? — Санам бир сўз демасдан фақат қошларини чимирди. — Ҳей, гапирсангчи?
— Нимани? — Санам қаҳвани ичиш учун эндигина кўтарганди, қўллари қалтираб қаҳва устига тўкилиб кетди. Ўрнидан тураётиб кўз олди қоронғулашиб кетди. Энди йиқилай деганда, Юсуф уни тутиб қолди.
— Яхшимисан? — хавотирланганча сўради. Санам секингина бошини қимирлатиб қўяркан, негадир кўзининг ичи қизариб кетганди. — Кўзларингни нега қизарган? — Юсуф тезда пешонасига қўлини қўяркан, — иссиғинг борку. — Санам ҳолсизгина жилмаяркан кўзлари юмилиб кетарди. Юсуф чўнтагидан пул чиқариб стол устига ташладию, Санам даст кўтариб олиб чиқиб кетди.
* * *