— Ҳозир сизни аёлим билан таништираман, — Иззат шундай деганча эндигина эшик томонга қараб юраётганди, эшик олдида турган Дурдонани кўриб, — шу ердамидинг? — ўзини ҳайрон бўлгандек тутди. — Ягонам, таниш бу Нозимахон. Уй ишлари учун одам ёлланг дегандингку, мана олиб келдим. Бугундан ҳамма ишларни у қилади, энди сира қийналмайсан, — Иззат Нозима тўғрисида жилмайиб гапириши Дурдонага ёқмади.
— Тушунарли, — совуққина гапирганча ошхонадан чиқиб кетар экан, ўз - ўзидан асабийлашиб борарди.Иззат кулиб қўйдида,
— Мен кийимимни алиштириб чиқай, — деганча эшик тарафга юрди.
— Унгача мен кечки овқатга уннайман, — Нозиманинг нозли овози эшитилди. Иззат шунчаки жилмайиб қўйдида чиқиб кетди. Нозима тезда ишга киришди. Иззат уст - бошини алиштириб тўғри Дурдонанинг ёнига келди.
— Хорманг энди хоним, — ёнига ўтириб смечкадан озгина олиб чақар экан, — буни нимасини кўраяпсан? — юзини буриштирди.
— Ажойиб, тарихий сериал. Сенга ёқмаса бошқаларга ҳам ёқмаслиги керак деганимаску.
— Мен ёқмади демадимку, — кулиб қўяркан, — менга бу сериалнинг битта жойи ёқади.
— Қаери? — Дурдона телевизордан кўз узмасдан сўради.
— Анави сўтакнинг исми нима эди?
— Султон Сулаймон, бунинг устига у сўтак эмас, — қошларини чимирди.
— Нима бўлса ҳам. Бир тарафдан унга ҳавасим келади. Шунча хотини бор. Эҳ, қани эди менда ҳам....
— Туя ҳаммомни орзу қиларкан, — лаб буриб қўйди.
— Ҳа нима, сен ажрашаман деяпсан. Ажрашганимиздан кейин Нозимахонга уйланарман. Рози бўлса албатта, — Иззат анчагина ҳотиржам гапирарди.
— Тўғри қиласан, ҳозирдан ўзинга хотин топганинг бир томондан яхши, — Дурдона қош учириб, лабини сал қийшайтириб қўйди. Улар яна бироз гаплашиб телевизор томоша қилишди. Кечки овқат тайёр бўлгач,
— Иззат ака, — мулойим гапирганча Нозима кириб келди. — Кечки овқат тайёр.
— Биз ҳозир. Қани хоним, овқатлангани чиқамизми? — ўрнидан туриб, Дурдонага қўл узатди.
— Албатта, — Дурдона уни менсимагандек ўтиб, ошхонага юрди. Иззат бош чайқаб қўйганча унинг ортидан борди.
— Бунча ёқимли ҳид, — ошхонага кирар-кирмас кўзини юмиб чуқур ҳидлар экан, — иштаҳани очиб юбордингизку Нозимахон, — Иззат кафтларини бир - бирига ишқалаганча жойига келиб ўтирди.
— Тез тайёр бўладиган бир нарсаларда, — Нозима ўзгача мулойимлик билан гапирарди.
— Нима бўлса ҳам тезроқ сузиб берсангиз яхши бўларди ойимқиз. Қорин пиёзни пўсти бўлиб кетдию, — Дурдона қўрслик билан гапирди.
— Ҳўп ҳозир, — Нозима тезда иккаласига ҳам овқат сузиб олдиларига қўяркан,
— Қани ўзингизга ҳам сузиб дастурхонга ўтиринг. Вақтида овқатланинг, — Иззат уни биргаликда овқатланишга таклиф қилди.
— Йўғэ, ахир мен оддий хизматкорман. Бу хизмат вазифамни суисътемол қилиш бўлади.
— Ҳеч ҳам унақа эмас. Энди сиз ҳам оиламиз аъзосиз, тўғрими ягонам? — Дурдонага қаради.
— Албатта, ҳеч уялманг Нозимахон. Ўз уйингиздагидек бемалол яшайверинг, — Дурдона Иззатга ёмон қараш қилиб қўйганча гапирди.
— Раҳмат, жуда яхши аёл экансиз, — Дурдонага жилмайиб қўяркан тезда ўзига овқат сузиб, Иззатга яқинроқ жойга ўтириб олди.
— Сизларга ёқимли иштаҳа, — Иззат бошлаб берди. — Бай - бай, қўлингиз бунча ширин Нозимахон, Иззат овқатни ейишни бошлагандан мақташни бошлади. — Бизни хонимга ҳам шу овқатни ўргатиб қўйсангиз бўларкан.
— Жоним билан, бу ўзи жуда тез тайёр бўладиган таом. Бунинг устига ўрганиш ҳам осон.
— Ана эшитдингизми хоним, ўрганиш осон экан, — Иззат қош учирганча Дурдонага қараб қўйди.
— Эшитдим, эшитдим, — Дурдона қош чимириб қўйди. Бундан Иззатнинг юзига сезилар - сезилмас кулгу югурди.— Демак, сиз дадамни рад қилиб, Даврон акага турмушга чиққансиз?
— Ҳа, лекин бу турмушимиз узоққа бормади, — бироз оғриқ билан гапирди.
— Нега? Нимадир бўлдими?
Даданг тўйдан кейин ҳам бизни тинч қўймади. Охири, Даврон акамни ўлдириб тинди.
— Нима? — Юсуф қулоқларига ишона олмасди. — Дадам одам ўлдирганми?
— Бу ҳам етмагандек, менга туҳмат қилиб шунча йил қизимдан айро яшашимга сабабчи бўлди.
— Тушунарли, — совуққина гапирганча ошхонадан чиқиб кетар экан, ўз - ўзидан асабийлашиб борарди.Иззат кулиб қўйдида,
— Мен кийимимни алиштириб чиқай, — деганча эшик тарафга юрди.
— Унгача мен кечки овқатга уннайман, — Нозиманинг нозли овози эшитилди. Иззат шунчаки жилмайиб қўйдида чиқиб кетди. Нозима тезда ишга киришди. Иззат уст - бошини алиштириб тўғри Дурдонанинг ёнига келди.
— Хорманг энди хоним, — ёнига ўтириб смечкадан озгина олиб чақар экан, — буни нимасини кўраяпсан? — юзини буриштирди.
— Ажойиб, тарихий сериал. Сенга ёқмаса бошқаларга ҳам ёқмаслиги керак деганимаску.
— Мен ёқмади демадимку, — кулиб қўяркан, — менга бу сериалнинг битта жойи ёқади.
— Қаери? — Дурдона телевизордан кўз узмасдан сўради.
— Анави сўтакнинг исми нима эди?
— Султон Сулаймон, бунинг устига у сўтак эмас, — қошларини чимирди.
— Нима бўлса ҳам. Бир тарафдан унга ҳавасим келади. Шунча хотини бор. Эҳ, қани эди менда ҳам....
— Туя ҳаммомни орзу қиларкан, — лаб буриб қўйди.
— Ҳа нима, сен ажрашаман деяпсан. Ажрашганимиздан кейин Нозимахонга уйланарман. Рози бўлса албатта, — Иззат анчагина ҳотиржам гапирарди.
— Тўғри қиласан, ҳозирдан ўзинга хотин топганинг бир томондан яхши, — Дурдона қош учириб, лабини сал қийшайтириб қўйди. Улар яна бироз гаплашиб телевизор томоша қилишди. Кечки овқат тайёр бўлгач,
— Иззат ака, — мулойим гапирганча Нозима кириб келди. — Кечки овқат тайёр.
— Биз ҳозир. Қани хоним, овқатлангани чиқамизми? — ўрнидан туриб, Дурдонага қўл узатди.
— Албатта, — Дурдона уни менсимагандек ўтиб, ошхонага юрди. Иззат бош чайқаб қўйганча унинг ортидан борди.
— Бунча ёқимли ҳид, — ошхонага кирар-кирмас кўзини юмиб чуқур ҳидлар экан, — иштаҳани очиб юбордингизку Нозимахон, — Иззат кафтларини бир - бирига ишқалаганча жойига келиб ўтирди.
— Тез тайёр бўладиган бир нарсаларда, — Нозима ўзгача мулойимлик билан гапирарди.
— Нима бўлса ҳам тезроқ сузиб берсангиз яхши бўларди ойимқиз. Қорин пиёзни пўсти бўлиб кетдию, — Дурдона қўрслик билан гапирди.
— Ҳўп ҳозир, — Нозима тезда иккаласига ҳам овқат сузиб олдиларига қўяркан,
— Қани ўзингизга ҳам сузиб дастурхонга ўтиринг. Вақтида овқатланинг, — Иззат уни биргаликда овқатланишга таклиф қилди.
— Йўғэ, ахир мен оддий хизматкорман. Бу хизмат вазифамни суисътемол қилиш бўлади.
— Ҳеч ҳам унақа эмас. Энди сиз ҳам оиламиз аъзосиз, тўғрими ягонам? — Дурдонага қаради.
— Албатта, ҳеч уялманг Нозимахон. Ўз уйингиздагидек бемалол яшайверинг, — Дурдона Иззатга ёмон қараш қилиб қўйганча гапирди.
— Раҳмат, жуда яхши аёл экансиз, — Дурдонага жилмайиб қўяркан тезда ўзига овқат сузиб, Иззатга яқинроқ жойга ўтириб олди.
— Сизларга ёқимли иштаҳа, — Иззат бошлаб берди. — Бай - бай, қўлингиз бунча ширин Нозимахон, Иззат овқатни ейишни бошлагандан мақташни бошлади. — Бизни хонимга ҳам шу овқатни ўргатиб қўйсангиз бўларкан.
— Жоним билан, бу ўзи жуда тез тайёр бўладиган таом. Бунинг устига ўрганиш ҳам осон.
— Ана эшитдингизми хоним, ўрганиш осон экан, — Иззат қош учирганча Дурдонага қараб қўйди.
— Эшитдим, эшитдим, — Дурдона қош чимириб қўйди. Бундан Иззатнинг юзига сезилар - сезилмас кулгу югурди.— Демак, сиз дадамни рад қилиб, Даврон акага турмушга чиққансиз?
— Ҳа, лекин бу турмушимиз узоққа бормади, — бироз оғриқ билан гапирди.
— Нега? Нимадир бўлдими?
Даданг тўйдан кейин ҳам бизни тинч қўймади. Охири, Даврон акамни ўлдириб тинди.
— Нима? — Юсуф қулоқларига ишона олмасди. — Дадам одам ўлдирганми?
— Бу ҳам етмагандек, менга туҳмат қилиб шунча йил қизимдан айро яшашимга сабабчи бўлди.