“Оятларимизни ёлғонга чиқарганларни эса улар билмайдиган томондан аста-секин ҳалокатга яқинлаштирамиз” (аъроф сураси, 182-оят).
Имом Раббоний (қуддиса сирруҳу) бу мавзуда шундай дейдилар: “Ҳайрат ва кароматларнинг зоҳир бўлиши валоят шартларидан эмаслигини билмоқ мақсадга мувофиқдир. Уламолар ҳайратланарли ҳолларнинг юзага келишига масъул бўлмаганидек, авлиё ҳам ҳайратланарли ҳолларнинг зоҳир бўлиши учун жавобгар эмаслар. Зеро, валоят буюк Султон бўлган Аллоҳга яқинлашишдан иборат бўлиб, уни масивани унутгандан сўнг авлиёсига туҳфа қилади.
Бир тоифа борки, уларга бу яқинлик эҳсон қилинади, лекин ғайб ишлари ва ҳодисаларга иттило (хабардор бўлиш) берилмайди.
Иккинчи тоифа шахслар борки, уларга бу яқинлик берилади, аммо ғайб ишлари ва ҳодисаларига иттило берилади.
Учинчи тоифа борки, уларга бу яқинликдан ҳеч нарса берилмайди. Лекин ғайб ишларига иттило берилади.
Охирида баён этилган тоифа истидрож аҳли бўлади. Унинг нафсининг поклиги ўзини ғайб кашфлари билан вайрон қилиб, залолатга бошлаган (йўлдан оздирган)дир” (Имом Раббоний, “Мактубот”, 92-мактуб, 2/138). *Зуҳурот – бу зикр билан машғул бўлган пайтда муридга кўрсатиладиган нарсалардир.
“ИРШАД-УЛ МУРИДИН” китоби, Шайх Маҳмуд Нақшбандий ал-Мужаддидий ал-Холидий ал-Уфий Маҳмуд Уста Усмон ўғли (қуддиса сирруҳу)
Таржимон: Улуғбек Султон https://t.me/NasrullohMirinoyatshox
Имом Раббоний (қуддиса сирруҳу) бу мавзуда шундай дейдилар: “Ҳайрат ва кароматларнинг зоҳир бўлиши валоят шартларидан эмаслигини билмоқ мақсадга мувофиқдир. Уламолар ҳайратланарли ҳолларнинг юзага келишига масъул бўлмаганидек, авлиё ҳам ҳайратланарли ҳолларнинг зоҳир бўлиши учун жавобгар эмаслар. Зеро, валоят буюк Султон бўлган Аллоҳга яқинлашишдан иборат бўлиб, уни масивани унутгандан сўнг авлиёсига туҳфа қилади.
Бир тоифа борки, уларга бу яқинлик эҳсон қилинади, лекин ғайб ишлари ва ҳодисаларга иттило (хабардор бўлиш) берилмайди.
Иккинчи тоифа шахслар борки, уларга бу яқинлик берилади, аммо ғайб ишлари ва ҳодисаларига иттило берилади.
Учинчи тоифа борки, уларга бу яқинликдан ҳеч нарса берилмайди. Лекин ғайб ишларига иттило берилади.
Охирида баён этилган тоифа истидрож аҳли бўлади. Унинг нафсининг поклиги ўзини ғайб кашфлари билан вайрон қилиб, залолатга бошлаган (йўлдан оздирган)дир” (Имом Раббоний, “Мактубот”, 92-мактуб, 2/138). *Зуҳурот – бу зикр билан машғул бўлган пайтда муридга кўрсатиладиган нарсалардир.
“ИРШАД-УЛ МУРИДИН” китоби, Шайх Маҳмуд Нақшбандий ал-Мужаддидий ал-Холидий ал-Уфий Маҳмуд Уста Усмон ўғли (қуддиса сирруҳу)
Таржимон: Улуғбек Султон https://t.me/NasrullohMirinoyatshox