💕💞JANNAT SIRLARI💕❤️

САБРНИНГ ТАГИ...

Аллоҳга муқарраб инсонлардан бўлмиш Аҳмад ибн Динор ҳаётида бир ҳол юзага келдики, уйида на бир егулик нарса, бозордан ул-бул харид қилай деса, на бир танга қолди. Ўша паллаларда у зот Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳадисларини кўчириш билан банд эди. Очликни унутиш учун ҳам ишга шўнғиб кетган, тўғрироғи, ишга шўнғиб кетгани учун ҳам очликни унутган эди. Саҳифаларга бирин-кетин ҳуснихат ила дурдек бўлиб ҳарфлар тизиларди. Вақт ўтар, илм фидойиси эса, нафсига сабр тилаган ҳолда ҳадис кўчирарди.

Кеч ҳам кирди. Атроф жим-жит, сукунат. Фақат қоғознинг нафис шитир-шитири-ю, қаламнинг қоғоз узра сийрилган сози эшитилади. Мойчироқнинг пилиги гоҳо чисир- чисир қилиб қўяди. Шу пайт бўйра устида хонанинг қайсидир бурчагидан чиққан бир сичқон пайдо бўлди. Журъати етгунича олимга яқин келди ва негадир атрофида айлана бошлади. Аҳмад ибн Динор ишдан бир оз чалғиб сичқонни кузатди. Қўрқмасдан, бемалол юргани унга наша қилди. Ёнида турган жомга бармоқ учини юборди-да, бир ҳаракат билан сичқоннинг устига тўнкариб қўйди ва шу заҳоти бу воқеани унутгандек, яна ёзишга тутинди. Бир оздан сўнг яна бир сичқон пайдо бўлди. Хиёл муддат олимга мўлтираб-мўлтираб турди-да, тўнкарилган жом атрофи-да гирдикапалак бўла бошлади. Аҳмад ибн Динор бу ҳолни кўз қири билан кўриб турган бўлса ҳам, ишдан тўхтамади.

Жомни беш-олти бор айлангандан сўнг сичқон бирдан кўздан ғойиб бўлиб қолди. Сал ўтмай, оғзида нимадир тишлаб чиқиб келди-ю олимнинг кўз ўнгига ташлади. Буни қарангки, у келтирган нарса тилла танга эди. Бу ҳодиса қанчалик ғайритабиий бўлмасин, олим сабр билан ишини давом эттираверди.

Сичқон бу «бепарво» одамнинг рўпарасида бир оз тикилиб турди, сўнг яна инига кириб кетди ва иккинчи тилла тангани тишлаб чиқди. Яна кутди, яна инига кириб кетди.

Шу йўсинда етти марта кириб чиқди. Олимнинг борган сари қизиқиши ортди, аммо қимир этмай ўтираверди.

Ниҳоят, сичқон охирги кириб чиқишида битта бўш ҳамённи тишлаб келтирди. Уни тангаларнинг ёнига ташлади-да, олимнинг рўпарасига ўтириб олди. Гўёки борини олиб чиқдим, бўлди, деяётгандек эди. Аҳмад ибн Динор ҳам буни фаҳмлаб, ҳалити жомнинг бир четидан кўтарди. Вақтинчалик қамалиб қолган сичқон жуфтининг ёнига ўқдай отилиб чиқди ва жониворлар чийиллаганича бир-бирига суйкалашиб, бўйранинг қирғоғидан тешикка кириб ғойиб бўлишди.

https://t.me/OLIYZARZAMIN202502

Ҳамма нарсани Аллоҳдан кўришда яхшилик кўп.

Кимдандир Сизга озор етса маҳзун бўлманг. Фақат англашга ҳаракат қилинг!

Сиз унга синовсиз, У Сизга. Ким синовни Аллоҳдан кўриб шикоятсиз ва чиройли сабрда бардавом бўлса, шунга яраша ажрни ҳам Аллоҳнинг Ўзи беради.

Аллоҳ ҳохламаса бутун дунё бирлашиб бизга қарши ёмонлик қилса ҳам зарар беролмайди. Бутун дунё йиғилиб яхшилик қилса ҳам, Аллоҳ буюрмаса бизга манфаат етмайди.

Яъни, бандалардан келадиган азият ҳам Аллоҳдан ажрланишимиз учун имконият, бандалар бир сабабчи холос. Аллоҳ ҳохламаса ҳечким ёмонлик қилиш тугул бармоғини ҳам қимирлата олмайди.

Аллоҳ учун сабр қилинг. Аллоҳнинг синовидан келажагингиз учун ибратланиб, бундан кейин эҳтиёт бўлинг.

Нимаики содир бўлмасин ҳикмати бор, биз учун албатта яхшиликка бўлишини доимо ўзимиз ёки бошқалар ҳаётида кўплаб исботларига гувоҳ бўлганмиз. Гўзал тоқатда мусибатнинг
ҳажмига яраша гўзал ҳикмати ва хойриёти узоқ кутдирмайди ин ша Аллоҳ.

Инсонларданмас, Аллоҳдан кўриб, сабр қилиб, эътибор бермаслик маъқул йўл. Ҳар кимнинг қилган яхшилиги ҳам, ёмонлиги ҳам ўзи учун. Яхши бўлишдан тўхтамаслигимиз нодир ҳолат. Жонига куймаганлар ёмонлик қилаверишсин. Вақти билан амалларига ярашасини олаверишади.

https://t.me/OLIYZARZAMIN202502