Koʻpkari

Chovagʻon-chavandoz chiniqqan, chapdast, qir-adir, soylik, toshloq, tik enishli qiyaliklarda har qanday xavf-xatarni yengib oʻtadigan, otni yaxshi koʻrib parvarishlay oladigan boʻlishi kerak. Aytishlaricha, koʻngli toza odamgina ot bilan tillasha oladi. Negaki ot tabiatan juda sezgir jonivor: yaxshi-yomonni farqlaydi, nobop odamni oʻziga yaqinlashtirmaydi...

Ota-bobolarimiz xalq sayillarida, sunnat toʻylari, oʻgʻil uylash marosimlarida, birinchi farzand yoki nevara koʻrganda yurtga osh tortib, ketidan koʻpkari oʻtkazganlar. Bu shavqli musobaqa niyat qilganlarning sovrinlari, aholining oʻzaro oʻrtaga qoʻygan qimmatbaho mukofotlari asosida tashkil qilingan. Ishqiboz chavandozlar orasida gashtak koʻpkari ham taʼsis etilib, havasmand tomoshabinlar bu olishuv uchun oʻz himmatlaricha sovrin tikkanlar.

Chavandozlik xislati bobodan nabiraga, otadan farzandga, hamqishloq chavandozlardan yosh ishqiboz chavandozlarga oʻtib kelgan. Bolalar yoshligidanoq jonivordan qoʻrqmaslikka, otni toʻgʻri abzallashga, ot ustida muvozanat saqlashga oʻrgatilgan. Uloqni oyoq taqimi ostiga olish, koʻpkarida gʻirromlik qilmaslik, raqib chavandozga shikast yetkazmaslik, halollikdan saboq berilgan.

#nomoddiymadaniymeros

Telegram | Instagram | Facebook