Kadr ortida
Nechanchi yili esimda yo’q. Umrimda ilk marta davlat tashkilotiga tadbirga borgan paytim edi. Ro’yxatda Madina Nurmatova, bo’lib ketib qolganman. Kirishda hech isbotlay olmayman. Rosa xunob bo’ldim, qaytib ketsam kerak, deb turganimda notanish odam kelib “man javob beraman, pasportidan olib yozing ma’lumotlarini”, deb olib kirib ketdi. Ko’zimga avliyo bo’lib ko’ringan odamdan minnatdor edim. Ortidan ergashib tadbir joyigacha keldim.
Tajribasi nol, hali biror joyda ishlamagan fotograf qizaloq. Zalga qarab ketar ekanman, haligi odam “Девочка, ты докажи им кто тут крутой фотограф”, deb jilmayib ketdi. O’sha kuni faoliyatimdagi eng yaxshi rasmlarni oldim.
Oradan yillar o’tib katta tadbirda ishlayotgan vaqtim o’ta qattiq hayajonlandim.
Xato ketidan xato, kadrlarga ulgurmas, asabiylashar, biror burchak bo’lsa, hammadan yashirinib yig’lasam. Yig’lamsirab, zo’rg’a borib lenta oldiga turdim. Marosimni kutardim. Bir payt “Madin, yorug’lik yaxshimi? Qani, mani bir rasmga olingchi, sozlamani tekshiringchi”, deb bir odam keldi. Test kadr oldim-u, kayfiyatim joyiga tushdi. O’zimga ishonchim ortdi. Keyingi kadrlarim o’zimga yoqa boshladi. Bu odamni keyinroq ham ancha fotolarga oldim, haliyam davom etyapman. Lekin o’sha kuni ruhiy bosimdan olib chiqib ketgani haligacha xotiramda o’rnashib qayta-qayta ruhiy madad beradi. Ba’zan ish jarayonida o’zingni yeb bitirayotganingda kimdir vaziyatni his qilib, olib chiqib ketishi o’ta go’zal!
Nechanchi yili esimda yo’q. Umrimda ilk marta davlat tashkilotiga tadbirga borgan paytim edi. Ro’yxatda Madina Nurmatova, bo’lib ketib qolganman. Kirishda hech isbotlay olmayman. Rosa xunob bo’ldim, qaytib ketsam kerak, deb turganimda notanish odam kelib “man javob beraman, pasportidan olib yozing ma’lumotlarini”, deb olib kirib ketdi. Ko’zimga avliyo bo’lib ko’ringan odamdan minnatdor edim. Ortidan ergashib tadbir joyigacha keldim.
Tajribasi nol, hali biror joyda ishlamagan fotograf qizaloq. Zalga qarab ketar ekanman, haligi odam “Девочка, ты докажи им кто тут крутой фотограф”, deb jilmayib ketdi. O’sha kuni faoliyatimdagi eng yaxshi rasmlarni oldim.
Oradan yillar o’tib katta tadbirda ishlayotgan vaqtim o’ta qattiq hayajonlandim.
Xato ketidan xato, kadrlarga ulgurmas, asabiylashar, biror burchak bo’lsa, hammadan yashirinib yig’lasam. Yig’lamsirab, zo’rg’a borib lenta oldiga turdim. Marosimni kutardim. Bir payt “Madin, yorug’lik yaxshimi? Qani, mani bir rasmga olingchi, sozlamani tekshiringchi”, deb bir odam keldi. Test kadr oldim-u, kayfiyatim joyiga tushdi. O’zimga ishonchim ortdi. Keyingi kadrlarim o’zimga yoqa boshladi. Bu odamni keyinroq ham ancha fotolarga oldim, haliyam davom etyapman. Lekin o’sha kuni ruhiy bosimdan olib chiqib ketgani haligacha xotiramda o’rnashib qayta-qayta ruhiy madad beradi. Ba’zan ish jarayonida o’zingni yeb bitirayotganingda kimdir vaziyatni his qilib, olib chiqib ketishi o’ta go’zal!