O‘zingni o‘zing aldama, Telefon seni qaram qilib qo‘yyapti, sen esa bundan keyin ham zavq olayotgandek ko‘rinasan. Har kuni ko‘zlaring ekran oldida chiriyapti, miyangga foydasiz axborotlar tiqilib ketyapti, lekin sen hali ham buni odat deb atayapsan. Haqiqat shuki, sen shunchaki vaqtingni o‘ldirayapsan, xolos.

Telefonni qo‘yishga kuch topolmayapsanmi? Bu kuchsizlik, Bu sen o‘zing ustidan nazorat yo‘qligidan dalolat. Hayoting o‘tib ketyapti, ammo sen "keyinroq" qilaman deb o‘zingni aldaysan. Keyin nima? Yana shu qaramlikka tushib, orzularingni unutasanmi?

Har safar telefonga yopishganingda, o‘zingga savol ber: “Mana shu payt, mana shu lahzaga, 5-10 yil o‘tib, afsuslanamanmi?” Ha, afsuslanasan, chunki hozir foydali narsaga yo‘naltiradigan energiyangni isrof qilyapsan. Telefon sen uchun vosita bo‘lishi kerak, maqsad emas.

Hozir qilayotgan ishing hayotingni yutib ketayotganini ko‘rib turibsan, lekin hech narsa qilmaysanmi? Qani, ayt: Telefon senga nima berdi? Orzularingmi? Hayot sifatimi? Muvaffaqiyatmi? Javob aniq –....

Shu qaramlikni yengmasang, hayotingni telefon o‘ynab ketkazgan odam sifatida tugatasan. Esingda bo‘lsin, sening qo‘lingda har kunni g‘olibga aylantirish imkoniyati bor, lekin ekran orqali emas. Endi o‘zingga kel! Telefonga hukmronlik qil, aks holda u seni boshqarishda davom etadi!