#ТЕЛБА_ИШҚ
#МУАЛЛИФ_АЙДИН
#H_35
Самир жаноблари унга қарата ҳафсаласиз гапирди-да, тўсатдан ҳеч кутилмаган вазиятда, Рустамга мушт тушириб қолди.
Етти ухлаб, тушимга ҳам кирмайдиган бундай воқеани гувоҳи бўлиб, кўзларим косасидан чиққудек бўлиб кетди ўзи ҳам.
— Жаноб, нима қилябсиз? Самир жаноблари... - иккинчи марта унга ташланмоқчи бўлганида, мийям ишлаб кетиб, тезда йўлини тўсиб олдим.
— Сен аралашма Севинч. Сени ҳам жавоб берадиган вақтинг келади. Ҳой, қўйиб юбор мени Севинч. Қўйиб юборсангчи...
Унинг важоҳатидан қўрққаним учун, сўтакбейни қўлини қучоқлаб, чирмовиқдек ёпишиб олдим. У бўлса тинмай қўлини силтаб ташлаябди. Филдек кучи бор экан ўзиям. Рустамни ҳам бир мушт билан ухлатиб қўйди-я.
— Илтимооос, Самир жаноблари бас қилинг. Тўхтасангизчи. Жаноооооб
ИЛТИМОС ДЕДИМ СЕН СЎТАККА, ТЎХТАСАНГЧИ ЯРАМААААС..
Қўлларимдан озод бўлиб энди ўзига келган Рустамни иккинчи мушти билан сийлаган бошлиғимга қараб, асабий бақириб юбордим.
Қойил қолса арзийди, у таққа тўхтади ҳаракатдан. Камига менга ғалати нигоҳда қараб қолди. — Менга ўқрайманг. Шу кўзингизни ўйиб олайми? Бу нимаси? Ақлдан озганмисиз? Нега уни урасиз? Шарманда....
Жаҳлим чиқиб кетгани учун ҳеч ўзимни боса олмай, унга қарата бидирлай бошладим, токи ҳамкорларимиз келиб қолмагунча.
— Бу ерда нима бўлябди?
- деди бири бизни аҳволимизга разм солиб, ҳайратланганча.
— Сизга алоқадор бўлмаган ишларга аралашмаганиз маъқул.
Сўтакбей ҳозир жавоблик қилиб, тезда жавоб берарди. Оғзи-бурни қон бўлган Рустамни, шериклари келиб ўрнидан турғизмоқчи бўлишди, унга ачиниб кетдим. Икки марта беайб мени деб шу вазиятга тушиб ўтирибди ахир.
Икки қадам Рустам тамон юрганимни биламан, сўтакбей қўлимдан маҳкам тутиб қолди.
— Маъсулияциз инсонлар билан ҳамкорлик қилмайман. Сизлар ярим соат кечикиб келябсиз. Мен эса, ишга жиддий қарайман. Соғ бўлинглар.
Гапларини қаттиқ таъкидлаб гапирган сўтакбей, мени ташқари тамон судрай бошлади.
Ортимиздан эса нима бўлганини тушуниб улгурмаган, янги... А, йўғ-э, собиқ ҳамкорлар тинмай, ,, Жаноб Самир мазур тутасиз ъъ - деб чарчамаётган, рестаран иш бошқарувчиси анқайганча қолиб кетди.
— Қаерга судраябсиз мени? Қўлимни қўйиб юборинг. Ўзим ҳам юра оламан. Ҳой псих, мен сенга гапирябман.
Машина тамонга судраётган сўтакбейни озодликдаги бир қўлим билан тинмай уриб, бақиравердим. Унинг мен ҳеч тушунмаётган ҳаракатлари, аллақачон қўрқита бошлаган эди ахир.
—Севинч, бас қил. Ҳаммани диққатини тортябсан.
— Унда қўйиб юбор қўлимни.
Асабий гапириб машинани эшигини очган сўтакбейга қараб, ҳали ҳамон ушлаб турган қўлига ишора қилдим.
— Шундоқ ҳам қўйиб юбораман. Зарда қилишинг шарт эмас. Қани ўтир машинага.
— Мен сиз билан кетмайман.
#МУАЛЛИФ_АЙДИН
#H_35
Самир жаноблари унга қарата ҳафсаласиз гапирди-да, тўсатдан ҳеч кутилмаган вазиятда, Рустамга мушт тушириб қолди.
Етти ухлаб, тушимга ҳам кирмайдиган бундай воқеани гувоҳи бўлиб, кўзларим косасидан чиққудек бўлиб кетди ўзи ҳам.
— Жаноб, нима қилябсиз? Самир жаноблари... - иккинчи марта унга ташланмоқчи бўлганида, мийям ишлаб кетиб, тезда йўлини тўсиб олдим.
— Сен аралашма Севинч. Сени ҳам жавоб берадиган вақтинг келади. Ҳой, қўйиб юбор мени Севинч. Қўйиб юборсангчи...
Унинг важоҳатидан қўрққаним учун, сўтакбейни қўлини қучоқлаб, чирмовиқдек ёпишиб олдим. У бўлса тинмай қўлини силтаб ташлаябди. Филдек кучи бор экан ўзиям. Рустамни ҳам бир мушт билан ухлатиб қўйди-я.
— Илтимооос, Самир жаноблари бас қилинг. Тўхтасангизчи. Жаноооооб
ИЛТИМОС ДЕДИМ СЕН СЎТАККА, ТЎХТАСАНГЧИ ЯРАМААААС..
Қўлларимдан озод бўлиб энди ўзига келган Рустамни иккинчи мушти билан сийлаган бошлиғимга қараб, асабий бақириб юбордим.
Қойил қолса арзийди, у таққа тўхтади ҳаракатдан. Камига менга ғалати нигоҳда қараб қолди. — Менга ўқрайманг. Шу кўзингизни ўйиб олайми? Бу нимаси? Ақлдан озганмисиз? Нега уни урасиз? Шарманда....
Жаҳлим чиқиб кетгани учун ҳеч ўзимни боса олмай, унга қарата бидирлай бошладим, токи ҳамкорларимиз келиб қолмагунча.
— Бу ерда нима бўлябди?
- деди бири бизни аҳволимизга разм солиб, ҳайратланганча.
— Сизга алоқадор бўлмаган ишларга аралашмаганиз маъқул.
Сўтакбей ҳозир жавоблик қилиб, тезда жавоб берарди. Оғзи-бурни қон бўлган Рустамни, шериклари келиб ўрнидан турғизмоқчи бўлишди, унга ачиниб кетдим. Икки марта беайб мени деб шу вазиятга тушиб ўтирибди ахир.
Икки қадам Рустам тамон юрганимни биламан, сўтакбей қўлимдан маҳкам тутиб қолди.
— Маъсулияциз инсонлар билан ҳамкорлик қилмайман. Сизлар ярим соат кечикиб келябсиз. Мен эса, ишга жиддий қарайман. Соғ бўлинглар.
Гапларини қаттиқ таъкидлаб гапирган сўтакбей, мени ташқари тамон судрай бошлади.
Ортимиздан эса нима бўлганини тушуниб улгурмаган, янги... А, йўғ-э, собиқ ҳамкорлар тинмай, ,, Жаноб Самир мазур тутасиз ъъ - деб чарчамаётган, рестаран иш бошқарувчиси анқайганча қолиб кетди.
— Қаерга судраябсиз мени? Қўлимни қўйиб юборинг. Ўзим ҳам юра оламан. Ҳой псих, мен сенга гапирябман.
Машина тамонга судраётган сўтакбейни озодликдаги бир қўлим билан тинмай уриб, бақиравердим. Унинг мен ҳеч тушунмаётган ҳаракатлари, аллақачон қўрқита бошлаган эди ахир.
—Севинч, бас қил. Ҳаммани диққатини тортябсан.
— Унда қўйиб юбор қўлимни.
Асабий гапириб машинани эшигини очган сўтакбейга қараб, ҳали ҳамон ушлаб турган қўлига ишора қилдим.
— Шундоқ ҳам қўйиб юбораман. Зарда қилишинг шарт эмас. Қани ўтир машинага.
— Мен сиз билан кетмайман.