Ikki yigit suhbatlashdi.
— Qayerda ishlaysan?
— Falon joyda.
— Oyliging qancha?
— 1 mln 800 ming.
— Atigi 1 mln 800 mingmi? Oz-ku? Shunchani qanday yetkazasan?
Bu gapni eshitib yigit ishini yomon koʻrdi. Maoshini koʻtarishlarini soʻrab, shikoyat qildi. Boshligʻi bosh tortdi. Ishdan boʻshadi. Ishi, oz boʻlsa ham puli bor edi. Endi tamoman ishsiz qoldi.
Bir ayol boshqasidan soʻradi.
— Yaqinda farzandli boʻldingiz. Tuqqaningizda eringiz nima sovgʻa qildi?
— Hech nima.
— Shu toʻgʻrimi? Yoʻq, oʻzingiz ayting? Siz ne ne azoblar bilan unga farzand tugʻib bersangiz-u, u arzimagan boʻlsa ham, sovgʻa bermasa? Nima, sizni qadringiz yoʻqmi?
Bu gaplar uning yuragini qizdirdi. Eri ishdan qaytganida gʻazab bilan kutib oldi. Urishishdi. Janjallashishdi. Ahiyri sovgʻa oʻrniga ajralishga erishdi.
Ota xotirjam yashardi. Undan soʻrashdi:
— Nima oʻgʻlingiz sizni koʻrishga tez-tez kelib turmaydimi?
— Ishi qiyin. Boʻsh vaqti kam.
— Siz uchun ham vaqti yoʻqligiga ishonasizmi?
Ota farzandidan oldin rozi edi. Endi undan gina qilishni boshladi. Qalbidagi musaffolik ketdi. Loyqalandi.
Bunaqa savollar hammamizga beriladi. Har kuni. Har doim. Ham eshitamiz. Ham aytamiz. Biz uni eshitayotgan odamga qanday taʼsir qilishi xayolimizga ham kelmaydi. Oddiy soʻz bilan bir insonning hayotini agʻdaramiz.
Xulosa oʻzingizdan....
Intrnetdan olindi
@Erkinovsamandar_blog
— Qayerda ishlaysan?
— Falon joyda.
— Oyliging qancha?
— 1 mln 800 ming.
— Atigi 1 mln 800 mingmi? Oz-ku? Shunchani qanday yetkazasan?
Bu gapni eshitib yigit ishini yomon koʻrdi. Maoshini koʻtarishlarini soʻrab, shikoyat qildi. Boshligʻi bosh tortdi. Ishdan boʻshadi. Ishi, oz boʻlsa ham puli bor edi. Endi tamoman ishsiz qoldi.
Bir ayol boshqasidan soʻradi.
— Yaqinda farzandli boʻldingiz. Tuqqaningizda eringiz nima sovgʻa qildi?
— Hech nima.
— Shu toʻgʻrimi? Yoʻq, oʻzingiz ayting? Siz ne ne azoblar bilan unga farzand tugʻib bersangiz-u, u arzimagan boʻlsa ham, sovgʻa bermasa? Nima, sizni qadringiz yoʻqmi?
Bu gaplar uning yuragini qizdirdi. Eri ishdan qaytganida gʻazab bilan kutib oldi. Urishishdi. Janjallashishdi. Ahiyri sovgʻa oʻrniga ajralishga erishdi.
Ota xotirjam yashardi. Undan soʻrashdi:
— Nima oʻgʻlingiz sizni koʻrishga tez-tez kelib turmaydimi?
— Ishi qiyin. Boʻsh vaqti kam.
— Siz uchun ham vaqti yoʻqligiga ishonasizmi?
Ota farzandidan oldin rozi edi. Endi undan gina qilishni boshladi. Qalbidagi musaffolik ketdi. Loyqalandi.
Bunaqa savollar hammamizga beriladi. Har kuni. Har doim. Ham eshitamiz. Ham aytamiz. Biz uni eshitayotgan odamga qanday taʼsir qilishi xayolimizga ham kelmaydi. Oddiy soʻz bilan bir insonning hayotini agʻdaramiz.
Xulosa oʻzingizdan....
Intrnetdan olindi
@Erkinovsamandar_blog