Amerika chindan ham menga oʻxshagan oddiy oʻzbek uchun juda gʻalati va "mantiqsiz" tuyiladi. Koʻchada yurganimda, odamlar bilan gaplashganimda hamma narsa men uchun noodatiy koʻrinadi. Rasmdagi isitgich avtobus bekatida olingan va aynan shunaqasini metro bekatida ham koʻrdim. Tashqari sovuqligi uchun bekatga shunaqa isitgichlar qoʻygan. Eng qizigʻi bekatlar toʻliq yopilmagan, ya'ni kirish qismi doim ochiq turadi. Meni eng hayron qoldirgani shtatning aholisiga qaygʻurishi boʻldi. Aholisi uyi tugul bekatda sovqotib qolmasligi uchun isitgichlar oʻrnatgan. Bitta oddiy oʻzbek sifatida bu narsa meni salkam 2 oydan beri qiynaydi. Har kuni Oʻzbekistonda koʻplab qishloqlarda gaz, elektr yetishmovchiligi kuzatiladi, millionlab oʻzbek oilalar bundan qiynalishadi, Amerikada esa hatto turgan bekatim ham isitiladi. Miyamda faqat bir savol beraman: NIMAGA? Bu savolning javobini topishni xohlamayman. Javob aniq va xafa qiladigan darajada achchiq.
Afsuski, oʻzbekistonliklar, yaʼni bizning hayotimiz "NIMAGA?''lar bilan toʻla. Menimcha, har bir xalqini oʻylaydigan odamni shu savol qiynaydi.
NIMAGA bizda shunday? Amerikalik odamdan oʻzbekning nima kami bor? U ham odam, biz ham odam! Har ikki toifa soliq toʻlaydi. Har ikki toifaning ikkita qoʻli, ikkita oyogʻi, bitta boshi bor. Qachon bizning jamiyat ham shunday imkoniyatlarga erishadi?