Shunday vaqtlar bo'ladi asosan yolg'iz qolganingda: O'tmishingni ko'z oldingdan o'tkazishni, yashagan hayotingni tahlil qilishni boshlaysan. Qayoqdan kelib, qayoqqa qarab ketayotganingga razm solasan. Hayotingdagi yaxshi yomon ishlarni eslab chiqasan. Qarasang yomon ishlaring ko'p ekan. Alloh taolo jannatiy odamlarga jannatiy amallarni qilishni oson qilib qo'yadi lekin o'zingga qaraysan. Qarasang - senda jannatiy amallardan ko'ra gunohlaring ko'proq ekannn. Shu paytda o'zingni aldashni boshlaysan. "Yo'q, yo'q san yaxshi odamsan. Qara u odamga yordam bergansan, qara kecha bu yaxshilikni qilding..." Ammo, ammo hayolingga qilgan gunohlaring, o'qilmagan namozlaring, tutilmagan ro'zalaring... kelaveradi va jimmm bo'lasan. Shu vaqtda sening o'zingni nimadir qilib qo'ymasligingga nima to'sqinlik qiladi?
O'zingni o'ldirsang aniq Jahannamga kirishingni bilasan. Mana shu narsa seni o'zingni o'ldirishdan saqlaydi!
Qarasang, gunohlaringni boshqalarga aytmagansan. Demak, Alloh taolo kechirishiga umiding bor.
Alloh taolo faqatgina taqvodor bandalarining tavbalarini, amallarini, ehsonlarini, ibodatlarini qabul qilishini bilasan va mana shu narsa seni bu tublikdan chiqishingga va Alloh roziligi uchun harakat qilishingga yordam beradi.