Qachondan beri derazaga boqib turardi.... Uyning ichkari qismida o'tirib derazadan tashqi hovli, ko'cha atrofini tomosha qilish bilan band edi go'yo..... Har xolda ko'rgan odam shunday o'ylardi....
Ammo uning ichini zil ketkizgan o'ylari, hech bir yaqiniga ayta olmagan va ayta olmaydigan dardlari bor edi. U deyarli gapirmasa ham ichidan to'lib toshardi, tunlar sajdani makon qilgan yolg‘iz emas, Robbisi bilan birga.

Ko'zida yosh qolmagan, shu sabab qalbi ila yig‘lardi.