asianiy

Let's have your the most interesting question below

People are disturbingly loud, leaving no rest and peace.

We are all sick. The whole world is. In a way or another. It's like that. Accept it, don't deny. Even if you would - why? Don't yell, don't cry, listen and sight tight.

There is no such thing as a norm in psychiatry.

We are all above or below average according to certain scales.

The only level which defines sick and sane is the level of threat and danger, both to the immediate circle and society on the whole.

The best journey is not the one that is outside;
The best journey rather starts within you.

Silent people are silent for a reason. it is not because they are shy, it is not because they hate to talk, it is not because they cannot deliver messages properly. it is only only because they save their energy for the betterment of humanity

balance is by far the most important thing we should keep and consider. only goodness or too much goodness ruins life, I bet. even imagining you have no problem or anything to fight for, how interesting could it be to live. thus, we need problems to deal with, abstractness to find out, and hard life to embrace, all to live better life and have happiness.

yo'q va mavjud bo'lmagan haqiqat ortidan ovga chiqqanlar jamiyat, insoniyat uchun xavfli. ular bora bora o'z haqiqatini ommaga singdirishga, ta'sir qilishga o'tishadi, qaysiki bu fojia

allayev

yosh avlod bizdan ko'ra kreativroq va aqlliroq. faqat buni kattalar tan olgisi kelmaydi va ularni ham o'zlarining almisoqdan qolgan "strategiya"lari bilan qayirmoqchi bo'lishadi

vaqtini topib, bo'shalib turish ham kerak, faqat jip va qoziq ruxsat beradigan joydagi o'tni tirnab o'tirmasdan. ketidan bitta kaltak yoki lapatka zarbi, tamom. muhimi ozgina ozodlik nashidasi. albatta arziydi

universitetda o'qiydiganlarga va endi o'qish niyatida yurganlarga bir muncha maslahat.

olayotgan baholaringga e'tiborli bo'l. to'g'ri bu raqamlar hech qachon sening haqiqiy potensialingni ko'rsatib berolmaydi, lekin shunaqa holatlar bo'ladiki, o'sha raqamlar seni oyog'ingdan chalib yuborishi mumkin.

o'qituvchilar bilan yaxshi munosabatda bo'lishni o'rgan. senda bor ego, unda ham, hammadaham bor. zo'rligingni ko'rsatib qo'yadigan katta-katta maydonlar bor, lekin universitet unaqa joylardan emas. to'g'ri o'qituvchidan ko'ra zo'rroq, bilimliroqdirsan, lekin baribir u sendan ko'proq kiyim yirtgan.

tanishlar orttir, odamlar haqida emas, fikrlar, idealar, rejalar haqida gapiradigan odamlarni top, hamsuhbat bo'l, kitob o'qiganday bo'lasan.

yashashni o'rgan, o'zingni top. nima qilsam bo'ladi deb odamlardan emas, o'zingdan so'ra, o'zingni o'rgan, o'zingni his qil, yuragingning bir burchaklarida yotgan istaklarni top, ular uchun kurash.

telegram kanallarga obuna bo'l. o'z sohasida yetarlicha tajribasi, salmoqli natijalari bor odamlarning dunyoqarashini, fikrlarini o'rgan.

Reallikdan tobora uzoqlashib ketish, avval sindiradi, so'ngra o'ldiradi.

jismoniy o'g'riq, reallikka bog'lab turuvchi bog'ich.

odam, kasal bo'ladiki, tanasida o'g'riq sezadiki, Xudoni o'ylab qoladi, reallikka yaqinlashib qoladi.

lekin, faqat reallik bilan andarmon bo'lib qolishham o'ldiradi, zeriktirib. chunki, reallikda mavjud bo'lmagan, reallikka o'girib bo'lmaydigan narsalar talaygina

bir ikkita o'zbek kinolarini ko'rib chiqdim. gapirilaverib siyqasi chiqqan, maishiy muammolardan chetga chiqmasdan nuqul va nuqul chaynayveradigan kinolarimiz texnik xatolari bilan ko'plarning e'tiborini jalb qilib kelgan, har doim. meni tashvishlantirgan narsa - til masalasi.

xuddiki, qo'lingda miltig'ing o'qlangan holda otishga tayyor turibdi, lekin sen miltiqdan o'qlarni yechib olib, nishon tomon qo'lingda uloqtiryapsan. bu qanchalik kulguli va mantiqsiz, to'g'rimi? bu badiiy tasvir esa o'zbek kinochiligiga birga-bir tushadi. ular tilning bor kuchi, potensialidan foydalana olishmayapti, balki bilimi yetishmayapti, yoki aqli, lekin nimadir aniq yetishmayapti.

butun boshli kinoda atigi 2 ta punch eshitdim (punch-joyiga urilgan, ilmoqli, vaziyat va holatga ko'ra ma'lum bir maqsadda ishlatilgan nutq parchasi yoxud gap). qolgan qismlarda esa grammatik, phonetik xatolar va mujmal gaplar qalashib yotibdi. men o'ylamaymanki, bular kino uchun avval ssenary yozadi deb. yoki yozilgan bo'lsayam uyiga tashlab kelib, kinoni improvizatsiya qilib to'qib yuborishadi. bunaqa kino ko'rib katta bo'layotgan avlodning til darajasiyam shunaqa bo'ladida keyin. gapiraman desa gap ko'p. boshqalargayam qoldirdim. bu mavzu hali ko'p e'tibor markazimizda bo'ladi.

kunning qaysidir qismi, bizga eng yoqadigan, eng qadrlisi bo'ladi. o'sha qism uchun qolgan yoqmagan qismlarida ham yashab qo'yilaveradi.

jamiyat, xalqning bir bo'lagi bo'la olish ham baxt, ham badbaxtlik. unga qo'shilolmay yakkamaxov yashab yurganlar ham, ham baxtli ham baxtsiz.

hammasiga shunday ko'z yumib ketaversak, keyin ko'zimizni ochirmay qo'yishadi

panshaxadek qo'l og'zini to'sib turibdi. negaligini tushunmadi, garangsiradi, axir u baqirmoqchi emasdiku. og'zini qafasdek qo'ldan ozod qilish uchun bor kuchi qo'llariga yo'naltirdi, yo'q miq etolmadi, ustida turgan barzangi gavda uning ikki qo'lini tok shoxchasini osiltirib bog'lagandek ushlab turibdi. u na unga xamla qiladi yoki ozod qiladi, holatning daxshati u o'z asirini ovoz chiqarib yordam chaqirishiga, qochib ketishiga to'sqinlik qilyapti xolos. raqib unsiz harakat qilardi, xuddi kimdirdan hayiqqandek. bu esa daxshat ustiga daxshat qo'shardi. u o'ldim deb o'yladi, suvga cho'kkandek nafas olishga intiq edi. bilganicha kalima qaytardi, Xudodan yordam so'radi, yolvordi. suvda qolib cho'kkan odamdek havoga otilib, o'ziga keldi. endi uxlolmasligini bilib telefon chirog'ini yoqdi.

russian songs hit hard. maybe it is about language itself or pure talent, I'm not sure. but maybe it is about me who does not know a russian word and the music is, that's why, hitting me hard ig. let me enjoy the art and avoid any reason or urge to learn that language


don't hesitate to share some russian music below. much appreciated.