Man uchun gʻalati tuyilgan bir narsa bor. Man 2 yildan beri uyga 25 marta borib kelgan boʻlsam ham , 25 marta yigʻlab xayrlashardim. Hatto bir kun oldin yigʻlashni boshlardim ketishim kemayoptiiii deb.

Yangi yildan keyin onam kuzatib qoʻydilar. Nimagadir hatto quchoqlashib xayrlashayotganda ham yigʻlamadim. Shunchalik xotirjam edimki... Jimlik faqat. Siqilish ham yoʻq. Xursand ham emasman. Xafa ham.

Toshkentga keldim. Chemadanimni olib yoʻlga chiqdimda, Yandeks chaqirib yotoqxonaga keldim. Shopping qildim. Xuddiki hammasiga koʻnikib ketgandek va aslida uyim shu yer kabi.

Va bu xotirjamlik oxirgi paytlar meni qoʻrqitishni boshlagan...
Man yana yig'loqi qizaloq boʻlgim keladi. "Reshala" emas.

Esimda oʻtgan yili yotoqxonada xonani eshigini xonadoshim ustidan qulflab qoʻyganim uchun soatlab yigʻlaganim( buzilib qolgandi)