ҚОРАТОҒ ТОМОНЛАРДА

Бизни йўқлаб, топмай бизни, Лайло келиб кетибди,
Зордик чунон, эзди гумон, Улё келиб кетибди.

Бир мактуби баҳона-ю, висол қистади Кўнгил,
Қолдик дариғ, боқдик сариғ, Даво келиб кетибди.

Сийнасига бошни қўйиб йиғламоққа зор, маҳтал,
Турган эдик, юрган эдик, Ҳаё келиб кетибди.

Гуноҳобод жизғанаги ёқди жону жисмимни,
Биз-да саҳро, ул-да баҳра, Дарё келиб кетибди.

Интизорлик новдасига бир тушгайди сояси,
Сўзга қанот битгай эди, Наво келиб кетибди.

Излай-излай, кунлар тузсиз, унлар тузсизким, ваҳ,
Андишалар зулматига Маъно келиб кетибди.

Қайдин билай, висол истаб бўстон кўнгил мақоми,
Айрилиқдан жаннат улгу Сабо келиб кетибди.

Армон хирмонидан тонг-ла кўтардим бир наво,
Аҳлиш ушшоқ даргоҳига Дунё келиб кетибди.

1994

Барно ЭШПЎЛАТОВ

t.me/Barnobek_Eshpolatov