"Ўсмат ота" масжиди

#Улуғлар_насиҳати


• Ҳар кимнинг фикри дуруст бўлса,
• Қилиқлари ҳам дуруст бўлгай!

🪶Ҳазрати Абу Туроб Нахшабий қуддиса сирруҳу


👉@usmat_ota

Муҳаммад ибн Мункадир ҳикоя қилади: "Расулуллоҳнинг (с.а.в.) масжидларида менинг устуним бор эди. Кечалари унинг олдида намоз ўқирдим, кейин суяниб ўтирардим. Бир йили Мадина аҳли ёмғирсиз қолди. Шунда улар Аллоҳдан ёмғир сўраб (далага) чиқишди. Лекин ёмғир ёғмади. Ўша кечаси мен Масжиди Набавийда (с.а.в.) охирги - хуфтон намозини ўқиб бўлиб, устунимга суяниб ўтирган эдим. Бир пайт эгнига кўйлак кийган, яна бошқа бир кўйлакни бўйнига ташлаб олган қоп-қора одам кириб келди. Менинг устунимнинг олд томонига ўтиб икки ракаат намоз ўқиди-да, ўтирди. Сўнг деди:

"Eй Раббим, пайғамбаринг ҳарамидагилар ёмғир сўрашди, лекин ёмғир бермадинг. Мен Сендан ўтинаман, уларни суғор".

Жинни бўлса керак, деб ўйладим. Аммо у дуодан қўлини қўймасдан туриб, осмонда момақалдироқ овози эшитилди. Ёмғир келаётган эди. Уйга қайтмоқчи бўлдим.

Ёмғир овози эшитилгач, ўша одам Аллоҳга ҳамдлар айтди. Шундай айтдики, умримда унақасини эшитмаганман. Кейин:

"Мен кимманки дуойимни ижобат қилдинг. Лекин мен Сенга ҳамд айтиш билан, қудратинг билан паноҳ сўрадим", деди. Сўнгра намоз ўқий бошлади. Қиёмда узоқ турди. Субҳ яқинлашганини сезгач, сажда қилди ва витр ўқиди. Сўнгра бомдоднинг икки ракат суннатини адо қилди. Кейин фарзига жамоатга қўшилди. Мен ҳам қўшилдим.

Имом салом бергач, ўрнидан турди. Орқасидан мен ҳам турдим. Масжиднинг эшигига етгач, кийимини ёпиниб ташқарига чиқди ва ёмғирга "шўнғиди".

Ортидан кийимимни кўтариб чиқдим, тезда сув бўлиб кетдим ва унинг қаёққа кетганини билмай қолдим.
Иккинчи кечаси яна Расулуллоҳнинг (с.а.в.) масжидларида хуфтонни ўқиб бўлиб, устунга суяниб ўтирган эдим, ҳалиги киши келди. Намоз ўқий бошлади. Қиёмда узоқ турди. Тонг яқинлашгач, сажда қилди. Кейин витр ўқиди. Сўнг бомдоднинг суннатини адо қилди. Фарзга иқомат айтилгач, жамоатга қўшилди, мен ҳам қўшилдим.
Имом салом бергач, масжиддан чиқди. Орқасидан эргашдим. Кетаверди, боравердим. Охири қайси ҳовлига кирганини аниқлаб, сўнг масжидга қайтдим. Қуёш сал кўтарилгач, намоз ўқиб, ташқари чиқдим ва ўша ҳовлига бордим. У этикдўз экан. Мени кўриб, таниди ва:

"Абу Абдуллоҳ, хуш келибсиз. Хизмат борми? Маҳси тикиб берайми?" деб сўради. "Ўтган кеча ёнимда ўтирган сен эмасмидинг?" дедим мен. Унинг юзи ўзгарди. Ғазаби келди. "Бу билан сизнинг нима ишингиз бор?" деди. Дарҳол унинг олдидан чиқдим.

Учинчи кечада яна намозни ўқиб устунга суянганча уни кутдим. Лекин келмади. "Инна лиллаҳи, нима қилиб қўйдим?!" дедим. Қуёш чиққунча масжидда ўтирдим. Кейин чиқиб ўша ҳовлига бордим. У турган уйнинг эшиги очиқ, ичида ҳеч нарса йўқ эди. Ҳовлидагилар мендан: "Кеча ораларингдан нима гап ўтди?" деб сўрашди. "Унга нима бўлди?" дедим. "Сиз кетганиигиздан кейин кийимини ёйиб, тери, андоза-қолипларини солди-да, чиқиб кетди. Қаёққа кетди, билмадик?" дейишди.

Билганим Мадина ҳовлиларининг ҳаммасига кириб чиқдим, лекин уни топмадим. Аллоҳ раҳмат қилсин".

"Салафлар хулқи" китобидан
@usmat_ota

Рамода йили Бир йили Мадинада кучли қурғоқчилик бўлди. Осмондан бир томчи ёмғир ёғмас, шунинг учун ҳосил ҳам кам эди. Очарчилик оғир тош каби ҳар ёқни эза бошлади.Ҳатто ёввойи ҳайвонлар ҳам озиқ излаб, одамларнинг ёнигача келди.
Эсаётган шамол кулранг тупроқни ҳавога тўзғитарди. Одамлар ўша йилни «Омур-рамода» (кул йили) деб атадилар. Ҳаёт беҳаловат бўлиб қолди. Бу ҳаловатсизликни кўрган Ҳазрати Умар ёмғир ёғиб, одамлар қайта жонлангунга қадар гўшт, сут, ёғ кабиларни емасликка қасам ичди.
Қасамида собит турган Ҳазрати Умар анча заифлашиб қолди. Юзидаги қизиллик йўқолиб, сарғайиб кетди. Кўрган одам танимас даражада ўзгарди. Бир оз муддат ўтиб, атрофдагилар Ҳазрати Умарнинг ҳаётидан хавфсирай бошлашди.
Жойлардаги волийларга мактуб жўнатилиб, Мадинадаги аҳвол маълум қилинди ва зудлик билан ёрдам юборишлари сўралди. Рамода йилининг чидаб бўлмас очарчилиги бошланган замон, чор-атрофдаги кўчманчиларга ҳам ўлим хавфи туғилиб, Мадинага келдилар. Ваҳоланки, пойтахтдаги аҳвол ҳам дуруст эмасди. Ҳазрати Умар уларнинг қийналаётганини кўриб, эзилар ва кўпинча кетма-кет рўза тутиб, оқшом озгина зайтун мойи ва қотган нон ейиш билан чекланарди.
Бир кун туя сўйишиб, гўштини одамларга тарқатишди. Ўша туянинг пишган этидан озгина Умарга ҳам келтиришди.
— Нима бу?
— Бугун сўйилган туя гўштидан сизга ҳам олиб келдик.
— Бу қанақаси? Одамлар очликдан ўлсин-у, мен туянинг энг ширин жойларини паққос тушириб ўтирайми? Унда ростдан ҳам ёмон ҳоким бўлиб қоламан-ку. Олиб кет лаганни. Йарфа! Ейишга бошқа нарса олиб кел. Ҳазрати Умарга яна суви қочган нон ва зайтун мойи келтирилди. Нонни олиб, уни эзғилади ва устига озгина зайтундан қўшди.
Ҳазрати Умар емишни қўлида ушлаб бир неча сония ўйланиб қолди, сўнг яна:
— Йарфа, — деди.
— Лаббай, мўминлар амири!
— Манави емишни Самғ оиласига олиб бор. Уч кундан бери уларнинг олдиларига киролмадим, ҳойнаҳой, ейишга нарсалари қолмаган.
Йарфа ликобни олиб чиқиб кетди.
Ҳазрати Умар эртанги рўзани ҳам сахарликсиз тутадиган бўлди, ҳолбуки, бу таом бугунги рўзаларини очиш учун келтирилган эди.
Ҳазрати Умар хуфтонни ўқиб бўлиб, хонасига кириб кетар, соатлаб намоз ўқир эди. Йиғлаб туриб гоҳ-гоҳ «Аллоҳим, уммати Муҳаммадни менинг қўл остимда ҳалок қилма», деб дуо қиларди.
Ўша кунлари айланишга миниб чиққан оти йўлда бўшанди. Ҳазрати Умар ҳайвон ахлатида арпа доналарини кўриб қолиб, ғалати бўлиб кетди.
«Кизиқ, одамлар очликдан ўляпти, бу ҳайвон эеа, арпа ейди. Йўқ, одамлар ҳаётга қайтиб, ўзларига келмагунича сени минмайман». Шундай деб йўлида давом этди.
Бир кун олдига қўйилган таомни бадавий билан бирга еди. Таом ҳар доимгидек зайтун мойи ва қотган нон эди. Бадавий мойга нонни кўпроқ ботириб олишга ҳаракат қиларди.
— Мой ўзи озроқ, — деди халифа.
— Мўминлар амири, анчадан бери мой нималигини билмайман.
Бадавийнинг жавоби Ҳазрати Умарга қаттиқ таъсир қилди.
Шу кундан эътиборан, нонга қўшиб ейиладиган озгина мой ҳам дастурхонга қўйилмайдиган бўлди. Ҳазрати Умар баъзан қоринлари ғулдураб қолганда, уни уриб:
— Одамлар яна ҳаётга қайтгунларига қадар сенга бошқа овқат йўқ. Бекорга шовқин солаверма,— деб қўярди.
Ҳазрати Умар очарчилик йилида закот йиғмади, чунки ортиқча молнинг ўзи йўқ эди. Ўғриларга ҳам жазо берилмади, сабаби, ўғирлик очликдан ўлмаслик учун қилинган эди.
"Hazrati Umar" kitobidan olindi.
👉@usmat_ota

ЕТТИ ТОЖ:
❄️🌷
1. ЗИКРНИНГ ТОЖИ:
«Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъалаа кулли шайин қодийр»
(Ягона Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ, Унинг шериги ҳам йўқ, салтанат ва мақтов Уникидир. У барча нарсага қодир Зотдир).
❄️🌷
2. ТАСБЕҲНИНГ ТОЖИ:
«Субҳааналлоҳи ва биҳамдиҳ, ъадада холқиҳ, ва ризо нафсиҳ, ва зината ъаршиҳ, ва мидада калимаатиҳ»
(Яратганларининг ададича, Ўзи рози бўлгунича, Аршининг вазнича, калималарининг узунлигича Аллоҳга ҳамд айтаман ва Уни поклаб ёд этаман).
❄️🌷
3. ДУОНИНГ ТОЖИ:
«Роббанаа, аатинаа фид-дуня ҳасанатан ва фил аахироти ҳасанатан ва қинаа ъазаабан-наар»
(Роббимиз, бу дунёда ҳам, охиратда ҳам яхшилик ато қил ва бизни дўзах азобидан сақла!)
❄️🌷
4. ИСТИҒФОРНИНГ ТОЖИ:
«Аллоҳумма, анта Роббий, лаа илааҳа иллаа анта, холақтаний ва ана ъабдук, ва ана ъалаа ъаҳдика ва ваъдика мастатоъту, аъуузу бика мин шарри маа сонаът, абууъу лака би ниъматика ъалайя, ва абууъу бизамбий, фағфирлий, фаиннаҳу лаа йағфируз-зунуба иллаа ант»
(Аллоҳим, Сен Парвардигоримсан, Сендан бошқа илоҳ йўқ. Мени Сен яратдинг, мен Сенинг қулингман. Мен Сенга берган ваъдамда ва Сенга берган аҳдимда қодир бўлганимча турибман. Қилган ишларимнинг ёмонидан Ўзингдан паноҳ тилайман. Менга ато қилган неъматларингга иқрорман, гуноҳларимга ҳам иқрорман. Гуноҳларимни кечир, чунки Сендан бошқа ҳеч ким гуноҳларни кечира олмайди)
❄️🌷
5. ЗАРАРДАН ҲИМОЯЛАНИШ ДУОЛАРИНИНГ ТОЖИ:
«Бисмиллааҳиллазий лаа йазурру маъасмиҳи шайун фил арзи ва лаа фис-самаа, ва ҳувас-самийъул-ъалийм»
(Аллоҳнинг исми билан бошлайман, У Зотнинг исми туфайли еру осмонда бирор нарса зарар бера олмайди. У эшитувчи, билувчи Зотдир).
❄️🌷
6. МУАММОДАН ҚУТИЛИШ ДУОЛАРИНИНГ ТОЖИ:
«Лаа илааҳа иллаа анта, субҳаанака, инний кунту миназ-золимийн» (Ўзингдан бошқа илоҳ йўқ, эй пок Парвардигор! Мен ўз жонимга зулм қилиб қўйдим, Анбиё сураси, 87-оят).
❄️🌷
7. ХОТИРЖАМЛИК ДУОЛАРИНИНГ ТОЖИ:
«Лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳил ъалиййил ъазийм»
(Олий ва Улуғ Аллоҳдан ўзгада куч ҳам, қувват ҳам йўқ).

👉@usmat_ota

Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Абдуллоҳ ибн Саломга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Мадинага келганлари хабари етди. Шунда у деди: «Мен сендан уч нарса ҳақида сўрайман. Уларни набийдан бошқа билмайди. Қиёматнинг аввалги белгиси нима? Жаннат аҳли аввал ейдиган таом нима? Нима сабабидан бола отасига ўхшайди? Нимадан бола тоғаларига ўхшайди?» Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳозиргина Жаброил менга уларнинг хабарини берди», дедилар. «Ўша фаришталарнинг яҳудийларга душманидир», деди Абдуллоҳ. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қиёматнинг аввалги белгиси олов одамларни машриқдан мағрибга тўплаши. Жаннат аҳли ейдиган аввалги таом балиқ жигарининг парчаси. Боланинг отасига ўхшаши: эркак аёлга яқинлик қилганда унинг суви ўзиб кетса, бола унга ўхшаш бўлади. Қачон аёлнинг суви ўзиб кетса, унга ўхшаш бўлади», дедилар. «Албатта, сиз Аллоҳнинг Расулисиз, деб гувоҳлик бераман!» деди. Кейин у: «Эй Аллоҳнинг Расули, яҳудийлар бўҳтончи қавм. Агар улардан сўрашингиздан олдин менинг Ислом(га кирган)им ҳақида билишса, ҳузурингизда менга бўҳтон қилишади», деди.

Яҳудийлар келишди. Абдуллоҳ бир хонага кирди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Абдуллоҳ ибн Салом ичингизда қандай одам?» дедилар. «У энг илмлигимиздир, энг илмлигимизнинг ўғлидир! У энг яхшимиздир, энг яхшимизнинг ўғлидир!» дейишди. «Айтинглар-чи, агар Абдуллоҳ мусулмон бўлса-чи?» дедилар. «Аллоҳ уни бундан сақласин!» дейишди. Абдуллоҳ уларнинг олдига чиқди ва: «Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан Расулуллоҳ!» деди. Шунда улар: «У ёмонимиз, ёмонимизнинг ўғлидир!» дейишди ва унинг ҳақида ёмон сўзлар айтишди».

Бухорий ривоят қилган.
@usmat_ota

#Хайрли оқшом

Ҳар торлик ортида кенглик, ғамлар ортида шодлик бордир.
Йиқилмоқ, бажармоқдир. Сочилмоқ эса тўпланмоқдир.
Ғам-ташвишларнинг калити эса, Сабрдир...

Жалолиддин Румий

Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким тўшагига ётаётган пайтда: «Астағфируллоҳаллазий ла илаҳа илла ҳувал ҳаййул қоййум ва атуби илайҳ», деб уч марта айтса, гуноҳлари денгиз кўпигича ёки юлдузлар ададича ёки бир-бирига жипс қумлар сонича ёки дунё кунларининг ададича бўлса ҳам, Аллоҳ таоло кечиради», дедилар. Имом Термизий ривоятлари

👉@usmat_ota

Агар бало ва қийинчилик бўлмаганида, Юсуф алайҳиссалом оталарининг қўйнида эркатой, арзанда ўғиллардан бири бўлар эдилар. Лекин қийинчилик сабаб Мисрнинг подшоси бўлдилар. Сабрдан сўнг сизни қандайдир ютуқ кутаётганига аниқ ишонинг. Бу – сабр қилувчилар учун Аллоҳнинг ваъдасидир.

@usmat_ota