#Мақола #Ихтилоф #Раддия
#Мавзу: ҲИЗБУТ ТАҲРИРНИНГ “ИЙМОН КЕЛТИРИШ”ДАГИ БИДЪАТИ
Ҳизбут таҳрир оқимининг “Низомул Ислом” китобида мусулмон киши иймон келтиришда нимага эътибор бериши лозимлиги айтилган. Агар салафи солиҳинлар ва аҳли суннанинг мўътабар олимларининг сўзлари билан ҳизбут таҳрирнинг сўзларини қиёсласангиз, ҳизбнинг сўзларида битъатдан ўзга нарсани кўрмайсиз. Тўғри, сўз бошида чиройли мисоллар билан бошласада кулминацион нуқтага келганда илми саёзроқ бўлган одамни яхшигина адаштиради. Бора-бора иймонда ноқис қилиб, охири берк кўчага олиб киради. Сўзимиз исботи сифатида Тақиюддин Набаҳонийни “Низомул Ислом” китобининг арабий матнидан парчасини таржима қилиб, адашганлигини очиб берамиз:
“Фитрий иймон виждон йўли орқали келади. У эса оқибати ишончли бўлмаган ва агар тарк этилса диққатни жамлашга олиб келмайдиган йўлдир. Виждон кўпинча ҳақиқати йўқ бўлган нарсаларга иймон келтиришни тўлдиртиради. Шунингдек, виждон лозим сифатларни киши ишонган нарсаси учун (иймон келтирган) гавдалантиради (хаёлига олиб келади). Шунда куфр ёки залолатга тушиб қолади. Бут санамларга ибодат қилиш, турли хурофотлар (тўқималар), ёлғон-яшиқ сўзлар хато ҳисобланган виждон самарасидир. Шунинг учун, Ислом дини виждонни иймон келтириш учун ягона йўл қилиб танламади. Шундай бўлганда эди, улуҳиятда бир-бирига зид бўлган Аллоҳнинг сифатлари, моддий нарсалардан иборат бўлган Аллоҳнинг жасади, моддий нарсаларга ибодат қилиш орқали Аллоҳга яқинлашиш деган тушунчалар пайдо бўлар эди. Бу эса куфрга, ширкка, нотўғри тушунча ва содиқ иймон рад этадиган хурофотга олиб келар эди. Шунинг учун, Ислом дини ақлни виждон билан бирга истеъмол қилишни лозим қилди. Мусулмон киши Аллоҳга иймон келтираётган маҳал ақлини ишлатишлигини вожиб қилди. Ақидада тақлид қилишдан қайтарди. Шунинг учун, дин Аллоҳга иймон келтиришда ақлни ҳоким қилди. Аллоҳ таоло айтади:
Албатта, осмонлар ва ернинг яралишида, кеча ва кундузнинг ўзгаришида ақл эгалари учун белгилар бордир (Бақара 164)
Шунинг учун ҳар бир мусулмон иймон келтиришни фикрлаш, изланиш, ўйлашдан бошлашлиги вожибдир. Иймон келтириш асносида ақл ҳокими мутлақ бўлишлиги шартдир” (“Низомул Ислом” матни тугади).
Бу матнда кишини адаштирадиган 2 ҳолат мавжуд:
1. Киши иймон келтиришида виждон қўшилишлиги;
2. Тақлидий иймон инкор этилмоқда.
Аҳли сунна вал жамоанинг мўътабар олимларидан бўлган Имом Насафий “Тамҳид” китобида иймон келтиришни қуйидагича тушунтиради:
“Иймон – араб тили луғатида тасдиқлаш ва ишонишдир. Бир киши бирон ниманинг хабарини берса ва иккинчи киши уни тасдиқласа, бундай одамга мўъмин дейилади. Аллоҳ таоло Қуръони каримида Юсуф а.с. нинг акалари ҳақида хабар бериб шундай дейди:
“Гарчи биз рост гапирсакда бизга ишонмайсиз” (Юсуф 17)
Бу оятдаги “мўъмин” калимаси “тасдиқловчи”, “ишонувчи” маъносида келмоқда. Демак, ҳақиқий иймон қалб билан тасдиқлашдир. Банда Аллоҳга ҳақиқий иймон келтирса, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламга ва Аллоҳ ҳузуридан олиб келган нарсага ишонса ва тасдиқласа ҳақиқий мўъмин бўлади. Халқ унинг мўъмин эканлигини билиши ва унда Ислом ҳукмлари жорий бўлиши учун эса тил билан иқрор қилишлиги зарур бўлади. Бу сўзлар Абу Ҳанифа, Шайх Абу Мансур Мотуридий, Абу Ҳасан Ашъарий ва Ҳусайн ибн Фазл Бужалий р.а. лардан ривоят қилинган.
Сайдуллоҳ Ғаниев,
Уйчи туман "Ислом нури" жоме масжиди имом-хатиби
🌐 КАНАЛИМИЗ: @SOFTALIMOTLAR
#Мавзу: ҲИЗБУТ ТАҲРИРНИНГ “ИЙМОН КЕЛТИРИШ”ДАГИ БИДЪАТИ
Ҳизбут таҳрир оқимининг “Низомул Ислом” китобида мусулмон киши иймон келтиришда нимага эътибор бериши лозимлиги айтилган. Агар салафи солиҳинлар ва аҳли суннанинг мўътабар олимларининг сўзлари билан ҳизбут таҳрирнинг сўзларини қиёсласангиз, ҳизбнинг сўзларида битъатдан ўзга нарсани кўрмайсиз. Тўғри, сўз бошида чиройли мисоллар билан бошласада кулминацион нуқтага келганда илми саёзроқ бўлган одамни яхшигина адаштиради. Бора-бора иймонда ноқис қилиб, охири берк кўчага олиб киради. Сўзимиз исботи сифатида Тақиюддин Набаҳонийни “Низомул Ислом” китобининг арабий матнидан парчасини таржима қилиб, адашганлигини очиб берамиз:
“Фитрий иймон виждон йўли орқали келади. У эса оқибати ишончли бўлмаган ва агар тарк этилса диққатни жамлашга олиб келмайдиган йўлдир. Виждон кўпинча ҳақиқати йўқ бўлган нарсаларга иймон келтиришни тўлдиртиради. Шунингдек, виждон лозим сифатларни киши ишонган нарсаси учун (иймон келтирган) гавдалантиради (хаёлига олиб келади). Шунда куфр ёки залолатга тушиб қолади. Бут санамларга ибодат қилиш, турли хурофотлар (тўқималар), ёлғон-яшиқ сўзлар хато ҳисобланган виждон самарасидир. Шунинг учун, Ислом дини виждонни иймон келтириш учун ягона йўл қилиб танламади. Шундай бўлганда эди, улуҳиятда бир-бирига зид бўлган Аллоҳнинг сифатлари, моддий нарсалардан иборат бўлган Аллоҳнинг жасади, моддий нарсаларга ибодат қилиш орқали Аллоҳга яқинлашиш деган тушунчалар пайдо бўлар эди. Бу эса куфрга, ширкка, нотўғри тушунча ва содиқ иймон рад этадиган хурофотга олиб келар эди. Шунинг учун, Ислом дини ақлни виждон билан бирга истеъмол қилишни лозим қилди. Мусулмон киши Аллоҳга иймон келтираётган маҳал ақлини ишлатишлигини вожиб қилди. Ақидада тақлид қилишдан қайтарди. Шунинг учун, дин Аллоҳга иймон келтиришда ақлни ҳоким қилди. Аллоҳ таоло айтади:
Албатта, осмонлар ва ернинг яралишида, кеча ва кундузнинг ўзгаришида ақл эгалари учун белгилар бордир (Бақара 164)
Шунинг учун ҳар бир мусулмон иймон келтиришни фикрлаш, изланиш, ўйлашдан бошлашлиги вожибдир. Иймон келтириш асносида ақл ҳокими мутлақ бўлишлиги шартдир” (“Низомул Ислом” матни тугади).
Бу матнда кишини адаштирадиган 2 ҳолат мавжуд:
1. Киши иймон келтиришида виждон қўшилишлиги;
2. Тақлидий иймон инкор этилмоқда.
Аҳли сунна вал жамоанинг мўътабар олимларидан бўлган Имом Насафий “Тамҳид” китобида иймон келтиришни қуйидагича тушунтиради:
“Иймон – араб тили луғатида тасдиқлаш ва ишонишдир. Бир киши бирон ниманинг хабарини берса ва иккинчи киши уни тасдиқласа, бундай одамга мўъмин дейилади. Аллоҳ таоло Қуръони каримида Юсуф а.с. нинг акалари ҳақида хабар бериб шундай дейди:
“Гарчи биз рост гапирсакда бизга ишонмайсиз” (Юсуф 17)
Бу оятдаги “мўъмин” калимаси “тасдиқловчи”, “ишонувчи” маъносида келмоқда. Демак, ҳақиқий иймон қалб билан тасдиқлашдир. Банда Аллоҳга ҳақиқий иймон келтирса, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламга ва Аллоҳ ҳузуридан олиб келган нарсага ишонса ва тасдиқласа ҳақиқий мўъмин бўлади. Халқ унинг мўъмин эканлигини билиши ва унда Ислом ҳукмлари жорий бўлиши учун эса тил билан иқрор қилишлиги зарур бўлади. Бу сўзлар Абу Ҳанифа, Шайх Абу Мансур Мотуридий, Абу Ҳасан Ашъарий ва Ҳусайн ибн Фазл Бужалий р.а. лардан ривоят қилинган.
Сайдуллоҳ Ғаниев,
Уйчи туман "Ислом нури" жоме масжиди имом-хатиби
🌐 КАНАЛИМИЗ: @SOFTALIMOTLAR