#кинотавсия
"СЎНГГИ НАФАСДА" (1960 й)
(Сценарий муаллифлари: Ж-Л.Годар, Ф.Трюффо, режиссёр: Ж-Л.Годар)
Атоқли фаранг кинорежиссёри, “француз янги тўлқини”нинг асосчиларидан бири – Жан-Люк Годарнинг ушбу фильми азалий инсоний саволлар атрофига қурилган. Одам нега дунёга келади? Яшашдан мақсади не? Агар шу кеча-кундузда ўлим гирибонидан олса, қай аҳволга тушади? Картинанинг бош қаҳрамони Мишель исмли йигит жиноят кўчасига кирган, ўтган-кетганни тунайди, ҳатто машиналарни ўғирлашни одатга айлантирган. Америкалик машҳур актёр Хамфри Богартга тақлид қилувчи олифта йигит учун ҳаёт шунчаки бир эрмак, фақат айшу ишрат, кайфу сафо, ўғирлигу қаллобликдан бўлак юмуши йўқ Мишель бу бедодликларнинг қачонлардир интиҳоси борлигини англайди, аммо ўша фоижали якун ҳали-бери келмайди, деб ўйлайди. Кунларнинг бирида машина ўғирлаб қочаётганида, ортидан қувган полициячини отиб ўлдиради. Энди у ростмана жиноятчига айланади, аммо барибир, аввалгидек, “шаталоқ отиб” яшайверади. Журналист қиз Патриция билан кўнгил ёзиб, дон олишиб юради.
Мишель – буюк фаранг актёри Жан-Поль Бельмондонинг классик образларидан бири. Актёр экранда ниҳоятда эркин ҳаракатланади, ижрода ортиқча зўриқиш, пафос, бўрттириш йўқ, шунчаки қаҳрамонини ҳаётда қандай бўлса, шундайлигича кўрсатади холос. Бельмондонинг шляпаси, костюми, кўзойнаги ва бутун картина давомида оғзидан тушмайдиган тамакиси фильмнинг ўзига хос “ташриф қоғозчаси”га айланади.
Патриция образини актриса Жин Сиберг гавдалантиради. Қиз ниҳоятда ақлли, ҳушъёр, Мишель билан муносабатларида ҳам уни қай позицияда эканини билиб бўлмайди. Фильм охиригача Патриция томошабин учун сирли образ бўлиб қолади. Фақатгина таниқли актёрдан интервью олиш жараёнида “Орзуингиз нима?”, дея берган саволига “Ҳеч қачон ўлмаслик!” деган жавобни олгач, жиноятчи Мишелни беадоқ қилмишларига чек қўйиш лозимлигини тушунади. Якунда айнан Патриция Мишелни полицияга тутиб беради ва унинг сўнгги нафасдаги иқрорига гувоҳ бўлади.
Жан-Люк Годарнинг “Сўнгги нафасда” фильми Франсуа Трюффонинг “400 зарба” ва Ален Рененинг “Хиросима – менинг муҳаббатим ” картиналари қаторида Францияда вужудга келган “янги тўлқин” киносининг классик картиналаридан саналади. Фильм ҳаёт моҳияти ҳақидаги азалий ва умумбашарий саволга янгича нигоҳ ташлангани ва талқиннинг оргиналлиги, актёрларнинг бетакрор ижроси билан мумтозлик мақомига эришди.
@shohruxabdurasulov
"СЎНГГИ НАФАСДА" (1960 й)
(Сценарий муаллифлари: Ж-Л.Годар, Ф.Трюффо, режиссёр: Ж-Л.Годар)
Атоқли фаранг кинорежиссёри, “француз янги тўлқини”нинг асосчиларидан бири – Жан-Люк Годарнинг ушбу фильми азалий инсоний саволлар атрофига қурилган. Одам нега дунёга келади? Яшашдан мақсади не? Агар шу кеча-кундузда ўлим гирибонидан олса, қай аҳволга тушади? Картинанинг бош қаҳрамони Мишель исмли йигит жиноят кўчасига кирган, ўтган-кетганни тунайди, ҳатто машиналарни ўғирлашни одатга айлантирган. Америкалик машҳур актёр Хамфри Богартга тақлид қилувчи олифта йигит учун ҳаёт шунчаки бир эрмак, фақат айшу ишрат, кайфу сафо, ўғирлигу қаллобликдан бўлак юмуши йўқ Мишель бу бедодликларнинг қачонлардир интиҳоси борлигини англайди, аммо ўша фоижали якун ҳали-бери келмайди, деб ўйлайди. Кунларнинг бирида машина ўғирлаб қочаётганида, ортидан қувган полициячини отиб ўлдиради. Энди у ростмана жиноятчига айланади, аммо барибир, аввалгидек, “шаталоқ отиб” яшайверади. Журналист қиз Патриция билан кўнгил ёзиб, дон олишиб юради.
Мишель – буюк фаранг актёри Жан-Поль Бельмондонинг классик образларидан бири. Актёр экранда ниҳоятда эркин ҳаракатланади, ижрода ортиқча зўриқиш, пафос, бўрттириш йўқ, шунчаки қаҳрамонини ҳаётда қандай бўлса, шундайлигича кўрсатади холос. Бельмондонинг шляпаси, костюми, кўзойнаги ва бутун картина давомида оғзидан тушмайдиган тамакиси фильмнинг ўзига хос “ташриф қоғозчаси”га айланади.
Патриция образини актриса Жин Сиберг гавдалантиради. Қиз ниҳоятда ақлли, ҳушъёр, Мишель билан муносабатларида ҳам уни қай позицияда эканини билиб бўлмайди. Фильм охиригача Патриция томошабин учун сирли образ бўлиб қолади. Фақатгина таниқли актёрдан интервью олиш жараёнида “Орзуингиз нима?”, дея берган саволига “Ҳеч қачон ўлмаслик!” деган жавобни олгач, жиноятчи Мишелни беадоқ қилмишларига чек қўйиш лозимлигини тушунади. Якунда айнан Патриция Мишелни полицияга тутиб беради ва унинг сўнгги нафасдаги иқрорига гувоҳ бўлади.
Жан-Люк Годарнинг “Сўнгги нафасда” фильми Франсуа Трюффонинг “400 зарба” ва Ален Рененинг “Хиросима – менинг муҳаббатим ” картиналари қаторида Францияда вужудга келган “янги тўлқин” киносининг классик картиналаридан саналади. Фильм ҳаёт моҳияти ҳақидаги азалий ва умумбашарий саволга янгича нигоҳ ташлангани ва талқиннинг оргиналлиги, актёрларнинг бетакрор ижроси билан мумтозлик мақомига эришди.
@shohruxabdurasulov