Soʻz mulkining sultoni

Jannat eshiklari koʻp,
Bir-bir oʻqiyman nomin:
“Bu yerda olim yashar”,
“Bu yerda yashar moʻmin”.

Titrab ketdim nogahon,
Koʻzlarim tushgan oni.
Bir eshikda yozilmish:
“Soʻz mulkining sultoni”.

Sezdim – ushbu dargohdan
Kelar jannat nafasi.
Salom berib yuzlandi
Menga eshik ogʻasi.

Dedi: men bilgum sizni –
Yomon ashʼor bitmassiz.
Faqat bir aybingiz bor,
Navoiyni bilmassiz.

Garchi rostgoʻy erursiz,
Garchi turkiy erursiz.
Bu eshikdan Hazratni
Anglaganda kirursiz.

Avvalo, doʻst tutining
Qalam birla xat bilan.
Yana qancha oʻqiysiz
“Xamsa”ni lugʻat bilan.

Oʻrganmaysiz ming hunar,
Qamishdan bogʻlab belni.
Koʻrmagansiz oʻzga yurt,
Bilmaysiz oʻzga tilni.

Yetti vodiy kezmaysiz,
Dilga qilmaysiz safar.
Yuribsiz oʻttiz yoshda
“Qush tili”dan bexabar.

Farhod boʻlib kelmassiz,
Majnun boʻlib sevmassiz.
Kaʼbaning chin manzilin,
Nechun hamon bilmassiz.

Bu oʻgitlarimni – sheʼr,
Yoki qoʻshiq deb biling.
Hazratning har baytini
Oʻsha eshik deb biling.

Oʻng boʻldimi yoki tush,
Shundan beri boshqaman.
Navoiyga koʻz emas,
Koʻnglim bilan boqaman.

Nasib boʻlsa, anglarman,
Ochilur qalbim koʻzi.
Bir kun eshik qoqarman,
Ochar Hazratning Oʻzi...

© Bobur ELMUROD