Palkovnik buni eng yaxshi qaror deb bildi. Sababi Yaksart oʻtgan tunda yana odamlarni yeb boʻyini ikki metrdan oshirgan, quvvat va qudrati yanada oshgan edi. Regeneratsiya esa tabiiy ravishda uni kuchsizlantiradi va daqiqalar yutib beradi. Ultrabinafsha qurollarni ish berishi hali nomaʼlum boʻlib turgan paytda uni qoʻllash xato boʻlishi mumkin. Kerak boʻlsa ertalabgacha Yaksartni oʻqlar orqali ushlab tursa, quyoshning oʻzi hammasini hal qiladi.
Tez orada otishmaga Doniyor oʻtirgan BTR-82A kelib qoʻshildi. Hech kim unga boʻlib oʻtgan voqea toʻgʻrisida xabar bermadi. Oʻzi ham Lutfullani BTRlarning birida deb taxmin qildi. Otishma shu yaxlit tonggi soat uchgacha davom etdi.
Oʻq otilishi siyraklasha boshlagach Yaksartning tiklanish jarayoni tezlasha bordi. Bu paytgacha otryad aʼzolari BTR qurollarini oʻqlab, shilliqni nishonga olib, boshqarishgunicha oʻlgudek charchagan edi.
Birin-ketin oʻqlar tugay boshladi. Faqatgina kechikib kelgan BTR-82Adagina maʼlum miqdorda oʻq-dori qolgandi. Qurollar ham qizib, baʼzilari yorilib yaroqsiz holatga kelganda palkovnik buyrugʻiga binoan askarlar BTRlardan chiqib, Yaksartni qurshab olishdi. Avvaliga toʻpponchadan odatdagi o‘qlar uzildi va Yaksartning tanasi yana maydalanib, to‘kilgan bo‘laklari bir necha soniya ichida qaytadan yig‘ila boshladi. Boshqa askarlarning ko‘zlari vahimada kengaygan edi. Bu jonzot oddiy o‘qlardan deyarli zararlanmagandek tuyulardi. Boshqa nima qilishsin, axir faqatgina shu yoʻl orqali vaqt yutishayotgandi. Toʻpponcha oʻqlari ham tugay boshlagach palkovnik o‘zining navbatdagi buyruqlarini berdi: "Ultrabinafsha qurollarini tayyorlang! Yaqinroq boringlar, otishni boshlang!" Uning ovozida hayajon va qat'iyat bor edi, ammo ich-ichida u ham bu jangning qanday tugashidan xavotirda edi.
Ofitserlar o‘zlariga va palkovnik qarorlariga ishonishlariga qaramay, bir-birlaridan qo‘rqishar, ularning har biri ich-ichidan o‘zlarini qanday qiyin vaziyatga qo‘yishganlarini bilishardi. Har biriga hayotning noaniq tomoni va Yaksartga qarshi kurashishdan olingan yangi his-tuyg‘ular o‘rganilayotgandi.
Har bir ofitser o‘zining Protativ Ultrabinafsha Qurollarini tayyorlay boshladi. Polkovnik oldinda turgan shilliqning harakatini ko‘rib, buyruq berdi: “Ultrabinafsha nurini yoqing!” Ushbu buyruq, bir-biridan ajralmas tarzda qattiq hayajon bilan kutib olindi. Nurlar Yaksartning shilliqlari ustiga tushib, yaltirab, uning qiyofasini o‘zgartirdi. Shilliqlari qattiq, koʻkimtir-sarg‘ish rangda ko‘rinish hosil qilib, tanasiga tegib turgan nurlar tufayli bir muddat terisi kuyib eriy boshladi. Uning harakatlari borgan sari kuchsizlanar, gavdasi juda sekinlik bilan yonayotgan qogʻoz kabi yo‘q boʻlib, xavfli bir o‘ljaga aylanishi kutilardi.
Yaksart ming yilliklardan beri ozodlikka chiqqan bir paytda osonlikcha odamzod qopqoniga tushish niyati yo‘q edi. U ataylabdan tanasini yuzlab boʻlaklarga ajratdi. Protativ Ultrabinafsha Qurollar atigi oʻn ikki dona boʻlib kim qaysi boʻlakka tutishini bilmay qoldi. Nurlardan ayro boʻlaklar oʻzaro yigʻilib ofitser va askarlarga hujum qilishni boshladi. Natijada atrofda vahimali sarosima hukmron bo‘ldi. Yaqinda sodir bo‘lgan qatliomni hali ham ko‘z oldilaridan ketkazolmagan askarlar, qanday kurashishni bilmay, o‘z joylarida qotib qoldilar. Yaksartning bo‘laklari yerda dumalab, tezda oyoqlarga yopishar, shaffof va jilva beruvchi gel kabi massasi askarlarning kiyimlarini yorib, teriga yopishib olardi. Ayrimlari tizzalariga yopishgan bo‘laklarni qo‘llari bilan yulib tashlashga urinar, biroq ular shunchalar kuchli edi-ki, barmoqlar orasidan silkinib chiqib, bo‘g‘inlarga o‘rmalashardi. Kuch bilan yopishib olgan bo‘laklar odamlarni yerga yiqitar, ularga qarshi kurashishni imkonsiz qilardi. Ba'zi askarlar o‘zlarining qurollarini tashlab, to‘p-to‘p bo‘lib qolgan Yaksartning parchalaridan qochishga urinishar, biroq ko‘chib yuruvchi bo‘laklar ularning harakatini kuzatib, tezlik bilan ushlab yiqitardi. Mushtdan katta bo‘lmagan bo‘laklarning ba’zilari qurollarga yopishib olib, mexanizmlarni bloklab qo‘ydi.
Tez orada otishmaga Doniyor oʻtirgan BTR-82A kelib qoʻshildi. Hech kim unga boʻlib oʻtgan voqea toʻgʻrisida xabar bermadi. Oʻzi ham Lutfullani BTRlarning birida deb taxmin qildi. Otishma shu yaxlit tonggi soat uchgacha davom etdi.
Oʻq otilishi siyraklasha boshlagach Yaksartning tiklanish jarayoni tezlasha bordi. Bu paytgacha otryad aʼzolari BTR qurollarini oʻqlab, shilliqni nishonga olib, boshqarishgunicha oʻlgudek charchagan edi.
Birin-ketin oʻqlar tugay boshladi. Faqatgina kechikib kelgan BTR-82Adagina maʼlum miqdorda oʻq-dori qolgandi. Qurollar ham qizib, baʼzilari yorilib yaroqsiz holatga kelganda palkovnik buyrugʻiga binoan askarlar BTRlardan chiqib, Yaksartni qurshab olishdi. Avvaliga toʻpponchadan odatdagi o‘qlar uzildi va Yaksartning tanasi yana maydalanib, to‘kilgan bo‘laklari bir necha soniya ichida qaytadan yig‘ila boshladi. Boshqa askarlarning ko‘zlari vahimada kengaygan edi. Bu jonzot oddiy o‘qlardan deyarli zararlanmagandek tuyulardi. Boshqa nima qilishsin, axir faqatgina shu yoʻl orqali vaqt yutishayotgandi. Toʻpponcha oʻqlari ham tugay boshlagach palkovnik o‘zining navbatdagi buyruqlarini berdi: "Ultrabinafsha qurollarini tayyorlang! Yaqinroq boringlar, otishni boshlang!" Uning ovozida hayajon va qat'iyat bor edi, ammo ich-ichida u ham bu jangning qanday tugashidan xavotirda edi.
Ofitserlar o‘zlariga va palkovnik qarorlariga ishonishlariga qaramay, bir-birlaridan qo‘rqishar, ularning har biri ich-ichidan o‘zlarini qanday qiyin vaziyatga qo‘yishganlarini bilishardi. Har biriga hayotning noaniq tomoni va Yaksartga qarshi kurashishdan olingan yangi his-tuyg‘ular o‘rganilayotgandi.
Har bir ofitser o‘zining Protativ Ultrabinafsha Qurollarini tayyorlay boshladi. Polkovnik oldinda turgan shilliqning harakatini ko‘rib, buyruq berdi: “Ultrabinafsha nurini yoqing!” Ushbu buyruq, bir-biridan ajralmas tarzda qattiq hayajon bilan kutib olindi. Nurlar Yaksartning shilliqlari ustiga tushib, yaltirab, uning qiyofasini o‘zgartirdi. Shilliqlari qattiq, koʻkimtir-sarg‘ish rangda ko‘rinish hosil qilib, tanasiga tegib turgan nurlar tufayli bir muddat terisi kuyib eriy boshladi. Uning harakatlari borgan sari kuchsizlanar, gavdasi juda sekinlik bilan yonayotgan qogʻoz kabi yo‘q boʻlib, xavfli bir o‘ljaga aylanishi kutilardi.
Yaksart ming yilliklardan beri ozodlikka chiqqan bir paytda osonlikcha odamzod qopqoniga tushish niyati yo‘q edi. U ataylabdan tanasini yuzlab boʻlaklarga ajratdi. Protativ Ultrabinafsha Qurollar atigi oʻn ikki dona boʻlib kim qaysi boʻlakka tutishini bilmay qoldi. Nurlardan ayro boʻlaklar oʻzaro yigʻilib ofitser va askarlarga hujum qilishni boshladi. Natijada atrofda vahimali sarosima hukmron bo‘ldi. Yaqinda sodir bo‘lgan qatliomni hali ham ko‘z oldilaridan ketkazolmagan askarlar, qanday kurashishni bilmay, o‘z joylarida qotib qoldilar. Yaksartning bo‘laklari yerda dumalab, tezda oyoqlarga yopishar, shaffof va jilva beruvchi gel kabi massasi askarlarning kiyimlarini yorib, teriga yopishib olardi. Ayrimlari tizzalariga yopishgan bo‘laklarni qo‘llari bilan yulib tashlashga urinar, biroq ular shunchalar kuchli edi-ki, barmoqlar orasidan silkinib chiqib, bo‘g‘inlarga o‘rmalashardi. Kuch bilan yopishib olgan bo‘laklar odamlarni yerga yiqitar, ularga qarshi kurashishni imkonsiz qilardi. Ba'zi askarlar o‘zlarining qurollarini tashlab, to‘p-to‘p bo‘lib qolgan Yaksartning parchalaridan qochishga urinishar, biroq ko‘chib yuruvchi bo‘laklar ularning harakatini kuzatib, tezlik bilan ushlab yiqitardi. Mushtdan katta bo‘lmagan bo‘laklarning ba’zilari qurollarga yopishib olib, mexanizmlarni bloklab qo‘ydi.