Qoʻrqinchli hikoyalar️ ️

Buni davomini kutayotganlar bormi

Rahmat hammaga 1-levelga kotarb berdila

Kanalimga ovoz yig'b berila

Sen o‘zing bilmagan holda turli xil odamlarning yonidan o‘tgan bo‘lishing mumkin. O‘g‘ri, qotil, giyohvand modda sotuvchi va hattoki men.

Sal qolsa unutvoray debman. Youtube kanalimda 50 mingdan oshibmiz. Ko'rib ko'zim quvondi.

BUNI HAMMA HAM EPLOLMAYDI!! 🥲

Yangi yil bilan hammani tabrikleman. ☺️ gap diniy yoki dinsizdamas shunchaki Yangi yil 2025-yil boshlangani bilan hammani qutlab qolaman

kalmar o'yinini xich bomaganda 720p sifatlisi kimda bor

#Drabll #horoor

Avtohalokatdan so'ng, er ayolini qo'ltiqlab, o'rmon bo'ylab yurib ketdi. Ular har bir qadamda bir-biriga tasalli berishardi. Hamma narsa tugagandek tuyulsa-da, ular umidni yo'qotmasdi. Er ayoliga: "Balki bu biz uchun yaxshilikkadir!", dedi, uning ovozida qattiq ishonch bor edi.

Bir necha soat o'tib, uzoqdan bir mashina ko'rindi. Er qo'lini cho'zdi, mashina to'xtadi. Oynadan katta yoshli erkak tikilib turardi. Uning ko'zlarida qo'rquv va hayrat bor edi.

Mashina ichidagi odam, hayratda va yuragi titrab, ayol kishining jasadini qo'ltiqlab u bilan suhbatlashib kelayotgan erkakdan ko'zini uzolmasdi...

Ba'zi "narsalardan" shunchaki voz kechish kerak, garchi bu juda ogʻriqli bo'lsa ham.

Kanalimga ovoz yig'b berila. Atigi 3 ta ovoz yetarli

26-30% odamlar uxlab yetganlarida vafot etadilar...
XAYRLI TUN🫢

Zo'r ma'lumot topdim. Shuning uchun erinmay yozb chiqdim

7767-raqamli qo'lyozma 143b - betida yuqoridagi bayt davomi ham bor, ammo ko'p bo'lgani sabab erinildi.

Tubo liman solla rak'atayni fil-Xorazm
Tubo liman bata lillatun vahidatun fil-Xorazm
Tubo liman 'alayhi g'ubaro fil-Xorazm.
(Mahmud Zamaxshariy)

Ammo roviylar andoq rivoyat qilurlar kim, on Hazrat s.a.v. me'rojga borgan kechasi jahon zulmat bo'ldi. Rasul a.s. Jabroildan so'radi: "Yo ahi (birodarim) Jabroil, barcha olam qorong'u zulmat bo'lib, bir tillodek yorug' ko'rinur, ul yorug' na turur?" Onda Jabroil aytdi: "Yo habibi Ilohiy, ul yorug' ko'ringan shahri Xorazm turur, anga Xudoning rahmati yog'ar, o'zga yerga yog'mas." Onda Jabroil aytdi: "Siz payg'ambar bo'lganda har viloyatga noma yubordingiz, dinga kirsunlar deb, Xudoy bir, meni payg'ambar bilsunlar," deb. Shunda o'zga viloyatlar qabul qilmadilar, viloyati Xorazm g'oyibona iymon keltirib, musulmon bo'lib, sizga ummat bo'lmoqni orzu qildilar. Aning uchun ul viloyatga Xudoning rahmati yog'ar," dedi. Rasul a.s. aytdilar: "Yo ahi Jabroil, bu rahmatdin o'zga yerga nasib bo'lmasmu?" dedilar. Onda Jabroil aytdi: "Xorazm farzandi har yerga borsa va har xil viloyatga qadam qo'ysalar, viloyat obod bo'lib, Xudoning rahmati yog'ar," dedi. Ul holda Rasul a.s. aytdilar: "Andoq bo'lsa Xorazm xarob bo'lsin," dedi. Jabroil aytdi: "Yo Rasululloh, ne uchun mundoq dersiz avval mehribon bo'lib, ummatlarimning avvali bo'lsun dersiz, yana Xorazm xarob bo'lsin dersiz?" Onda Rasul a.s. aytdilar: "Yo ahi Jabroil, Xudoyim barcha olamga rahmatini to'ksun, tarqatsun, derman, farzandi Xorazm har viloyatga borsa, ul viloyat obod bo'lib, Xudoning rahmati yetsun, ummatlarim ko'p bo'lsun, derman." Aning uchun Xorazm ko'p marotaba xarob bo'ldi, derlar. Vallohu a'lam...

O'zFA huzuridagi Sharqshunoslik instituti fondidagi 7615/1, 7767/V, 7773 raqamli qo'lyozmalarda saqlanayotgan "Manoqibi Shayx Najmiddin Kubro"dan olingan ushbu parcha Xorazm diyorining Payg'ambarimiz Muhammad s.a.v. nazariga tushganidan dalolatdir. Bejizga mashhur tilshunos olim Mahmud az-Zamaxshariy:
"Tubo liman solla rak'atayna fil-Xorazm,
Tubo liman bata lillatun vahidatun fil-Xorazm,
Tubo liman 'alayhi g'ubaro fil-Xorazm."
(Mahmud Zamaxshariy)

Ya'ni "Bashorat bo'lsin ul kishi kim Xorazmda ikki rak'at namoz o'tadi, bashorat bo'lsin ul kishi kim Xorazmda bir kecha tunaydi. Bashorat bo'lsin ul kishi kim, unga Xorazm tuprog'ining g'ubori qo'ndi," demagan. Xorazm diyorining olamga dong'i ketgan, Tangrining nazari tushgan, orif, avliyo, yelkasi yerga tegmagan polvon, faylasuf shoir javonmardlar peshvosi, Pahlavon Mahmud Pur Yervaliy ham ana shunday mashhur zotlardan biridir. Ul zot vasfida shunday baytlar bitilgan.

Dar Xivaq xavoiy Ka'bai maqsud ast,
On ham ba safoyi Pahlavon Mahmud ast.
Haqq ast, durust pahlavoni azaliy,
Az lutf azal inoyati ma'bud ast,
Ka'ba tilagi Xivada maqsud emish,
Uning bois Pahlavon Mahmud emish.
Haqq lutfi noil azaliy pahlavon u,
Haqq lutfi unga hamisha mavjud emish
(E. Ochilov tarjimasi)

So'zimiz oxirida O'zbekiston xalq shoiri Omon Matjonning she'rini keltirsak:

Xorazmda tog'lar yo'q emas, bor!
Xorazm tog'lari vohani tongda quyoshdan to'sib qo'ymaslik uchun insonlar qiyofasida yashashadi!
Xorazmiy, Beruniy, Shayx Najmiddin Kubro, Zamaxshariy, Pahlavon Mahmud. Ogahiy, Hajixon, Komiljon...

Go‘yo ular o‘z qarorlari bilan o‘lim va hayot o‘rtasidagi nozik murosaga imzo chekayotganday edilar.
Yaksart solingan qutichaga qogʻoz solinib, butun voqealar tarixi va tafsilotlari, shilliqning aql bovar qilmas hodisalari va o‘sha mash’um xotiralar yozib qoldirildi. Bu yozuvlar kelajak avlodlar uchun ogohlantiruvchi signal bo‘lib, xizmat qiladi.
Qutini yashirish uchun tanlangan joy, yer yuzida noma’lum va izsiz bo‘lib, maxfiylikning eng chuqur talablari qondirilgan edi. Ular yerni ellik kilometrgacha burg‘ulab, tuproqning eng ostki qatlamlariga yetib bordilar. Qutini shunday chuqurlikka tashlashdiki, u abadiy yer qa’rida yo‘qolib, hech qachon topilmasin.
Politsiya va yuqori lavozimdagilar, o‘zlarini oqlash va voqealar izini yopish maqsadida, barcha ishlarda Lutfulla va Doniyorni aybdor sifatida ko‘rsatishga kirishdilar. Ommaviy axborot vositalari orqali ularning ustidan yirik soxta dalillar bilan xabarlar tarqatildi, qotillik va boshqa jinoyatlar aynan ular tomonidan sodir etilgan deb e’lon qilindi. Vaholanki, haqiqiy aybdor Yaksart, ammo omma bilmasligi uchun dalillar ataylab soxtalashtirildi. Lutfulla va Doniyorning taqdiri og‘ir yo‘sinda hal bo‘ldi. Rasmiy xabarlarda ularning qarshilik ko‘rsatgani va shu sababli halok bo‘lgani aytildi. Shu yo‘l bilan ular bu voqealarni yopib, asl sabablarini qutiga qoʻshib koʻmib yuborishdi.
Ular uchun bu ish tugagandek ko‘ringan bo‘lsa-da, aslida, bu voqealar, xotiralar va Yaksartning qovjiragan tanasi bilan birga yashiringan sir hali ham tirik edi. Ular sirni yashirishga muvaffaq bo‘lgan bo‘lsalar ham, bu hikoya mana shu yer qa’riga tashlangan quti bilan birga yashayveradi...
Ushbu afsona insoniyatning o‘z hayotini qanchalik qadrlashi va uni himoya qilish uchun qanchalik tayyor ekanligini namoyish etdi.

Tugadi.

2024-yil oktabr
Muallif: Mukallaf
Muharrir: Abdulatif
Admin: Yunusbek

- Juda oddiy, butun insoniyatga xavf solinayotgan bir paytda birgina Doniyorni qurbon qilsak, hech narsa boʻlmaydi, - mayor unvonidagi tergovchi Daler Davletov hafsala bilan jiddiy gapirdi.
- Tushunmadim, bu nima deganing, palkovnik dargʻazab boʻldi.
- Toʻgʻri, ortiq chiday olmayman, bu azoblardan meni qutqaring! Iltimos, oʻldiring! Ogʻriqdan Doniyor ikki bukilib yotardi.
- Yaxshi, - mayor cho‘ntagidan to‘pponchasini chiqardi.
- Nimalar qilyapsan, Davletov, - palkovnik mayorning yoqasidan oldi.
- Palkovnik, - letinant oʻrtaga tushdi.
- Men bunday qila olmayman, - Palkovnik qattiq baqirdi-da, boshini egib oʻylanib qoldi.
- Toʻgʻri, siz bunday qila olmaysiz, Oybek Odilovich, - mayor palkovnikning yoqasidan qoʻlini siltab sugʻurib tashladi, - Hoziroq ishdan boʻshang, vazifangizni tark eting. Shunda unvon boʻyicha bu yerdagi sizdan keyingi shaxs men boʻlaman. Javobgarlik ham boʻynimda boʻladi.
- Odam, senga qavming kerakmasmi? - mayorning sovuqqonligini koʻrgan Yaksart bir on oʻlimdan qoʻrqib palkovnikka gapirdi. Quyosh chiqib turgan bir vaqtda Doniyorning qoringa qamalib qolganligi salkam shilliqning yakuni edi.
Polkovnik xayollar ichida qoladi. Goʻyoki nima qilishni bilmasdi. So‘zlar va fikrlar o‘rtasida cho‘kib, o‘zida ichki kurashlarini his qilardi. Yaksartning so‘zlari, Doniyorning tanasi va ulkan xavf — bularning barchasi uning ongi va qalbida aralashib, xuddi daryo to‘lqinlari singari harakat qilardi.
“Bu qanday ish?” - o‘z-o‘ziga savol berdi u. Men odamlarni himoya qilish uchun xizmat qilaman, ularni o‘ldirish uchun emas. Palkovnikning ko‘z oldida Doniyorning og‘riq ichida faryod chekayotgan qiyofasi paydo bo‘ldi. “Bir insonning hayoti butun bir ummonning xavfini qoplaydimi?" U jahl bilan yutqindi. "Men nima uchun o‘z odamimni qurbon qilay? U ham hayot kechirishga haqli, orzulari bor". Palkovnik o‘zini hamma vaqt turg‘un tutishga harakat qilar, lekin ichidagi tasavvur va oʻylar hech tinchlik bermasdi.
- Palkovnik, begunoh fuqarolar- Lutfulla, Isfan, bugun halok boʻlgan ofitser birodarlarim va yana qizingiz haqqi Yaksartni yo‘q qilishimiz kerak, - degan letinantining gaplari palkovnikni oʻzini oʻnglab qaror qabul qilishga undadi.
Palkovnik nihoyat olzining ichki kechinmalaridan charchab, ishini tashlashga majbur bo‘ldi. U buni loyiq qaror sifatida ko‘rdi, lekin undan keyin mayor qabul qiladigan qaror har qanday insoniylikka qarshi chiqardi.
- Qayoqqa, palkovnik? - letinanti palkovnikning ketayotganligini koʻrib soʻradi.
- Qizimni qabriga, axir men ham odamman.
Palkovnik ketgach, mayor Daler Davletov Doniyorni peshinda, quyosh eng yuqori haroratga kelganda yoqishni buyurdi. Bu buyruq har bir inson uchun azobli va g‘azabli edi. Buyruqqa binoan Doniyorning oʻzi va tanasiga hurmatsizlik boʻlsa-da shunday qilindi.
Quyoshning qizg‘in nurlari ostida Doniyor tanasida kuchli otash kuchayib borganini his etdi. Har bir daqiqa o‘tishi bilan olovning qizg‘inligi terisini kuydirib, chidab bo‘lmas og‘riqlarni keltirib chiqardi. Har qanday inson bu og‘riqlarni yengishga qodirmas. Doniyor hayotining so‘nggi lahzalarida o‘zining belgilangan roli borligini, uning qandayligi anglab yetdi. Hayotining eng og‘ir paytda, o‘z dardini yengish uchun ko‘zlarini yumdi va muqaddas missiyasi - insoniyatga xavf solayotgan Yaksartni yo‘q qilish uchun qurbon bo‘layotganidan mamnun bo‘lib, bu hayotdan koʻz yumdi. U ayanchli ahvolda, ogʻriqlar natijasida halok boʻldi.
Doniyorning kullari shamolda elangach, voqeaning dahshatli yakuni hammaga ayon bo‘ldi: Yaksartning poyaday qurib qolgan, lekin hali ham g‘ayrioddiy kuch bilan to‘lib-toshgan tanasi topildi. Bu topilma atrofdagilarni yanada chuqurroq xavotirga soldi. Voqeaga aloqador bo‘lgan har kim o‘zini bir majburiyatga mahkam bog‘lab, sirni yashirish zarurligini anglab yetdi. Ularning barchasi Yaksartni yashirishni va bu sirni abadiy yo‘q qilishni o‘zlariga burch deb bildilar.

Ulkan Hajmdagi Ultrabinafsha Lampali Qurol keng hududni yoritib borar nuri tik tushgudek boʻlsa, Yaksartning omon qolmasligi ayon edi.
Bu paytda Yaksart mayda kaltakesaklarday yoriqlar orasidan sudralib, suv tomonga harakatlana boshladi. Afsuski, uning avvalgi tezligidan hech qanday asar qolmagandi. Oddiy ilon singari besh-sakkiz kilometr soat tezlikda harakat qilardi. KamAZ-6350 harbiy yuk mashinasining maksimal tezligi yuz kilometr soat bo‘lib, hozirgi sharoitda ustidagi yuki bilan yetmish besh kilometr soat tezlikka chiqishga qodir edi.
Tong shafaqi asta sarg‘ayib, yer yuzini yoritdi. Sakkiz daqiqa ichida quyosh chiqishi kerak edi va ular Yaksart deyarli imkoniyatdan mahrum deb o‘ylayotgan edilar. Ammo quyosh toʻliq chiqmasidanoq, oʻz shaklini yer yoriqlarida erkin harakat qilish uchun chuvalchanga o‘zgartirgan Yaksart bir sapchib Doniyorga hujum qildi. Doniyor uni ko‘rishga ulgurmay qoldi — shilliq oʻzgacha, tez va sovuq harakat bilan boldiriga yopishib oldi. Bir soniyaning ichida Yaksartning ingichka shilliq massasi teri ostidan o‘q singari o‘tib, suyakdan o‘tib ketdi. Doniyorning oyoqlari titrab, tanasi qaltiradi, u dahshatli og‘riqdan dodlab, qo‘lidagi qurolini yerga tushirib yubordi.
Og‘riq uning boldiridan yuqoriga ko‘tarilib, quymuch atrofida yiringlashga o‘xshash hissiyot qoldirdi. Yaksartning tiniq, shilliq massasi Doniyorning ichaklari orasidan o‘ralib, ichki a'zolarini siqib, qorin sohasi tomon o‘z yo‘lini davom ettirdi. Yuzi oqarib, ko‘zlari dahshat ichida katta ochildi. U qattiq qichqirgancha yerga yiqildi, lekin og‘riq borgan sari oshib borardi. Har bir nafas olishi uni yangi azobga sudrab borayotganday edi, go‘yo ichida biror narsa chayqalib, ichaklarini orasida spiralga oʻxshash aylana hosil qilayotgan edi. Bechora yigit qo‘lidagi qurolini qayta ko‘tarishga ojiz edi. Askarlar yugurib kelganlarida, Doniyorning tanasidagi shilliq allaqachon uning qorniga joylashib olgan edi.
Barcha kutgan on keldi. Quyosh to‘liq nurlarini zamin uzra yoritdi, ulkan kuch bilan harakatlangan Yaksart chorasiz, yigitlardan birining tanasi ichida quyosh nuridan yashrinib turardi.
Palkovnik ehtiyotkorlik bilan Doniyorning oldiga kelib qornini ushladi.
- Sen, haromi, shu yerga yashirindingmi? - dedi palkovnik, ovozida gʻazab va anduh hukmron edi.
Doniyor o‘zini tutib, nafas olishda qiynalardi. Lablari titrab pichirlagancha tilga kirdi:
- U menga nimdir qilyapti, yordam beringlar - Doniyorning ovozi oʻzgarib borardi.
- Uni olishimiz kerak, kimda qanday fikr bor, - palkovnik qoʻl ostidagi ofitserlariga yuzlandi.
- Ilojsiz Oybek Odilovich, - Daler Davletov ham Doniyorning qornini ushladi, - Agar uni olmoqchi boʻlsak, urinib koʻrgan odamga oʻtish ehtimoli yuqori. Odam tanasining teri qatlami yupqa.
- Odam bolasi meni oʻldirmoqchi boʻlsang, qavmingdan boʻlgan bu yigit ham oʻladi, - Bu gaplar Doniyorning ogʻzidan chiqdi, ammo gapirgan u emasdi.
- Tushunmadim nahotki sen? Yaksart! - palkovnik va uning atrofidagi ofitserlar hayratdan koʻzlari qinidan chiqib ketay dedi.
- Yaksart? Meni har xil nom bilan chaqirishgan, qanday atashni esa faqatgina xojam hal qiladi, - uning soʻzlarida dagʻallik va chet elcha aksent bor edi.
- Xojam? - palkovnik savlatli yelkasini qoqdi, - Sen kimgadir xizmat qilasanmi?
- Palkovnik, oʻzimni tuta olmayapman, uni boshqara olmayapman, mabodo qaltis harakat qilsam, meni oʻldiring, - endigi ovoz va gaplar Doniyorga tegishli boʻlib, ichidagi Yaksartga qarshi kurashayotgan edi.
Yaksart ham oʻlar chog‘i bor kuchini to‘plab qarshilik ko‘rsatayotgandi:
- Mening bu olamdagi vazifam odamlarni yeb, ularni qurbon qilib, oʻz xojamni bu dunyoga chaqirish. Shuncha taomlarni yeb endigina gapira boshladim. Agar toʻliq kuchimni qaytarsam, yer yuzi biz kabilarga toʻladi va oxirida zulmat hukmron boʻladi.
- Dahshat, - palkovnikning eti junjikib bir qadam orqaga tisarildi. Soʻng nima qilamiz qabilida ofitserlarga qaradi.