"Инна лиллахи ва инна илайҳи рoжиъун" арабча ифода бўлиб, Қуръони Каримнинг Бақара сураси, 156-оятида келтирилган:

"Дарҳақиқат, биз Аллоҳга тегишлимиз ва, албатта, Унга қайтувчимиз."

1. Маънавий мазмун:
Бу ифода инсоннинг барча нарсаси, жони ва мол-мулки Аллоҳнинг эгалиги эканини англатади. Ҳар қандай мусибат ёки йўқотишда, банда Аллоҳга тегишли эканини эслаб, Унга қайтишини тан олади.

2. Сабр ва таслим бўлиш:
Бу калима асосан қайғули хабар эшитилганда айтилади. Бу сўзлар инсонни таскин топишга, сабр қилишга ва барча ишларнинг Аллоҳнинг ҳукмига боғлиқ эканини қабул қилишга чақириб туради.

3. Охирги манзил:
Инсон дунёда бир вақтинчалик меҳмон бўлиб, унинг ҳақиқий манзили Аллоҳнинг ҳузуридир. Бу ибора бандани охиратни эслашга, тақводор бўлишга ва гуноҳлардан сақланишга чорлайди.

Бу иборани айтиш инсоннинг иймони ва сабрини кўрсатади ҳамда унинг қалбидаги юкни енгиллатади.