Eng yomon illatlardan sanalgan g'azab insonga hech qachon yaxshilik keltirmaydi, martabasini ko'tarmaydi. Bunga minsol tariqasida ajoyib bir zarbulmasalni keltirish mumkin: bir duradgorning ustaxonasi bor ekan. U har kuni kech-qurun ishni tugatgach, asboblarini dastgohning ustida koldirib, ustaxonani qulflab ketar ekan. Bir kuni u ketgach, ustaxonaga bir ilon yemish qidirib kirib qolibdi. Ilon dastgohning ustida sudralib borayotib, arraning ustidan o'tib ketibdi. Arraning o'tkir tishlari uning tanasini shilib yuboribdi. Qonga belangan ilon jon achchig'ida arrani chaqa ketibdi. Ammo endi uning og'zi ham qonga to'libdi. Ilon arrani bir yirtqich hayvon deb o'ylab, jon-jahdi bilan uni chaqishda davom etibdi. Holdan toyib, o'lishiga ko'zi yetgach, oxirgi kuchlarini to'plab, arrani butun tanasi bilan o'rab olib, bo'g'a boshlabdi... Ertalab duradgor ustaxonasiga kelsa, ahmoqligi tufayli arraga o'ralib o'lib yotgan ilonni ko'ribdi. Qissadan hissa shuki, ba'zan g'azab otiga mingan chog'imizda o'zgalarni jarohatlamoqchi bo'lamiz, ammo bu bilan o'zimiznigina jarohatlayotganimizni bilganimizda esa kech bo'lgan bo'ladi... Shunday ekan, har bir voqea-hodisaga, birovlarning ishi va gap-so'ziga ortik- cha e'tibor beravermang. Jizzakilikdan saqlaning. Mayda-chuyda ishlar e'tibor berganingizga arzimaydi.

"Ulug'lar Shunday Yashashgan" kitobidan

@mutolaa_zavqdir