Ўғил:
— Ассалому алайкум. Она, қандайсиз?
Она:
— Яхши эмасман, болам…
Ўғил:
— Қачон сўрасам яхши эмас, дейсиз. Минг қатла шукр денг, она, минг қатла шукр…
Она:
— Минг қатла шукр. Нима ҳам дердим…
Ўғил:
— Аллоҳдан жаннатни сўранг энди, она, жаннат сўранг... Нима бўлди ўзи, шамолладингизми?
Она:
— Касалман, ҳамма жойим оғрияпти, ҳеч нарса еёлмаяпман…
Ўғил:
— Аллоҳ енгиллик берсин, она.
Она:
— Ёнимга келсанг-чи, келиб мени кўрсанг-чи, болам. Ўламан…
Ўғил:
— Қандай борай ахир олдингизга, мени қўйиб юбормайдилар-ку, жоним онам! Бу дунёда кўришолмасак, иншааллоҳ, охиратда кўришармиз, она!..

***
Бу ўлим тўшагидан ётган онанинг қамоқдаги ўғли билан телефондаги суҳбати экан.

Охиратга фақат учрашувгина қолмади…

@IkromSharif