САТРЛАРИМ ҲАЁТ БЕРАДИ...

Менинг дилим оғритгувчи кўп,
Тош отар сал ортга бурилсам.
Ич-ичидан кетар севиниб,
Деворга ё тошга урилсам.

Давлатим йўқ, сўзимдан бўлак
Сатрларим ҳаёт беради.
Ҳар бирида бир тўлғоқ дарди,
Шундан умрим бахтлар теради.

Ортимдан гап қилибсиз роса,
Сизга йўлни тор этмадимми?!
Менинг юрар йўлим бор, ахир,
Дилингизни оғритмадимми?!

Мен ризқ топсам ҳалолдир ноним,
Ўзга ошга қўлим солмайман.
Қўлимдан келгани меҳр, шеър,
Ёлғон сўзлаб рағбат олмайман.

Не гапингиз бор, тайёрман мен
Эшитмоққа тоғ юрагим бор.
Ким нимани ишонди, демак,
Шу ишончга, о, керагим бор.

Сўзларим ботяптими хўп оғир,
Юрак, бағринг доғ этмадимми?!
Ортимдан тош отганлар, айтинг,
Дилингизни оғритмадимми?!