🔹Hayotni vaqtinchalik mehmonxonaga qiyoslasam katta xatoga yo‘l qo‘ygan bo‘lmasam kerak. Kelamiz, yashaymiz, kulamiz, yig‘laymiz va ketamiz. Lekin ketish har doim ham bir xilda bo‘lmaydi. Kimdir tayyor holda, kimdir esa hali bosib o‘tishi kerak bo‘lgan yo‘llari bor deb o‘ylagan paytda ketadi. Va ayniqsa u sening yaqin insoning bo‘lsa-ku bundanda o‘griqli xis yo‘q bo‘lsa kerak bu dunyoda.
Dastlab uning yo‘qligini anglash qiyin kechadi. Inson miyasida hamma narsa sababga ega bo‘lishi kerakdek tuyuladi. "Nega u? Nega hozir?" degan savollar juda tez-tez kelib turadi xayolga, lekin javob yo‘q. Chunki yo‘qlikning izohi bo‘lmaydi. U shunchaki mavjud.
Lekin vaqt o‘tib, inson tushinadiki: bu dunyoda hech narsa mutlaq unga tegishli emas. Ya’ni yaqinlarimiz ham, o‘zimiz ham vaqtinchalikmiz bu yerda...
🔹O‘lim bizni ikki narsa haqida chuqur o‘ylashga majbur qiladi: nima uchun yashadik va ketayotganda ortimizdan qanday xotira qoldiramiz?
RIP my Angel.
