Узун тунларимда ором берасиз,
Кўзингиз тўрт бўлиб кутасиз мени.
Ширин тушларимга ҳар кун кирасиз
Соғиниб кетдим-ку, онажон, сизни!

Мажнун ишқига ҳам алишмас эдим,
Сизнинг бир лаҳзалик қувончингизни.
Мен ахир, Шеър учун, соғинч симирдим –
Ёниб асраяпман ишончингизни.

Бир дунё умид-ла кетгум уйқуга,
Бедор тунлар учун ўзим-ку айбдор.
Энди ишонмайман ишқнинг кучига,
Севги азоблари ҳаммаси бекор.

Ёлғондир менинг ҳам ўртанганларим
Ҳеч кимга – ҳеч қачон топинмаганман.
Ишонинг, ёлғондир, оҳ чекканларим –
Ҳеч кимни сизчалик соғинмаганман.

Севги бекатида тўхтамам энди,
Сиздан узоқларда ҳеч қололмайман.
Онажон, ўзингиз энг буюк севги –
Ўзга муҳаббатни тан ололмайман.

Замира Эгамбердиева

https://t.me/dilgamaktublar