ANQARA JANGI YOXUD JAHONGIRNING HIYLASI
2-qism.
Shunday qilib, 1402-yil may oyida Timur Kichik Osiyoga yurish boshladi. Dastavval uning qoʻshinlari Usmonlilarga qarashli Kemak va Sivas qalʼalarini egallab oldi. Bu yerda Sulton Boyazidning elchilari muzokaralar olib borish uchun amir huzuriga kelishdi.
Ularning huzurida Timur askarlarini saf torttirib, namoyishkorona koʻzdan kechiradi. Ulkan va muntazam armiyaning koʻrinishi Boyazid elchilarida tushkun taassurot qoldiradi.
***
Turk qoʻshini haqiqatdan ham kamroq edi. Ayrim manbalarda ularning 200 minggacha boʻlganligi yoziladi. Usmonli imperiyasi armiyasi ham ogʻir otliq (sipohiylar) va piyodalar, shuningdek, Dehli va Bolqon viloyatlaridan kelgan koʻngilli boʻlinmalar hamda Yanicharlar korpusidan iborat edi.
Usmonli qoʻshini yadrosini Yanicharlar va sadoqatli serblardan tashqari, Chingizxon davridan beri Kichik Osiyoda boʻlgan tatar otliqlari tashkil etardi.
Sulton Boyazid ajoyib qoʻmondon sifatida nom qozongan hamda yashin tezligida harakat qilib, Kichik Osiyo va Yevropada oʻnlab gʻalabalarga erishgani uchun Yildirim - Chaqmoq laqabini olgan edi.
Anqara jangi arafasida har ikki tomon oʻziga qulay jang taktikasini tanlashga harakat qiladi. Boyazid Amir Temurning otliqlar bilan shiddatli hujumga oʻtishidan xavfsirab, ochiq jangdan qochadi va oʻz qoʻshinlarini Anqara shahri shimolidagi togʻli va oʻrmonli hududga joylashtiradi.
Bu qulay joylashuv Boyazidga mudofaa va qarshi hujum uchun katta imkoniyat yaratar edi.
Ammo buni yaxshi bilgan Amir Temur oʻz qoʻshinini toʻgʻri Anqarani qamal qilishga tashlaydi va ayyorlik bilan Boyazidni Anqara himoyasi uchun kelishga majbur qiladi.
Turklar togʻlar va oʻrmonlardan tushishi bilanoq, Timur shaharni qamal qilishni toʻxtatib, ochiq tekislikda Boyazid qoʻshini qarshisidan chiqadi.
Endi Amir Temur oʻzining taktik mavqeiga mos jang maydonini oʻzi tanlaydi. U oʻz kuchlarini balandroq joyga joylashtiradi, bu ularga yaxshi koʻrinish va hujumlarni boshlash uchun strategik nuqtani taʼminlab berardi.
Shunday qilib, Temur Boyazid qoʻshinlarini mustahkamlangan pozitsiyalaridan uzoqlashtirib, jang shartlarini oʻzi belgilab oldi.
Bundan tashqari oʻz aygʻoqchilari orqali Amir Timur Sulton Boyazidning uzoq vaqtdan beri askarlariga maosh toʻlamaganligini, uning qoʻshinlarida, ayniqsa Onadoʻli beylari va tatar otliqlari orasida norozi odamlar koʻp ekanini aniqlaydi.
Shu sabali u beylarga va tatarlarga oʻz xufyalarini yuborib, ularni oʻz tomoniga jalb qilishga harakat qiladi va jang oldidan katta vaʼdalar bilan muayyan kelishuvlarga erishadi.
Ikki turk sultonining ulkan qoʻshini bir-biriga roʻbaroʻ kelga paytda Usmonli qoʻshinlari oʻng qanotida sulton Boyazidning oʻgʻli Sulaymon boshchiligidagi tatarlar (20 ming) va Anatoliya Onadoʻli beylari askarlari (20 ming) bor edi.
Armiyaning markazida esa Boyazidning eng ishongan yanicharlari hamda ogʻir otliq qoʻshinlari, sipohiylar joylashtirilgan.
Chap qanotni esa Stefan Lazarevich qoʻmondonligidagi serb qoʻshinlari egallaydi.
Sulton Boyazidning oʻzi qoʻshin markazida qolib, uch oʻgʻli Muso, Iso va Mustafolarni qoʻshin ortiga qoʻygandi.
Usmonlilar armiyasi markazi mustahkam boʻlsada, qanotlar baribir ancha zaif edi.
Криллда бу ерда 👇👇👇
https://telegra.ph/AN%D2%9AARA-ZHANGI-YOHUD-ZHA%D2%B2ONGIRNING-%D2%B2IJLASI-02-01
2-qism.
Shunday qilib, 1402-yil may oyida Timur Kichik Osiyoga yurish boshladi. Dastavval uning qoʻshinlari Usmonlilarga qarashli Kemak va Sivas qalʼalarini egallab oldi. Bu yerda Sulton Boyazidning elchilari muzokaralar olib borish uchun amir huzuriga kelishdi.
Ularning huzurida Timur askarlarini saf torttirib, namoyishkorona koʻzdan kechiradi. Ulkan va muntazam armiyaning koʻrinishi Boyazid elchilarida tushkun taassurot qoldiradi.
***
Turk qoʻshini haqiqatdan ham kamroq edi. Ayrim manbalarda ularning 200 minggacha boʻlganligi yoziladi. Usmonli imperiyasi armiyasi ham ogʻir otliq (sipohiylar) va piyodalar, shuningdek, Dehli va Bolqon viloyatlaridan kelgan koʻngilli boʻlinmalar hamda Yanicharlar korpusidan iborat edi.
Usmonli qoʻshini yadrosini Yanicharlar va sadoqatli serblardan tashqari, Chingizxon davridan beri Kichik Osiyoda boʻlgan tatar otliqlari tashkil etardi.
Sulton Boyazid ajoyib qoʻmondon sifatida nom qozongan hamda yashin tezligida harakat qilib, Kichik Osiyo va Yevropada oʻnlab gʻalabalarga erishgani uchun Yildirim - Chaqmoq laqabini olgan edi.
Anqara jangi arafasida har ikki tomon oʻziga qulay jang taktikasini tanlashga harakat qiladi. Boyazid Amir Temurning otliqlar bilan shiddatli hujumga oʻtishidan xavfsirab, ochiq jangdan qochadi va oʻz qoʻshinlarini Anqara shahri shimolidagi togʻli va oʻrmonli hududga joylashtiradi.
Bu qulay joylashuv Boyazidga mudofaa va qarshi hujum uchun katta imkoniyat yaratar edi.
Ammo buni yaxshi bilgan Amir Temur oʻz qoʻshinini toʻgʻri Anqarani qamal qilishga tashlaydi va ayyorlik bilan Boyazidni Anqara himoyasi uchun kelishga majbur qiladi.
Turklar togʻlar va oʻrmonlardan tushishi bilanoq, Timur shaharni qamal qilishni toʻxtatib, ochiq tekislikda Boyazid qoʻshini qarshisidan chiqadi.
Endi Amir Temur oʻzining taktik mavqeiga mos jang maydonini oʻzi tanlaydi. U oʻz kuchlarini balandroq joyga joylashtiradi, bu ularga yaxshi koʻrinish va hujumlarni boshlash uchun strategik nuqtani taʼminlab berardi.
Shunday qilib, Temur Boyazid qoʻshinlarini mustahkamlangan pozitsiyalaridan uzoqlashtirib, jang shartlarini oʻzi belgilab oldi.
Bundan tashqari oʻz aygʻoqchilari orqali Amir Timur Sulton Boyazidning uzoq vaqtdan beri askarlariga maosh toʻlamaganligini, uning qoʻshinlarida, ayniqsa Onadoʻli beylari va tatar otliqlari orasida norozi odamlar koʻp ekanini aniqlaydi.
Shu sabali u beylarga va tatarlarga oʻz xufyalarini yuborib, ularni oʻz tomoniga jalb qilishga harakat qiladi va jang oldidan katta vaʼdalar bilan muayyan kelishuvlarga erishadi.
Ikki turk sultonining ulkan qoʻshini bir-biriga roʻbaroʻ kelga paytda Usmonli qoʻshinlari oʻng qanotida sulton Boyazidning oʻgʻli Sulaymon boshchiligidagi tatarlar (20 ming) va Anatoliya Onadoʻli beylari askarlari (20 ming) bor edi.
Armiyaning markazida esa Boyazidning eng ishongan yanicharlari hamda ogʻir otliq qoʻshinlari, sipohiylar joylashtirilgan.
Chap qanotni esa Stefan Lazarevich qoʻmondonligidagi serb qoʻshinlari egallaydi.
Sulton Boyazidning oʻzi qoʻshin markazida qolib, uch oʻgʻli Muso, Iso va Mustafolarni qoʻshin ortiga qoʻygandi.
Usmonlilar armiyasi markazi mustahkam boʻlsada, qanotlar baribir ancha zaif edi.
Криллда бу ерда 👇👇👇
https://telegra.ph/AN%D2%9AARA-ZHANGI-YOHUD-ZHA%D2%B2ONGIRNING-%D2%B2IJLASI-02-01