#mood
Yanvar
Yangi yil kirib kelganiga hali ko'p bo'lmagan edi. Qish bo'lishiga qaramasdan, quyosh yotog'iga ketishdan oldin, dunyoga bir tuyib qarab olish uchun boshimizda tik turgandi. Huddi o'lgan odam oldida turgandek...Uning nurlari esa ko'zimga tik tushib, jig'imga tegardi, quloqchillarimda esa Perry Como qo'shiqlari yangrardi. Chor atrofimda sevishganlar tabbasum qilib, bir-birlari quchoqlari taftida suhbatlashib o'tib ketishardi. Hayolimda sen eding, ularga hasad qilmaslik uchun esa, nigohlarimni yerdan ko'tarmadim. Keyin birdan oldimda ketayotgan qizning soyasi va mening soyam qaysidur nuqtada kesishayotganini his qildim, uning sochlari, botayotgan quyosh nurlarida tovlanardi, qarama-qarshi yo'ldan kelayotgan ixtiyoriy yo'lovchi unga qaramasdan o'tib keta olmaydigan darajada fusunkor edi, nazdimda. Shamol hiyla esardi, undan kelayotgan tarovat esa meni mutloq maftun etgandi. Men ko'zimni yumdim va izvoshchilikni o'sha iforga topshirdim. Qadamlarim ohistalashdi, chunki burilish kerak bo'lgan joyga yaqinlashayotgandik, men hijolatdan cho'ntagimdan kalit va gugurtni qidara boshladim, u esa menga entikib burildi, men unga qarashni xohlamadim, balki u men o'ylaganim kabi go'zal bo'lmasligi mumkin edi, balki mening beqaror qalbim o'sha "notanishga" oshiq bo'lib qolishi ham hech gap emas edi, eng yomoni balki u sen bo'lib chiqishing mumkin edi. Mening eng katta qo'rquvim esa sen bilan to'qnash kelish. Azizam, men sen tuhfa etgan hijron tufayli yashayapman...
Shu uchun bugun uchrash kelganimizda men quyosh botib bo'lgan tarafga yurganim uchun kechir. Biroq men bugun soyam uchun xursandman va unga havas qilaman. Men tirikman!
(Seni ko'rmoq sharafiga loyiq bo'lmagunimga qadar, ko'rishguncha)
3.1.24
Yanvar
Yangi yil kirib kelganiga hali ko'p bo'lmagan edi. Qish bo'lishiga qaramasdan, quyosh yotog'iga ketishdan oldin, dunyoga bir tuyib qarab olish uchun boshimizda tik turgandi. Huddi o'lgan odam oldida turgandek...Uning nurlari esa ko'zimga tik tushib, jig'imga tegardi, quloqchillarimda esa Perry Como qo'shiqlari yangrardi. Chor atrofimda sevishganlar tabbasum qilib, bir-birlari quchoqlari taftida suhbatlashib o'tib ketishardi. Hayolimda sen eding, ularga hasad qilmaslik uchun esa, nigohlarimni yerdan ko'tarmadim. Keyin birdan oldimda ketayotgan qizning soyasi va mening soyam qaysidur nuqtada kesishayotganini his qildim, uning sochlari, botayotgan quyosh nurlarida tovlanardi, qarama-qarshi yo'ldan kelayotgan ixtiyoriy yo'lovchi unga qaramasdan o'tib keta olmaydigan darajada fusunkor edi, nazdimda. Shamol hiyla esardi, undan kelayotgan tarovat esa meni mutloq maftun etgandi. Men ko'zimni yumdim va izvoshchilikni o'sha iforga topshirdim. Qadamlarim ohistalashdi, chunki burilish kerak bo'lgan joyga yaqinlashayotgandik, men hijolatdan cho'ntagimdan kalit va gugurtni qidara boshladim, u esa menga entikib burildi, men unga qarashni xohlamadim, balki u men o'ylaganim kabi go'zal bo'lmasligi mumkin edi, balki mening beqaror qalbim o'sha "notanishga" oshiq bo'lib qolishi ham hech gap emas edi, eng yomoni balki u sen bo'lib chiqishing mumkin edi. Mening eng katta qo'rquvim esa sen bilan to'qnash kelish. Azizam, men sen tuhfa etgan hijron tufayli yashayapman...
Shu uchun bugun uchrash kelganimizda men quyosh botib bo'lgan tarafga yurganim uchun kechir. Biroq men bugun soyam uchun xursandman va unga havas qilaman. Men tirikman!
(Seni ko'rmoq sharafiga loyiq bo'lmagunimga qadar, ko'rishguncha)
3.1.24