Бу киздаги мени узига махлиё килган сири нимадалигини билолмай бошим котарди.
Туйи якинлашгани сайин азобим ортиб бораверди.
Энди уни ёмон куриб борардим. «Нега учради, ёмон гапириб уришиб берса-чи», деб уйлардим. Баъзан гап орасида уни жеркиб берардим, гох куполлик килардим…
У эса куполлигимдан кузи ёшга тулса-да, индамай куя коларди.
Бир куни 8-март байрамида ишхона якинидаги кафеда хотин-кизларга байрам килиб бердик. Рахбардан яшириб йигитлар оз-оздан ичиб олдик. Беихтиёр унга тикилиб колдим. Бунинг нотугрилигини билардим, лекин ихтиёримга карши чикким келмасди. «Бугун бир кунглимнинг амрига буйсунсам буйсунибман-да. Ахир хар куни бечорани кафасга соламан», хаёлимдан утди.
Тушлик пайтига мулжалланган байрам анчага чузилди, кейин ишхонага кайтдик. Шунда биринчи марта унга тик караб:
— Нега мени кутмай турмушга чикиб куйдингиз-а? — дедим.Гапларимни хар доимга хазилларимга йуйиб, кулиб куя колди.
— Кулманг, рост айтяпман… Мен сизни яхши куриб колганман. Уша биринчи учратган кунимдан буён яхши кураман…
У менга хайрат билан тикилиб колди, кейин секингина:
— Биламан, — деди.
— Нимани биласиз?… — энди мен хайратландим.
— Яна хазилкашлик килаётганингизни, — кулди у.
— Хозир мухаббатга ишонмайман, севги йук нарса, дейсиз…
— Кайлигингиздан тортиб олсам, менга тегасизми?
— Йук, — кулиб юборди у.
— Сизга тексам, рашк килавериб кунимни курсатасиз…
Тилим айланмай колди.
Ахмокона хазилкашлигим бошимга бало булди.
Шу куни ишдан чикиб, байрам бахона роса ичдим. Юрагим шунака сикилдики, дунё кузимга коронгу эди. «Нега хам учратдим? Тинчгина яшаб юрувдим…
Энди хаммани унга таккослайман, хаммадан унинг хислатларини ахтараман! Энди кандай яшайман!»
Энди хар куни унга яхши куришимни айтадиган булдим.
У эса кулиб куйишдан нарига утмасди.
Бир куни узимни тута олмадим.
— Бирор марта булса-да, гапимни жиддий оласизми? Ахир мен ишкингизда жинни буляпман-ку! Канака берахм кизсиз!
У анчагача жавоб бермади, кейин секингина:
— Аксинча… мен жуда рахмдилман. Севиб колиб, кийналишингизни хохламайман! Буни канчалик азоблигини билмайсиз…
— Худди бировни севадигандек гапирасиз-а?! Сиз тошюраксиз, хеч кимни севмайсиз… Сиз хатто уша… кайлигингизни хам севмайсиз!
Бу гапимдан кейин у йиглаб юборди ва югуриб хонадан чикиб кетди. Шу билан эртаси куниям ишга келмади. Жинни булиб колай дедим. Узимни узим ёмон куриб кетдим. Энди бу ерда кололмасдим.
Ариза ёзиб рахбаримнинг хай-хайлашига карамай ишдан бушаб кетдим. Тезрок уни унутмасам жинни булишим аник. Одамнинг яхши хислати хам бировга озор бериши мумкин экан. Мен унинг яхшилигидан куйгандим. Лекин ундан узокда хам унинг хаёли билан яшардим. Азобимда, фирогимда хам у.
Узимча ундан воз кечмокчи эдим, лекин бу мен уйлаганчалик осон эмас экан. Хар куни телефонимга жиринглаб колармикан, деб тикиламан. Бу дунёда хеч ким мени унчалик тушунмайди. Фотихалангани сабаб менга барча гапларини айтган, мен уни жуда яхши билардим…
Ишдан кетиб дадам билан савдода ишлай бошладим. Уни унутиш учун купрок ишлашим керак эди. Бир томондан унинг кайлиги бойвачча йигитлиги аламимни келтирарди. Согинч азобини енгиш учун хар уни эслаганимда телефонимга «Согиндим» деб ёзиб куядиган одат чикардим. Бир кунда эллик марта ёзибман! Кейин бу эрмакка айланди. Согинчларимни санаб калбим тафтини босардим. Дадамда тижоратда, янги иш жойлари очишда тугма кобилият бор эди. Кайси ишга кул урмасинлар, албата унгидан келарди… Мен хам шу йулдан кетдим. Дадамнинг ишини анча енгиллатдим.Орадан уч ойлар утди.
Дадам касодга учраган бир тадбиркорнинг туйхонасини сотиб олиб, уни юритишни менга топширди…
Туйлар мавсуми якин булгани учун тезда таъмирдан чикариб, мижозларга такдим этишимиз керак эди. Туну кун шу иш буйича югурдим, айтилган муддатда ишларни тугатдим. Куп утмай туй утказадиган талабгорлар хам чикди. Уз ишимдан фахрланиб туйхона эшигида турибман. Карнай-сурнайлар садоси остида оппок лимузиндан новвотранг костюм-шим кийган куёв бола тушди… Уни куриб юрагим тухтаб колай деди….....
Туйи якинлашгани сайин азобим ортиб бораверди.
Энди уни ёмон куриб борардим. «Нега учради, ёмон гапириб уришиб берса-чи», деб уйлардим. Баъзан гап орасида уни жеркиб берардим, гох куполлик килардим…
У эса куполлигимдан кузи ёшга тулса-да, индамай куя коларди.
Бир куни 8-март байрамида ишхона якинидаги кафеда хотин-кизларга байрам килиб бердик. Рахбардан яшириб йигитлар оз-оздан ичиб олдик. Беихтиёр унга тикилиб колдим. Бунинг нотугрилигини билардим, лекин ихтиёримга карши чикким келмасди. «Бугун бир кунглимнинг амрига буйсунсам буйсунибман-да. Ахир хар куни бечорани кафасга соламан», хаёлимдан утди.
Тушлик пайтига мулжалланган байрам анчага чузилди, кейин ишхонага кайтдик. Шунда биринчи марта унга тик караб:
— Нега мени кутмай турмушга чикиб куйдингиз-а? — дедим.Гапларимни хар доимга хазилларимга йуйиб, кулиб куя колди.
— Кулманг, рост айтяпман… Мен сизни яхши куриб колганман. Уша биринчи учратган кунимдан буён яхши кураман…
У менга хайрат билан тикилиб колди, кейин секингина:
— Биламан, — деди.
— Нимани биласиз?… — энди мен хайратландим.
— Яна хазилкашлик килаётганингизни, — кулди у.
— Хозир мухаббатга ишонмайман, севги йук нарса, дейсиз…
— Кайлигингиздан тортиб олсам, менга тегасизми?
— Йук, — кулиб юборди у.
— Сизга тексам, рашк килавериб кунимни курсатасиз…
Тилим айланмай колди.
Ахмокона хазилкашлигим бошимга бало булди.
Шу куни ишдан чикиб, байрам бахона роса ичдим. Юрагим шунака сикилдики, дунё кузимга коронгу эди. «Нега хам учратдим? Тинчгина яшаб юрувдим…
Энди хаммани унга таккослайман, хаммадан унинг хислатларини ахтараман! Энди кандай яшайман!»
Энди хар куни унга яхши куришимни айтадиган булдим.
У эса кулиб куйишдан нарига утмасди.
Бир куни узимни тута олмадим.
— Бирор марта булса-да, гапимни жиддий оласизми? Ахир мен ишкингизда жинни буляпман-ку! Канака берахм кизсиз!
У анчагача жавоб бермади, кейин секингина:
— Аксинча… мен жуда рахмдилман. Севиб колиб, кийналишингизни хохламайман! Буни канчалик азоблигини билмайсиз…
— Худди бировни севадигандек гапирасиз-а?! Сиз тошюраксиз, хеч кимни севмайсиз… Сиз хатто уша… кайлигингизни хам севмайсиз!
Бу гапимдан кейин у йиглаб юборди ва югуриб хонадан чикиб кетди. Шу билан эртаси куниям ишга келмади. Жинни булиб колай дедим. Узимни узим ёмон куриб кетдим. Энди бу ерда кололмасдим.
Ариза ёзиб рахбаримнинг хай-хайлашига карамай ишдан бушаб кетдим. Тезрок уни унутмасам жинни булишим аник. Одамнинг яхши хислати хам бировга озор бериши мумкин экан. Мен унинг яхшилигидан куйгандим. Лекин ундан узокда хам унинг хаёли билан яшардим. Азобимда, фирогимда хам у.
Узимча ундан воз кечмокчи эдим, лекин бу мен уйлаганчалик осон эмас экан. Хар куни телефонимга жиринглаб колармикан, деб тикиламан. Бу дунёда хеч ким мени унчалик тушунмайди. Фотихалангани сабаб менга барча гапларини айтган, мен уни жуда яхши билардим…
Ишдан кетиб дадам билан савдода ишлай бошладим. Уни унутиш учун купрок ишлашим керак эди. Бир томондан унинг кайлиги бойвачча йигитлиги аламимни келтирарди. Согинч азобини енгиш учун хар уни эслаганимда телефонимга «Согиндим» деб ёзиб куядиган одат чикардим. Бир кунда эллик марта ёзибман! Кейин бу эрмакка айланди. Согинчларимни санаб калбим тафтини босардим. Дадамда тижоратда, янги иш жойлари очишда тугма кобилият бор эди. Кайси ишга кул урмасинлар, албата унгидан келарди… Мен хам шу йулдан кетдим. Дадамнинг ишини анча енгиллатдим.Орадан уч ойлар утди.
Дадам касодга учраган бир тадбиркорнинг туйхонасини сотиб олиб, уни юритишни менга топширди…
Туйлар мавсуми якин булгани учун тезда таъмирдан чикариб, мижозларга такдим этишимиз керак эди. Туну кун шу иш буйича югурдим, айтилган муддатда ишларни тугатдим. Куп утмай туй утказадиган талабгорлар хам чикди. Уз ишимдан фахрланиб туйхона эшигида турибман. Карнай-сурнайлар садоси остида оппок лимузиндан новвотранг костюм-шим кийган куёв бола тушди… Уни куриб юрагим тухтаб колай деди….....