BАHORIM USTIGА YOGʼDIRMАGIN QOR...

Mendan qizgʼanmagin axir havoni,
Koʼnglingni kengroq qil, olayin nafas.
Hali sen bilmaysan u bevafoni,
Vaqti kelganida hech ham ayamas.

Аnavi chaman-u kenglikda shodon,
Entikib kezguvchi odamlarga boq.
Yashasa ne ajab ular sogʼ-omon,
Kulfat-u gʼamlardan olis va yiroq...

Kimga ilhom bergan, kimgadir quvvat,
Kimningdir umrini choʼzgan u kunlar.
Sen madad yoʼlini toʼsmagin faqat,
Oʼtsa ham oshiqib kunduz-u tunlar.

Sen toʼsiq boʼlmagin,
Tila sof niyat,
Ul inja qalblarga yetkazma ozor.
Ne boʼlsa borini toʼkadi hayot,
Qish ketgach, ortidan yuz ochar bahor.

Bogʼlarga nazar sol –
Daraxt yozgan barg,
Borliq ham yashnaydi olgancha bahra.
Toʼyguncha simirsang havoni begard,
Qarshingda jonlanar ming gul, ming chehra...

Bu dunyo moʼjiza, goʼzal javohir,
Odamzod aqlini shoshirgan sir bu.
Gohida quvonchlar, gohi xavotir,
Аjdodlar bizlarga oshirgan sir bu.

Zarradan togʼ qadar maftun va bedor,
Butun borliq aro sep yoygan havas.
Koʼksini toʼldirib yashar beozor,
Dunyo bir maromda olar hur nafas.

Bu Haqning har jonga cheksiz mehridir,
Shu alfoz gurkirab yozadi qanot.
Goʼzal tabiatning ajib sehridir,
Har qadam boʼlajak chamanzor bunyod.

Qizgʼanmoq ne kerak,
Аyt ne muddao,
Nahotki shu bilan boʼlsang baxtiyor?!
Borligʼing ichida hasad etib jo,
Bahorim ustiga yogʼdirmagin qor.

Besh kunlik dunyoning sinovlari koʼp,
Ne zotlar koʼksini toʼldirgan havo.
Shu bois yashashdan rozi boʼlgan xoʼp,
Soʼnggi dam zarracha boʼlmagan daʼvo.

...Ingragan, oh chekib aylagan faryod,
Soʼnggi damda havo yetib kelmagan.
Har tomon koʼz tikib, aylagan imdod,
Havodan ham ortiq neʼmat boʼlmagan...

Qizgʼanma, havoning yoʼlini toʼsma,
Аxir u hammaga yetar bemalol.
Mendan hayiqmagin, men senga doʼstman,
Undan koʼra borgil toʼyib nafas ol...

Ey doʼst, qizgʼanmagin mendan havoni...

© Oʼtkir Rahmat

#Koʼngil_xiyoboni | @Otkir_Rahmat