Baxt o‘zi nimadir...
Maktab payti hafta oxirida eng ko‘p “5” olsak, bizdan baxtli odam yo‘q edi. O‘quv yili so‘nggida direktordan faxriy yorliq olgandaku, baxt ummoniga botirib olinganday o‘ttiz ikkita tishni ko‘rsatib yurardik...
Hayotimdagi ilk eng katta “baxtsizlik” maktabni tugatgach, Navoiy shahridagi 1-sonli akademik litseyga hujjat topshirib, yiqilganim edi. 52 ball kirish bali, men 51,8 olgandim...
Ilk marta eng chiroyli baxtni o‘qishga kirgan kunim ich-ichimdan his qilganman. Keyin ishga kirdim, pul topib, orttira boshladim, uyga sovg‘a-salomlar qilishga imkonim bo‘lganida, shunday quvonganmanki..
Undan keyingi hayotimda ketma-ket ravishda juda ko‘p marotaba baxtga duch kelibman. Baxt o‘ta oddiy holga aylanib qolibdi, ammo har doim ham uni his qilavermas ekanman.
Orzuyimdagi umr yo‘ldoshini uchratdim, bir marta uylandimu, baxtimni topdim. Shukr, bo‘ynimda aliment degan balo yo‘q, hech kim yoki hech qaysi bankdan qarz emasman, oilam tinch, baxtliman!
O‘zga yurtga tavakkal bilan ko‘chib keldim, na ish, na joyim bor edi boshida, hayotimizni butunlay noldan boshladik. A nuqta bilan hozir turgan B nuqtam orasidagi farq, ehhe...
Ota bo‘lganimda baxtni bor bo‘yicha his qilolmaganman. Chunki Mahdi muammolarimiz eng pikka chiqqan payti tug‘ilgandi, hujjatlarimda fit fillionta muammo, O‘zbekistonga chiqish-kirish qilganman, “absolyutno” nol ahvolda edim. Pampersini ham olmagandik hatto!
Miyam ilk marta ota bo‘lganim, baxtliligim, endi o‘g‘lim borligi haqidagi xayollar o‘rniga muammolarga yechim izlash bilan ovvora edi o‘shanda...
Endi o‘ylab qarasam, farzandim sog‘lom, bizga hech qanday og‘irini tushirmasdan o‘z rizqi bilan tug‘ilgani Xudoning menga bergan inoyati ekan. Bu ham eng katta baxt!
Halol mehnatimiz, qo‘limizdagi hunarimiz bilan restorandagi qora ishdan chiqib ketdim, oilam bag‘rida baxtni bor bo‘yicha his qilib yashayapman. Bundan ortiq yana nima kerak?
To‘g‘ri, hozir qish bo‘lgani uchun gazni ko‘p yoqib yuboryapmiz, har oy 100$ atrofida gazning o‘ziga to‘layapman, “za to” uyim issiq, ko‘nglim xotirjam. O‘z qadringni pulga ham sotib ololmaydigan yurtlar qancha...
Ertalab soppa-sog‘ uyg‘onishim ham baxt aslida, kechqurun uxlab, qaytib ko‘z ochmaydiganlar bor. Sanayversam, hali uzoq davom etadi. Lekin metrodan tushyapman, bugungi oxirgi buyurtmalarni egalariga topshirib, uyga qaytyapman. Aytgancha, kitobga, milliy taomlarga “zakaz” tushib turgani ham baxt! :)
Kimdan oldin, kimdan keyin, boshqa madaniyat va insonlarga moslashib, o‘rganib, ta’lim olib, farzandimizni katta qilib, ishlab, yashab, rizqimizni terib yuribmiz. Yursak - yo‘limiz, ichsak - choyimiz bor, Alhamdulillah!
@Ijoddardi
Maktab payti hafta oxirida eng ko‘p “5” olsak, bizdan baxtli odam yo‘q edi. O‘quv yili so‘nggida direktordan faxriy yorliq olgandaku, baxt ummoniga botirib olinganday o‘ttiz ikkita tishni ko‘rsatib yurardik...
Hayotimdagi ilk eng katta “baxtsizlik” maktabni tugatgach, Navoiy shahridagi 1-sonli akademik litseyga hujjat topshirib, yiqilganim edi. 52 ball kirish bali, men 51,8 olgandim...
Ilk marta eng chiroyli baxtni o‘qishga kirgan kunim ich-ichimdan his qilganman. Keyin ishga kirdim, pul topib, orttira boshladim, uyga sovg‘a-salomlar qilishga imkonim bo‘lganida, shunday quvonganmanki..
Undan keyingi hayotimda ketma-ket ravishda juda ko‘p marotaba baxtga duch kelibman. Baxt o‘ta oddiy holga aylanib qolibdi, ammo har doim ham uni his qilavermas ekanman.
Orzuyimdagi umr yo‘ldoshini uchratdim, bir marta uylandimu, baxtimni topdim. Shukr, bo‘ynimda aliment degan balo yo‘q, hech kim yoki hech qaysi bankdan qarz emasman, oilam tinch, baxtliman!
O‘zga yurtga tavakkal bilan ko‘chib keldim, na ish, na joyim bor edi boshida, hayotimizni butunlay noldan boshladik. A nuqta bilan hozir turgan B nuqtam orasidagi farq, ehhe...
Ota bo‘lganimda baxtni bor bo‘yicha his qilolmaganman. Chunki Mahdi muammolarimiz eng pikka chiqqan payti tug‘ilgandi, hujjatlarimda fit fillionta muammo, O‘zbekistonga chiqish-kirish qilganman, “absolyutno” nol ahvolda edim. Pampersini ham olmagandik hatto!
Miyam ilk marta ota bo‘lganim, baxtliligim, endi o‘g‘lim borligi haqidagi xayollar o‘rniga muammolarga yechim izlash bilan ovvora edi o‘shanda...
Endi o‘ylab qarasam, farzandim sog‘lom, bizga hech qanday og‘irini tushirmasdan o‘z rizqi bilan tug‘ilgani Xudoning menga bergan inoyati ekan. Bu ham eng katta baxt!
Halol mehnatimiz, qo‘limizdagi hunarimiz bilan restorandagi qora ishdan chiqib ketdim, oilam bag‘rida baxtni bor bo‘yicha his qilib yashayapman. Bundan ortiq yana nima kerak?
To‘g‘ri, hozir qish bo‘lgani uchun gazni ko‘p yoqib yuboryapmiz, har oy 100$ atrofida gazning o‘ziga to‘layapman, “za to” uyim issiq, ko‘nglim xotirjam. O‘z qadringni pulga ham sotib ololmaydigan yurtlar qancha...
Ertalab soppa-sog‘ uyg‘onishim ham baxt aslida, kechqurun uxlab, qaytib ko‘z ochmaydiganlar bor. Sanayversam, hali uzoq davom etadi. Lekin metrodan tushyapman, bugungi oxirgi buyurtmalarni egalariga topshirib, uyga qaytyapman. Aytgancha, kitobga, milliy taomlarga “zakaz” tushib turgani ham baxt! :)
Kimdan oldin, kimdan keyin, boshqa madaniyat va insonlarga moslashib, o‘rganib, ta’lim olib, farzandimizni katta qilib, ishlab, yashab, rizqimizni terib yuribmiz. Yursak - yo‘limiz, ichsak - choyimiz bor, Alhamdulillah!
@Ijoddardi