Муроджон Умаров
Репост из: Ўқинг...фақат йиғламанг!
Жигарчилик доғи.
Бир катта саркарда фарзандларини ватан ҳимояси учун бўлган жангга жўнатибди. Икки ой ўтгандан кейин хабар келибди:
-Тақсир, мусибат оғир бўлди. Жангга кетган катта фарзандингиздан айрилиб қолдингиз, - деганларида Яратганни даргоҳига қўлларини кўтариб дуо қилган экан:
- Парвардигор, шу фарзандни ўзинг берувдинг, ўзинг олдинг, сабрни ҳам ўзингдан сўрайман, бошқа иложим йўқ - дедилар.
Орадан уч ой вақт ўтиб яна хабар келибди:
- Тақсир, иккинчи ўғлиздан ҳам жудо бўлдингиз, душман билан бўлган жангда ҳалок бўлди - деганларида Яратганни даргоҳига қўлларини кўтариб дуо қилибди:
-Парвардигор бу мусибатларнинг ажрини ўзинг бергин, бу фарзандни ҳам ўзинг бергандинг, ўзинг олдинг, сабрни ўзингдан сўрайман, бошқа иложим йўқ - деди.
Орадан олти ой вақт ўтибди, олти ойдан кейин жигарларидан, укаларидан хабар келибди:
-Тақсир, мусибат оғир бўлди, икки ўғлингизни тупроққа қўйган эдингиз! Энди укангиздан, жигарингиздан айрилиб қолдингиз, жигариз жангда ўлдилар, - деганларига икки навқирон ўғлини тупроққа қўйганида кўзига ёш келмаган ота, жигарини эшитганларидан кейин бошларини деворга уриб йиғлай бошлаган экан.
Атрофдагилар ҳайрон бўлиб:
- Икки ўғлингизни тупроққа қўйдингиз, навқирон фарзандлардан жудо бўлганингизда ҳам кўзингизга ёш келмаганиди. Бугун жигар доғини кўтаролмасдан, ўзингизни ҳар томонга уриб турганингизни кўриб биз тушунолмай қолдик, буни қандай ҳикмати бор? - дедилар.
Шунда икки кўзидан шашқатор ёш оқиб, йиғлаб турган саркарда жамоатга қараб:
-Эй биродарлар! Кўзимдан томган ёшнинг ҳар бир томчиси сизларга ибрат бўлсин, бугун мен йиғлайдиган кун экан, мен йиғламай ким йиғласин...
Фарзандларим дунёда ўтган бўлса, танамда жоним омон бўлса, Аллоҳ қодир қилса яна фарзанд кўрарман. Лекин жигардан айрилиш, жигарни доғини кўтариш оғир бўларакан! Мен бугун укамдан айрилдим, укамни туғадиган онам дунёдан ўтган. "Жигарни доғини кўтаролмадим" - деб йиғлаган эканлар...!
Ўқинг... Фақат йиғламанг!
Бир катта саркарда фарзандларини ватан ҳимояси учун бўлган жангга жўнатибди. Икки ой ўтгандан кейин хабар келибди:
-Тақсир, мусибат оғир бўлди. Жангга кетган катта фарзандингиздан айрилиб қолдингиз, - деганларида Яратганни даргоҳига қўлларини кўтариб дуо қилган экан:
- Парвардигор, шу фарзандни ўзинг берувдинг, ўзинг олдинг, сабрни ҳам ўзингдан сўрайман, бошқа иложим йўқ - дедилар.
Орадан уч ой вақт ўтиб яна хабар келибди:
- Тақсир, иккинчи ўғлиздан ҳам жудо бўлдингиз, душман билан бўлган жангда ҳалок бўлди - деганларида Яратганни даргоҳига қўлларини кўтариб дуо қилибди:
-Парвардигор бу мусибатларнинг ажрини ўзинг бергин, бу фарзандни ҳам ўзинг бергандинг, ўзинг олдинг, сабрни ўзингдан сўрайман, бошқа иложим йўқ - деди.
Орадан олти ой вақт ўтибди, олти ойдан кейин жигарларидан, укаларидан хабар келибди:
-Тақсир, мусибат оғир бўлди, икки ўғлингизни тупроққа қўйган эдингиз! Энди укангиздан, жигарингиздан айрилиб қолдингиз, жигариз жангда ўлдилар, - деганларига икки навқирон ўғлини тупроққа қўйганида кўзига ёш келмаган ота, жигарини эшитганларидан кейин бошларини деворга уриб йиғлай бошлаган экан.
Атрофдагилар ҳайрон бўлиб:
- Икки ўғлингизни тупроққа қўйдингиз, навқирон фарзандлардан жудо бўлганингизда ҳам кўзингизга ёш келмаганиди. Бугун жигар доғини кўтаролмасдан, ўзингизни ҳар томонга уриб турганингизни кўриб биз тушунолмай қолдик, буни қандай ҳикмати бор? - дедилар.
Шунда икки кўзидан шашқатор ёш оқиб, йиғлаб турган саркарда жамоатга қараб:
-Эй биродарлар! Кўзимдан томган ёшнинг ҳар бир томчиси сизларга ибрат бўлсин, бугун мен йиғлайдиган кун экан, мен йиғламай ким йиғласин...
Фарзандларим дунёда ўтган бўлса, танамда жоним омон бўлса, Аллоҳ қодир қилса яна фарзанд кўрарман. Лекин жигардан айрилиш, жигарни доғини кўтариш оғир бўларакан! Мен бугун укамдан айрилдим, укамни туғадиган онам дунёдан ўтган. "Жигарни доғини кўтаролмадим" - деб йиғлаган эканлар...!
Ўқинг... Фақат йиғламанг!