SHUNI ESHITGANIMDA, O'ZIMNI ICHIM TITRAB, ROSA YIG'LAGANMAN...

Onamiz...bolamizni yaxshi ko'ramiz albatta, to'g'rimi???

Lekin necha marotaba erimiz bilan urushib qolganimizda, qaynonamiz bilan kelishmaganimizda, ishdan nohush kayfiyatda kelganimizda alamimizni bolalardan olganmiz?
Baqirib beramiz...siltaymiz...uramiz...

Aksiga olib aynan shunday paytda bolamiz odatdagidan ko'prok to'polon qiladi, xarxasha qiladi, xuddi atay qilayotganday...

Bilasizmi...u rostdan xam.... atay qilar ekan...

Bolani murg'ak qalbi onani kayfiyati yomonligini, unga toza quvvat kerakligini sezarkan...
Va o'zini shunday tutarkanki, biz baqirib berganimizda bizni salbiy energiyamiz unga o'tar, uni sof energiyasi bizga o'tar ekan...

U shunchalik bizni shartsiz sevar ekanki, o'ziga kaltak, g'azabni tilab bo'lsa xam, biz bilan quvvatini bo'lishar ekan.

Beg'ubor qalbi shunday katta sevgiga qodir ekan bolamizni...bolaginamizni
asalimizni...jonimizni...

Qalbingiz larzaga keldimi

Endi unga baqira olasizmi???

T.me/rivojakademiyasi