جعفر محمد ترمذى

شترمرغ ها

توده توده چه مست مى رقصند
اين شترمرغ هاى صحرايى
در پى دانه اند و آب و غذا،
بند در فتنه هاى دنيايى

در چرا گاه چون شتر در دشت،
گاه چون مرغ چوجه در جيغ و جاغ.
خوش خرامند، ليك بدمستند،
نى به سر فكر، نى به دل ها داغ

مى برد گاه حمله اى گرگى
بر شتر يا به مرغ همسايه.
بى شعورانه در پى قوتند
اين شترمرغ هاى بى مايه.

مى درد گرگ سينه ى مرغى،
از شترمرغ ها نه فرياد و ريو.
مى كند گردن شتر ببرى،
از شترمرغ ها نه بانگ و غريو.

ننگ و ناموس را كجا دانند،
جانورانى كه از پى نفع اند؟
مى كشد، مى درد به كنجى گرگ...
جانوران كى به فكر هم نوع اند؟!

دوست دارند رقص و رامش را
رقص مرگى ولى نمى بينند
بر سر شاخه اى حزين، لرزان
رقص برگى ولى نمى بينند.

اين شترمرغ هاى صحرايى
غير عيش و صفا چه مى دانند؟
در حريم خداى، رقاص اند
از حريم غزا چه مى دانند؟!

@Jafar_Muhammad_Termizi