Komfotdan chiqish qiyin(mi?)
Ba'zida obunachilarim, ichida tavakkal qila olmagan, qadam bosishga ikkilanyotganlarini ko'rsam jahlim chiqib ketadi...Qo'rqamasa-yuuu...Shart-shart qaror qabul qilsayu. Mana biz tirik natijamiz-ku...Qachongacha ko'zini yoshini oqizadi...Qachongacha boshqalardan najot kutadi deb jahlim chiqadi...Nahot qiyin bo'lsa, shuncha imkoniyat, nega buncha noliydi hayotdan, deb hatto holiga rahmim ham keladi.
Ammo kecha shu fikrlarim uchun pushmon bo'ldim. O'zimni 4 yil avvalgi holatimni o'yladim. Men ham shunday edim...Aslida hammamiz shundaymiz, bizni miyamiz shunday, begona narsalarni sinab ko'rishga qo'ymaydi. Bizni himoya qiladi.
Mayli 4 yil avvalni qo'ying, rasmdagi og'lim kabi 7 kundan beri arazlab uyda o'tiribman. Mashinam buzilib ko'chaga chiqolmayapman. Hayotimizdagi komfortga shunday o'rganib qolamizki...Hech inimizdan chiqgimiz kelmaydi. 7 kun oldin mashinam buzilib qoldi. Bu sovuqda hech qayerga chiqgim kelmadi. Ammo qilishim kerak bo'lgan bir dunyo ishim bor edi. Hammasi qolib ketdi. Mayli uni qo'ying! Salkam 7 oydan beri, kanalimda va daromadimda o'zgarish qila olmadim. Harakat qilyapman yangilik qilyapaman debman-uuuuu! Ammo eski holatimni takrorlabman. O'syapman debman-u...Avvalgi o'rnimni yo'qotmaslik uchun, harakat qilibman xolos. Bugun o'zim uchun ayrim qarorlarni qabul qildim! Endi:
– Tavakkal qilaman!
– O'rganaman!
– Sinab ko'raman!
– O'zimni ayblashni to'xtatib, yaxshi menimni yarataman.
Shunchaki erim ruhsat bermaydi. Sharoitim to'g'ri kelmaydi. Pulimga kuyaman deb o'tirmoqchi emasman. Axir hayotga bir marta kelaman.
Bilaman men shunchaki yashab ketish uchun yaratilmaganman!
Mana shu postni bekorga yozmayapman! Endi hammasi boshqacha bo'ladi.
Hozir ayni damda o'zingizga boqing! Nima his o'tyapti. Ichingizdan. Bolalingizda, orzu qilgan hayotda yashayapsizmi? Hayotingizdan qay darajada mamnunsiz!
Yozing! Chizing! Bepulmi? Pullikmi? O'qing! Chora toping! O'zingiz xoxlagandek, ayblovlarsiz, yashang!
@MadinaKobulovna #shahsiy
Ba'zida obunachilarim, ichida tavakkal qila olmagan, qadam bosishga ikkilanyotganlarini ko'rsam jahlim chiqib ketadi...Qo'rqamasa-yuuu...Shart-shart qaror qabul qilsayu. Mana biz tirik natijamiz-ku...Qachongacha ko'zini yoshini oqizadi...Qachongacha boshqalardan najot kutadi deb jahlim chiqadi...Nahot qiyin bo'lsa, shuncha imkoniyat, nega buncha noliydi hayotdan, deb hatto holiga rahmim ham keladi.
Ammo kecha shu fikrlarim uchun pushmon bo'ldim. O'zimni 4 yil avvalgi holatimni o'yladim. Men ham shunday edim...Aslida hammamiz shundaymiz, bizni miyamiz shunday, begona narsalarni sinab ko'rishga qo'ymaydi. Bizni himoya qiladi.
Mayli 4 yil avvalni qo'ying, rasmdagi og'lim kabi 7 kundan beri arazlab uyda o'tiribman. Mashinam buzilib ko'chaga chiqolmayapman. Hayotimizdagi komfortga shunday o'rganib qolamizki...Hech inimizdan chiqgimiz kelmaydi. 7 kun oldin mashinam buzilib qoldi. Bu sovuqda hech qayerga chiqgim kelmadi. Ammo qilishim kerak bo'lgan bir dunyo ishim bor edi. Hammasi qolib ketdi. Mayli uni qo'ying! Salkam 7 oydan beri, kanalimda va daromadimda o'zgarish qila olmadim. Harakat qilyapman yangilik qilyapaman debman-uuuuu! Ammo eski holatimni takrorlabman. O'syapman debman-u...Avvalgi o'rnimni yo'qotmaslik uchun, harakat qilibman xolos. Bugun o'zim uchun ayrim qarorlarni qabul qildim! Endi:
– Tavakkal qilaman!
– O'rganaman!
– Sinab ko'raman!
– O'zimni ayblashni to'xtatib, yaxshi menimni yarataman.
Shunchaki erim ruhsat bermaydi. Sharoitim to'g'ri kelmaydi. Pulimga kuyaman deb o'tirmoqchi emasman. Axir hayotga bir marta kelaman.
Bilaman men shunchaki yashab ketish uchun yaratilmaganman!
Mana shu postni bekorga yozmayapman! Endi hammasi boshqacha bo'ladi.
Hozir ayni damda o'zingizga boqing! Nima his o'tyapti. Ichingizdan. Bolalingizda, orzu qilgan hayotda yashayapsizmi? Hayotingizdan qay darajada mamnunsiz!
Yozing! Chizing! Bepulmi? Pullikmi? O'qing! Chora toping! O'zingiz xoxlagandek, ayblovlarsiz, yashang!
@MadinaKobulovna #shahsiy