“Tun sokin. Osmonda yolg‘iz hilol porlayapti—nozik, ojiz va hali to‘liq emas. Go‘yo u ham nimanidir kutayotgandek, bir bo‘lagi yetishmayotgandek. Balki u ham yuragim kabi, ich-ichidan nimadandir kemtikdir…
Ba’zan insonning yuragi ham shunday bo‘ladi—tashqi olam uni butun deb o‘ylaydi, ammo ichida qandaydir bo‘shliq borligini hech kim bilmaydi. Bu bo‘shliqni na so‘zlar, na odamlarga yaqinlik to‘ldira oladi. Yonimda ko‘plar bor, ammo yuragim hanuz yolg‘iz. Go‘yo ruhim va tanam ikki yo‘lga ajralib ketgandek—biri o‘z yo‘lida, biri esa umidsizlik ichida adashgandek…
Orzular osmondagi yulduzlarga o‘xshaydi—ular har kecha ko‘rinadi, lekin qanchalik qo‘l uzatsang, shunchalik uzoqlashadi. Ba’zan esa ular o‘sha yerda ekanligiga ham shubha qilasan. Balki ular shunchaki ko‘z aldamchiligidir? Balki umidlar ham shunday—bor deb o‘ylaysan, lekin aslida hech qachon qo‘lga kiritib bo‘lmaydigan narsa?
Fonar tun qa’rida yorug‘lik ulashadi, lekin uning ichida ham zulmat yashaydi. Tashqaridan porlagan har bir narsa ichkaridan siniq bo‘lishi mumkin. Inson ham shunday—kulib turadi, lekin yuragi ich-ichidan og‘riqdan qaqshab yotgan bo‘lishi mumkin. Lekin bu og‘riqni hech kim sezmaydi…
Osmondagi hilol singari men ham to‘lishni, yorishishni, yuragimdagi bo‘shliqni to‘ldirishni kutyapman…
Bir kun albatta shunday bòladi)
#yozuv shu yerda qolsin)
Ba’zan insonning yuragi ham shunday bo‘ladi—tashqi olam uni butun deb o‘ylaydi, ammo ichida qandaydir bo‘shliq borligini hech kim bilmaydi. Bu bo‘shliqni na so‘zlar, na odamlarga yaqinlik to‘ldira oladi. Yonimda ko‘plar bor, ammo yuragim hanuz yolg‘iz. Go‘yo ruhim va tanam ikki yo‘lga ajralib ketgandek—biri o‘z yo‘lida, biri esa umidsizlik ichida adashgandek…
Orzular osmondagi yulduzlarga o‘xshaydi—ular har kecha ko‘rinadi, lekin qanchalik qo‘l uzatsang, shunchalik uzoqlashadi. Ba’zan esa ular o‘sha yerda ekanligiga ham shubha qilasan. Balki ular shunchaki ko‘z aldamchiligidir? Balki umidlar ham shunday—bor deb o‘ylaysan, lekin aslida hech qachon qo‘lga kiritib bo‘lmaydigan narsa?
Fonar tun qa’rida yorug‘lik ulashadi, lekin uning ichida ham zulmat yashaydi. Tashqaridan porlagan har bir narsa ichkaridan siniq bo‘lishi mumkin. Inson ham shunday—kulib turadi, lekin yuragi ich-ichidan og‘riqdan qaqshab yotgan bo‘lishi mumkin. Lekin bu og‘riqni hech kim sezmaydi…
Osmondagi hilol singari men ham to‘lishni, yorishishni, yuragimdagi bo‘shliqni to‘ldirishni kutyapman…
Bir kun albatta shunday bòladi)
#yozuv shu yerda qolsin)