11364. Халил ибн Аҳмад раҳимаҳуллоҳ айтади: “Кунларим тўрттадир:
“- Биринчиси: Кўчага чиқаман ва ўзимдан билимлироқ кишини учратаман. (Ундан сўраб, билиб ўрганганим учун) у кун менинг фойдам ва ғаниматим бўлади.
- Иккинчиси: кўчага чиқаман ва мен ундан кўра билимлироқ кишини учратаман. (Унга билганларимни ўргатганим учун) у мени ажри савобим бўлади.
- Учинчиси: кўчага чиқаман ва (билим ва тажрибада) ўзим каби бир кишини учратаман ва у билан музокара қиламан, суҳбат қиламан. У куни мени дарсим бўлади.
- Тўртинчиси: Яна бир куни чиқаман ва ўзимдан қуйидаги бир одамни учратаман. Лекин у ўзини мендан (билимда, тажрибада, мол-мулкда) юқорида деб ўйлайди. Мен индамайман, у билан гаплашмайман. Бу кунни ўзим учун роҳатланиш куни қиламан”.
@arabicuziOS |
Android
Instagram |
Facebook |
Twitter |
Tiktok |
Youtube