— Ойи, дада, бу ахир оддий расмлар-ку, ҳозир ҳамма шундай расмга тушади!
Биз келинимизнинг эрта туриб, кўча супуришига шунчалик мафтун бўлиб қолганимиздан, унинг лаб буришлари-ю, терс гапиришларини энди кўрибмиз. Ўғлим ҳам худди бегонанинг боласидай жимгина ўтирар, акасининг сўкишларига, қаттиқ гапларига менсимай қулоқ тутарди, холос.
— Вой, мен сизларни умуман тушунмаяпман, намунча жанжал кўтарасизлар?! Акажон, ўзингиз ҳам расмларимга «лике» босдингиз-ку! Тавба?!
Хуллас, бу бемаъни гап-сўзлар катта жанжалга айланиб, келиним нарсаларини йиғиштириб кетишга тушди. Бизнинг ҳай-ҳайлашимизга қарамай, онаси ҳам «Мен қизимни бундай зиндонда қолдирмайман, йигитлар билан расмга тушса тушибди, ҳали ёш бўлса!» деганча қизини қўлидан тутиб, судраб кетди. Мен билан аёлим, эҳтимол, замонавий муносабатларни, ижтимоий тармоқ олами қоидаларини тушунмасмиз, лекин катта ўғлимнинг гапларида чиндан ҳам жон бор. Ўша жин ургур суратлар кўз юмадиган даражада эмас-да! Мен буни замонавийликни тушунмайдиган, ёши катта одам назари билан айтмаяпман. Шунчаки, келинимни қучоғига олиб суратга тушган йигитларнинг «дўстлиги»га чидай олмаяпман, холос. Ўғлим эса аёлини севишини, у билан ажрашиш нияти йўқлигини, ялиниб бўлса ҳам уни олиб келишини айтмоқда. Эр-хотин бошимизни муштлаб, нима қилишни билмай гарангмиз. Катта ўғлим эса ҳар икки куннинг бирида шу мавзуни кўтаради.
— Дада, хафа бўлманг-у, бу ўғлингиз ғирт даъюс чиқди! Тез-да ажратиб олиш керак уни ўша қиздан. Ахир қандай чидайди бу суратларга, ўйлаб ўйимга етолмаяпман?!
— Менинг ҳам кўнглим қолиб кетди дадаси, ҳеч ҳазм қила олмаяпман, эҳтимол, кеч бўлмасидан ажратармиз, — бечора аёлим кўзига ёш олишдан чарчамайди. — Лекин Икром ажрашмайман деб туриб олган, ўқитиб қўйганми, билмайман.
— Ойи, агар анави қизларингиз ҳам интернетга расм қўйса, йигитлар билан гаплашса, мендан хафа бўлишмасин, айтиб қўяй. Олдинлари «Ҳа, майли, ёш-да», расмларига «лике» йиғишга қизиқади, дердим. Энди қарасам, ҳаммаси шу «ҳа майли»нинг ортидан бошланаркан…
Уйимизда интернет мавзуси ҳеч тугамаяпти. Ўғлим шу даражада қўрқиб қолганидан сингилларини ҳатто керакли маълумот олиш учун ҳам интернетга яқинлаштирмайдиган бўлган. Гулдай турмушимизни мана шу майда кўринган, аслида, катта муаммо бузиш арафасида. Бир томондан икки ёшни ажратиш гуноҳ дейман, лекин бошқа томондан, ҳатто пушаймонликни ҳис қилмаган «замонавий» келинимиздан ҳеч умидимиз йўқ. Одамларнинг гапи, ўғлимнинг бошқа қизга яна кўнгил бериб яшаб кетиши, «Биринчи турмуши нега бузилган?» деган саволларнинг ёғилишига-ку ҳали ўтганимиз ҳам йўқ. Ҳозир нима қилишни, нима қилсак тўғри бўлишини ўйлаяпмиз, холос! Менга маслаҳат беринг, қандай ечим энг ҳақ ечим?..
Агар ҳозир келинимизни олиб келсак, у расмларини олиб ташлаш тугул, интернетга кирмасликка ҳам рози бўлмайди. Чуки бу жанжал кўтарилган кундаёқ, унга бу нарсаларни йўқотишни айтганмиз. Лекин у ҳеч бир гапимизга кўнмай, кетаманга тушди, ўғлим унга рухсат берганини айтиб, қаттиқ туриб олди. Ҳаётини интернет деган бало билан шунчалар боғлаган қизни тарбиялаш, у билан бир хонадонда аҳил бўлиб яшаш мумкинми? Илтимос, ҳаётий тажрибаси меникидан кўпроқ бўлган одамлардан ташқари, ёшлар ҳам маслаҳат беришсин. Чунки уларнинг дунёқарашини ҳам ҳурмат қиламан.
Бироқ илтимос, замонавийликни ҳаддан ошиш билан тенг кўрманглар! Акс ҳолда энг муқаддас неъмат — оила неъматидан бебаҳра қоласиз!
https://t.me/joinchat/AAAAAEB7naLYeOBoyUngag
Биз келинимизнинг эрта туриб, кўча супуришига шунчалик мафтун бўлиб қолганимиздан, унинг лаб буришлари-ю, терс гапиришларини энди кўрибмиз. Ўғлим ҳам худди бегонанинг боласидай жимгина ўтирар, акасининг сўкишларига, қаттиқ гапларига менсимай қулоқ тутарди, холос.
— Вой, мен сизларни умуман тушунмаяпман, намунча жанжал кўтарасизлар?! Акажон, ўзингиз ҳам расмларимга «лике» босдингиз-ку! Тавба?!
Хуллас, бу бемаъни гап-сўзлар катта жанжалга айланиб, келиним нарсаларини йиғиштириб кетишга тушди. Бизнинг ҳай-ҳайлашимизга қарамай, онаси ҳам «Мен қизимни бундай зиндонда қолдирмайман, йигитлар билан расмга тушса тушибди, ҳали ёш бўлса!» деганча қизини қўлидан тутиб, судраб кетди. Мен билан аёлим, эҳтимол, замонавий муносабатларни, ижтимоий тармоқ олами қоидаларини тушунмасмиз, лекин катта ўғлимнинг гапларида чиндан ҳам жон бор. Ўша жин ургур суратлар кўз юмадиган даражада эмас-да! Мен буни замонавийликни тушунмайдиган, ёши катта одам назари билан айтмаяпман. Шунчаки, келинимни қучоғига олиб суратга тушган йигитларнинг «дўстлиги»га чидай олмаяпман, холос. Ўғлим эса аёлини севишини, у билан ажрашиш нияти йўқлигини, ялиниб бўлса ҳам уни олиб келишини айтмоқда. Эр-хотин бошимизни муштлаб, нима қилишни билмай гарангмиз. Катта ўғлим эса ҳар икки куннинг бирида шу мавзуни кўтаради.
— Дада, хафа бўлманг-у, бу ўғлингиз ғирт даъюс чиқди! Тез-да ажратиб олиш керак уни ўша қиздан. Ахир қандай чидайди бу суратларга, ўйлаб ўйимга етолмаяпман?!
— Менинг ҳам кўнглим қолиб кетди дадаси, ҳеч ҳазм қила олмаяпман, эҳтимол, кеч бўлмасидан ажратармиз, — бечора аёлим кўзига ёш олишдан чарчамайди. — Лекин Икром ажрашмайман деб туриб олган, ўқитиб қўйганми, билмайман.
— Ойи, агар анави қизларингиз ҳам интернетга расм қўйса, йигитлар билан гаплашса, мендан хафа бўлишмасин, айтиб қўяй. Олдинлари «Ҳа, майли, ёш-да», расмларига «лике» йиғишга қизиқади, дердим. Энди қарасам, ҳаммаси шу «ҳа майли»нинг ортидан бошланаркан…
Уйимизда интернет мавзуси ҳеч тугамаяпти. Ўғлим шу даражада қўрқиб қолганидан сингилларини ҳатто керакли маълумот олиш учун ҳам интернетга яқинлаштирмайдиган бўлган. Гулдай турмушимизни мана шу майда кўринган, аслида, катта муаммо бузиш арафасида. Бир томондан икки ёшни ажратиш гуноҳ дейман, лекин бошқа томондан, ҳатто пушаймонликни ҳис қилмаган «замонавий» келинимиздан ҳеч умидимиз йўқ. Одамларнинг гапи, ўғлимнинг бошқа қизга яна кўнгил бериб яшаб кетиши, «Биринчи турмуши нега бузилган?» деган саволларнинг ёғилишига-ку ҳали ўтганимиз ҳам йўқ. Ҳозир нима қилишни, нима қилсак тўғри бўлишини ўйлаяпмиз, холос! Менга маслаҳат беринг, қандай ечим энг ҳақ ечим?..
Агар ҳозир келинимизни олиб келсак, у расмларини олиб ташлаш тугул, интернетга кирмасликка ҳам рози бўлмайди. Чуки бу жанжал кўтарилган кундаёқ, унга бу нарсаларни йўқотишни айтганмиз. Лекин у ҳеч бир гапимизга кўнмай, кетаманга тушди, ўғлим унга рухсат берганини айтиб, қаттиқ туриб олди. Ҳаётини интернет деган бало билан шунчалар боғлаган қизни тарбиялаш, у билан бир хонадонда аҳил бўлиб яшаш мумкинми? Илтимос, ҳаётий тажрибаси меникидан кўпроқ бўлган одамлардан ташқари, ёшлар ҳам маслаҳат беришсин. Чунки уларнинг дунёқарашини ҳам ҳурмат қиламан.
Бироқ илтимос, замонавийликни ҳаддан ошиш билан тенг кўрманглар! Акс ҳолда энг муқаддас неъмат — оила неъматидан бебаҳра қоласиз!
https://t.me/joinchat/AAAAAEB7naLYeOBoyUngag