қандай гап ўтмагандек қучоқ очиб қайнота-қайнонаси билан кўришди. Кампир невара қизини кўриб кўз ёшини тўхтатолмади. Ўғлининг худди ўзгинаси бўлибди. Қўярда қўймай невараси билан келини чол-кампирни уйига олиб кетишди. Ўғил-қизининг уйига қараганда бева келинининг уйи одмигина экан. Бир хонали уйда она- бола яшашар экан. Жиҳозлар оддий- телевизор, кийим жавони, кўрпа-тўшаклар. Бир зумда она-бола дастурхон ёзиб, овқатга уннашди. Кечгача гаплашиб ўтирдилар. Чол бир хонали уйда тиқилиб қолишдан хижолат бўлиб ўғлиникига қайтмоқчи бўлганди, келин кўнмади:
Йўқ, отажон. Сиз аям билан неварангизни ўртага олиб ухланглар. Мен ошхонада жой қиламан. Бемалол сиғишамиз...
Эрталаб ўғли билан қизининг уйидагидек шошилганча нонушта қилиб-қилмай чиқиб кетишмади. Бафуржа чой ичишгач келин собиқ қайнота-қайнонасига бир-бир қараб:
Аяжон, отажон, бугун сизлар билан шаҳар айланамиз. Театрга тушамиз. Кечқурун ширин таомлар тайёрлайдиган “Миллий таомлар” ошхонасида овқатланамиз, нима дейсизлар?- деди.
Сизни ишдан, қизимни ўқишидан қолдирамизми? Йўқ болам, бизни деб овора бўлманглар. Энди қайтамиз,- кампир хижолат чекдию аслида шаҳар айлангиси келаётганди. Болаларининг иши кўплигини кўраётгани учун айтишга ботинолмаётганди.
Бугун шанба, менга дам олиш куни. Нилуфар дарсидан рухсат олади. Сизларнинг баҳонангизда биз ҳам шаҳар айланамиз...
Чол-кампир шаҳарни томоша қилиб яйрашди. Сайёҳлик автобусига чиқишди. Хотира майдонида ҳамқишлоқларининг исм-фамилиясини излашди. Невара қизи бобо-бувиси билан суратга тушди. Спектакл томоша қилишди, бирга овқатланишди. Чол-кампирнинг ҳай-ҳайлашига қўймай яна уларни уйига олиб келишди.
Кампир шундай олижаноб келинининг бахти кулмаганидан афсусланди. Ўғли вафот этгач келинни негадир ёқтирмай қўйди. Ўтирса ўпоқ, турса сўпоқ деявериб охир-оқибат келинни уйдан ҳайдаб юборди. Невараси уч яшар қизча эди. Кейинчалик келинининг турмушга чиққанини, турмуши ўхшамай, шаҳарга кетиб қолганини қизи айтганди. Шунча пайтдан бери бирор марта неварасидан, келинидан хабар олмаганини ўйлаб виждони қийналаётган кампир, сал гапга кўз ёши қилиб, невара қизини қучарди.
Келин чол-кампирга бош-оёқ сарпо қилиб кузатди. Таътилларида қизини жўнатишга ваъда берди. Хайрлашаётиб кампир келинни бағрига босар экан илтижоли оҳангда сўради:
Болам, мендан рози бўлинг! Мен сиздан розиман!..
Ўғлиникига қайтишганида эшик қулф экан. Уларни безовта қилмаслик учун қўнғироқ қилишмади. Ўғли бозорда, келинининг бугун йиғиладиган “гап”и бор эмиш. Спорт машғулотларидан невараси қайтгунича чол-кампир болалар майдончасидаги ўриндиқда ўтиришди. Кампир қишлоғини, дугоналарини, бўёғи кўчган, очиб-ёпганда овоз чиқарадиган дарвозасини соғинган эди. Туни билан ухлаёлмай, эрта тонгда қишлоғига қайтишни ўйлаб чиқди. Йўл бўйи келинининг меҳр уфуриб турган нигоҳлари кўз олдидан кетмади...
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Йўқ, отажон. Сиз аям билан неварангизни ўртага олиб ухланглар. Мен ошхонада жой қиламан. Бемалол сиғишамиз...
Эрталаб ўғли билан қизининг уйидагидек шошилганча нонушта қилиб-қилмай чиқиб кетишмади. Бафуржа чой ичишгач келин собиқ қайнота-қайнонасига бир-бир қараб:
Аяжон, отажон, бугун сизлар билан шаҳар айланамиз. Театрга тушамиз. Кечқурун ширин таомлар тайёрлайдиган “Миллий таомлар” ошхонасида овқатланамиз, нима дейсизлар?- деди.
Сизни ишдан, қизимни ўқишидан қолдирамизми? Йўқ болам, бизни деб овора бўлманглар. Энди қайтамиз,- кампир хижолат чекдию аслида шаҳар айлангиси келаётганди. Болаларининг иши кўплигини кўраётгани учун айтишга ботинолмаётганди.
Бугун шанба, менга дам олиш куни. Нилуфар дарсидан рухсат олади. Сизларнинг баҳонангизда биз ҳам шаҳар айланамиз...
Чол-кампир шаҳарни томоша қилиб яйрашди. Сайёҳлик автобусига чиқишди. Хотира майдонида ҳамқишлоқларининг исм-фамилиясини излашди. Невара қизи бобо-бувиси билан суратга тушди. Спектакл томоша қилишди, бирга овқатланишди. Чол-кампирнинг ҳай-ҳайлашига қўймай яна уларни уйига олиб келишди.
Кампир шундай олижаноб келинининг бахти кулмаганидан афсусланди. Ўғли вафот этгач келинни негадир ёқтирмай қўйди. Ўтирса ўпоқ, турса сўпоқ деявериб охир-оқибат келинни уйдан ҳайдаб юборди. Невараси уч яшар қизча эди. Кейинчалик келинининг турмушга чиққанини, турмуши ўхшамай, шаҳарга кетиб қолганини қизи айтганди. Шунча пайтдан бери бирор марта неварасидан, келинидан хабар олмаганини ўйлаб виждони қийналаётган кампир, сал гапга кўз ёши қилиб, невара қизини қучарди.
Келин чол-кампирга бош-оёқ сарпо қилиб кузатди. Таътилларида қизини жўнатишга ваъда берди. Хайрлашаётиб кампир келинни бағрига босар экан илтижоли оҳангда сўради:
Болам, мендан рози бўлинг! Мен сиздан розиман!..
Ўғлиникига қайтишганида эшик қулф экан. Уларни безовта қилмаслик учун қўнғироқ қилишмади. Ўғли бозорда, келинининг бугун йиғиладиган “гап”и бор эмиш. Спорт машғулотларидан невараси қайтгунича чол-кампир болалар майдончасидаги ўриндиқда ўтиришди. Кампир қишлоғини, дугоналарини, бўёғи кўчган, очиб-ёпганда овоз чиқарадиган дарвозасини соғинган эди. Туни билан ухлаёлмай, эрта тонгда қишлоғига қайтишни ўйлаб чиқди. Йўл бўйи келинининг меҳр уфуриб турган нигоҳлари кўз олдидан кетмади...
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮