👑 UZ LADY 👑


Гео и язык канала: Узбекистан, Узбекский
Категория: Мода и красота


💑 O'zbek oilasi baxti... 👪

Hamkor kanal
👉 @Superkelinchak
👉 @uzbabyuzz
👉Murojaat uchun: @Ravshanovna_SM
🚨 Reklama uchun: @Reklama_bering
❤❤12.01.2017

Связанные каналы  |  Похожие каналы

Гео и язык канала
Узбекистан, Узбекский
Категория
Мода и красота
Статистика
Фильтр публикаций


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
🌙Т у н и н г и з о с у д а ў т с и н!

🌙Юлдузларни етаклаб,
Ой ҳам чиқди осмонга.
Демак Аллоҳга шукур,
Етишибмиз оқшомга.
Сизга ҳайрли оқшом,
Хайрли тун қадрдон.
Тонгда сизни уйғотсин,
Саҳар айтилган Азон.

Барчага хайрли тун, яхши дам олинг.

✿•┈┈┈┈┈••ৡ🌸🌸🌸ৡ•┈┈┈┈┈•✿
🧕 Muslimalar kundaligi 👇
https://t.me/+47zmpAgeAI81NWVi


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
✅ Chat guruhimizga marhamat👇
@Uzladyuz

Yaqinlaringizga ham ulashing❤️👇
┄┅┅•🌸•═•⊰💐⊱•═•🌸•┅┅┄
https://t.me/+dsA0--9QA0VlZDhi
┄┅┅•🌸•═•⊰💐⊱•═•🌸•┅┅┄


Салимбек офис ичкарисида дўконга тегишли қоғозларни кўздан кечираётган бир паллада, эшик тақиллаб, ичкарига Мустафо кириб келди. Хорғин, кўриниши бир аҳвол эди йигитнинг. Салимбек аввалига “Яна ўша ҳолга тушаяптими?” деб чўчиди. Бироқ дилидагини тилига чиқармай, қаттқроқ гапиришга аҳд қилганди.
- Дада, чақирган экансиз...
- Мустафо, бу нима юриш? Нима аҳвол? Кеча келинни ёлғиз қўйиб, қаерга чиқиб кетдинг? Уйгаям келмагансан! Бугун бордингми ёнига?
- ... – Мустафо жим эди.
- Сенга гапиряпман! – отанинг овози баландлади.
- Эшитяпман! – зарда билан жавоб қилди йигит.
- Қаерларда дайдиб юргандинг?
- Қабристонда! – бу гапдан отанинг эти сесканди. Ўғлига синовчан тикилди.
- Қабристонда нима бор? Яна ўша аҳволми?
- Дада, гапингизни икки қилмадимми? Шу қизга уйланасан, дедингиз уйландимми? Бўлди, мени тинч қўйинг, илтимос. Униям, менга қўшиб бахтсиз қилаяпсизлар...
Салимбекнинг жаҳли чиқиб кетди. Ўрнидан туриб, боласининг ёнига келди. Елкасидан туртди.
- Эй, сен эркак кишисан! Ўзингни қўлга ол! Нима бу хотинчалишга ўхшаб йиғлаб юриш... ота бўлаяпсан, ҳадемай, боланг туғилади. Ироданг борми ўзи? Латтачайнарга ўхшамай, ўзингга кел! Ўшанда индамадим. Майли, ўзига келволсин, деб ўз ҳолингга ташлаб қўйдим. Бу гал ундай бўлмайди. Сен бу аёлни никоҳингга олганингда худонинг ёнида сўз бергансан! Уни нима гуноҳи бор? Умид билан уйимизга келибди... Одамлар йиллаб тирноққа зор яшаб турган пайтда, Худо сенларга дарровгина неъмат берди! Мен сен туғилгунча етти йил фарзандга зор яшаганман! Биласанми, бола қандай неъмат! Тур ўрнингдан, ўзингга кевол! Бор... яна хотинингдан хабар ол. Яхши гапир! Ҳозир ҳаммадан кўра сенинг далдангга муҳтож у... мен ўғил ўстирдим десам... хотинларга ўхшаб йиғлаб юрадиган бир бола ўстирган эканман! Хайфе...

Салимбек қўл силтаганча, хонани тарк этди. Мустафо чуқур хўрсинди. Телефонини қўлига олиб, кимнингдир рақамини излади.
- Мен ёнингизга бормоқчи эдим... Хўп, етиб бораман, - дея шахд билан чиқиб кетди.

Салимбек ташқарига чиқаркан, дўкон томонга келаётган Алияни кўриб, ранг қути ўчди. Ортидан эса Мустафо чиқиб келарди. Салимбек ўзини панага олди. Дўконнинг бошқа томонига ўтди. Мустафо отасини пайқамай, ташқарига чиқиб, машинасига ўтирганча, узоқлашди. Алия дўконнинг нариги томонига ўтиб улгурган эркакни кўриб бўлганди. Қорни қаппайган, сочларини йиғиб олган, юзида енгил пардоз қилган аёл Салимбек томон қадам ташлади.

- Папаша... қаерга беркиняпсиз? – деди айёрона оҳангда. Салимбек атрофдаги ишчиларидан хижолат бўлди.
- Юр, ичкарига, - деганча аёлни ортидан эргаштириб, офисга олиб кирди.
- Тойчоғим.... қара, дадангни ишхонаси шу ер... Буларни ҳаммаси эмасу, ярми сеники бўлади... – дея қорнини силаб гапирди Алия.
- Ёлғонларингга мени ишонтиролмайсан!
- Ўзингиз биласиз. Хоҳланг ишонинг, хоҳламанг йўқ. Ҳозирча ҳақлисиз. Лекин туғилганимиздан сўнг...
- Алия, бўлди қил! Нима хоҳлайсан!
- Жоним, наҳот бир нарсани қайта такрорлайверсам! Фамилиянгизни, оила аъзоингиз бўлишни истайманда... Ахир иккита аёл билан бир уйда яшаган эркакка, учинчиси ҳеч гапмаску...
- Нималар деяпсан? – деди бўғриқиб кетган Салимбек. Аёл унинг саволини эшитмаганга олди.
- Опажонингиз қўнғироқ қилибди. Ҳали жавоб бермадим. Нима дейишин ўйлаяпман. Ўлган эрининг қизиман деганим маъқулми, ё, укангнинг учинчи аёлиман деганимми? Майли, сизни кўриб кетайлик деб келгандик. Ҳа-я, биз янаги ойга туғиламиз. – деганча сумкасининг ичидан кичик қоғозча олиб, Салимбека узатди.
- Манави картага ёзилган суммани ташлаб қўйинг, папаша. Тайёр туринг. Фамилиянгизни беришингиз керак. Кейин эса... ўша уйга бизни олиб чиқасиз... ёки ўзим бораман боламизни қучоқлаб...
- Ҳеч қачон! У уйга бормайсан! Истаган жойингдан ҳовли олиб бераман. Лекин бормайсан!
- Ёмон таклифмас, аммо ўйлаб кўриш керак, чао... – деганча чиқиб кетди Алия.
Салимбек икки қўлини бошига қўйди. Бу балога илакишган кунини лаънатлади. Одам боласининг ҳоли шу. Ўзи босган тиконнинг заҳрига чидолмайди. Билмайин босдим тиканни, тортадирман жабрини, деб бежиз айтишмаган, ахир.


***
НАЗИРА
Ўша куни... умр йўлдошимнинг иқрори менга акс таъсир қилди. Мен эримни шунчаки бир қизни севиб, унутолмаган деб ўйлардим. Аксинча, у ўзини айблаб яшаркан. Қизнинг ўлимига сабабчи бўлгани учун ўзини кечиролмаскан. Очиғи, ёримни қанадй овутишни билмадим. Қўлини тутдим. Қучоқладим. Лекин бирор сўз айтолмадим, сўз тополмадим, очиғи.
Кўйлакни кийишни ҳам, ечишни ҳам билмасдим. Эрим бир муддат қучоғимда турдида, сўнг жимгина чиқиб кетди. у ҳам бирор оғиз гапирмади. Кўнглим аллақандай тушунарсизликда эди. Мен эримни ўлган севгилисига рашк қилаётганимни сезиб қолдим. Ўзим билмаган тарзда Мустафони яхши кўраётганимни фаҳмладим. Бу яхшими ё ёмон... Лекин муҳаббатимга жавоб қандай бўлади? Бошқа бировни телбаларча суйган инсон ўзгасига кўнгил қўя оладими? Ахир менга ота-онаси учун уйланганини тан олдику... Ё, Аллоҳ, бу қандай қисмат...
Шоҳона қасрдаман, еганим олдимда, емаганим ортимда. Барча истагим муҳайё... ўизм истагандек ўқишга бориб келаман. Қайнонам тез-тез дўкон айланишга олиб чиқади. Ҳеч нарсадан камим йўқ. Кўрган борки ҳавас қилади. Бироқ... қалбим тубида ётган аламни, изтиробни бироқ билмайди. Сохталикдан, ўзимни бахтиёр кўрсатишдан чарчаб бораяпман.
Ўша тун эрим қайтиб келмади. Кута-кута ухлаб қолибман. Кўзимни очсам, соат миллари тунги учни кўрсатарди. Мустафо акамнинг ўрни бўш. Эгнимга халатни кийдимда, ҳовлига чиқдим. “Балки ҳовлидадир”, деган илинж бор эди. Аммо ҳовлида бирор зоғ кўринмасди. Дарвозахонада машинаси ҳам йўқ. Юрагим сиқилди. Уни кўргим келарди. Ичкарига кириб, телефонни қўлимга олдим. Рақамларини тердиму, чақирувни босишга иккиландим. “Бақириб берсачи, ўз ҳолимга қўй, десачи”, деган ҳадик бор эди.

Лекин истакларим устун келди. Яшил тугмани босдим. Нариги томондан “Хизмат дориасидан ташқарида”, деган овоз келди. Яна қайта тердим. “Ўчирилган”, эди бу гал.
Йиғлагим келди. Бўғзимни ачиштириб келаётган фарёдни ютиб, ютолмасдим, чиқариб чиқаролмасдим. Шу маҳал вужудимдаги одамча ўзини борини билдириб, қорнимни тепди. Қўрқиб кетдим. Бироздан сўнг, қорнимнинг пастки томони симиллаб оғрий бошлади. кимдан нимани сўрашни билмайман. Қайнонамни безовта қилгим келмади. Тонг отишини кутардим.
Осмон ёриша бошлаганда, ҳовлига чиқдим. Йўқ, эримнинг машинаси ҳамон ҳовлига кирмаган. Аламдан ўкириб йиғлаб юбордим. Қайнонам намозга турган экан. Овозимни эшитди, чоғи ёнимга югуриб келди.
- Назирахон... тинчликми? Нима бўлди? – дарвозахонага қаради. Ўғлининг машинаси йўқлигини кўриб: - Мустафо келмадими? – деб сўради.
- Йўқ... оғрияпти... пастки тортиб оғриқ бераяпти, - дедим йиғи аралаш. Аслида вужуддаги оғриқданмас, қалбимдаги аламдан йиғлаётгандим.
Қайнонам шошганча, Гавҳарни уйғотди. Мени машинада дарҳол туғруқхонага олиб келишди. Шифокорлар “ Бола тушиш хавфи бор, ётиши керак”, дейишди.
- Ҳеч нарсадан сиқилмадизми? - сўради оппоқ сочли шифокор аёл. Бошимни қимирлатдим. Қайнонам бир менга, бир шифокорга қараб, қўярда-қўймай, бир кишилик люкс палатага жойлаштириб кетди.
Мана кечадан бери шу ердаман. Онамга ҳам, ҳожи ойимга ҳам қўнғироқ қилгим келмади. Бир ўзим шу хонада ўз хаёдлларим қуршовида қолишни ихтиёр этгандим. Тушга яқин Мустафо акам кириб келди. Қовоқлари шишган. Кўзлари қизарган.
- Яхшимисан? Нима бўлди? – деганча қўлидаги егуликларни тумба устига қўйди.
- Яхши эмасман, - дедим ғазаб билан. – Сиз... сизга озгина бўлса ҳам қизиғим борми? Ҳеч бўлмаса, болангизни онаси эканлигим ҳурмати йўқми?
- Зилол... э, Назира... – бу гап дард устига чипқон бўлди.
- Илтимос, мени ёлғиз қолдиринг. Агар шу бола омон қолишини истасангиз, ҳозироқ шу хонадан чиқиб кетинг... – дедим овозимни бир парда кўтариб. – сизни кўргим келмаяпти.
У менга бир муддат тикилиб турдида:
- Майли... лекин... ўзингни эҳтиёт қил! – деганча чиқиб кетди. эшик ёпилиши ҳамон тумба устида турган сочиқчани ортидан отдим. Айни лаҳзаларда унинг бағрига сингишни истардим. “Бўлди, ҳаммаси яхши бўлади”, деб қучоқлашини, сочларимни силашини, менга таскин тасалли беришини хоҳлардим. Лекин у...


Қайтарканмиз, сонияларга чалғидим холос. Қизил чироқ ёнгунча, ўтиб кетамиз, деб ўйладим. У “Тўхтанг”, деди. “Йўқ, ўтамиз”, дедим... Мен қизиққон эдим... Қайсар эдим. Чорраҳада ёнбошдан келиб урилган машина ва Зилоланинг “Воҳ”, деган овози қулоқларим остида қолди. Шу билан ҳаммаси тамом бўлди!
Унинг ўлимига мен сабабчи бўлгандим. Мен уни ўз қўлларим билан нариги оламга юбордим. У кўз олдимда жон берди. Мен эса тирик қолдим. Мен қотилман... севгилимнинг қотили! Унинг вафотидан кейин бир йил ўзимга келолмадим. Йиллар давомида унинг ёди мен билан бўлди. Зилоланинг ёнидаги айбдорлик ҳисси бир зум бўлсин тарк этмадим. Усиз яшашни истамасдим. Бироқ...
Дадам ўқиш баҳонасида Лондонга жўнатдилар. У ерда ҳам дарбадар ошиқ каби кўчаларни кезардим. Аср намози вақтида оёқларим кичикроқ масжид томон бошлади. Имом мени кўриб, ёнимга келди. Суҳбатлашдик. Унга борини сўзлаб бердим. “Аллоҳнинг қадаридан қочиб қутулолмайсан. Унинг ўлимига сен сабабчи эмассан. Автоҳалокат восита бўлган холос. Унинг ризқи тугаган бу оламда. Ҳар бир вазифаси тамом бўлган одам боласи борки, бу дунёни тарк этади. Ўзингни айблашни бас қил! Аллоҳдан фақат яхшисини тила!” деди. кун-кунора ана шу имом билан суҳбатлашиб, ўзимга келдим. Лекин нима қилайки, унинг ёди қалбимни тарк этмаган. Ҳар бир аёлда уни излайман. Назира, сен жуда яхши аёлсан! Лекин.. мен нима қилайки...

Мустафо худди ёш боладай ҳўнграб йиғлаб юборди. Назира унинг ҳикоясидан карахт аҳволда турар, эрини нима деб овутишни билмасди. Сўзсиз унга яқинлашиб, қўлидан тутди.

Баҳор қуёшининг тафти ҳам ўзгача бўлади. У атрофга қандайдир ўзгача меҳр билан нур сочади. Маъшуқасини соғинган ошиқдек, замин томон интилади. Офтобнинг заминга улашаётган муҳаббати кишилар қалбига ҳам ишқ улашиши шубҳасиз. Муҳаббатнинг ранги йўқ. Муҳаббатнинг ҳиди йўқ. Муҳаббатнинг шакли йўқ. Лекин худди офтобдек тафти бор. Заминдек яшнаши бор.

“Муҳаббатсиз киши одам эмасдир,
Гар одамсан, муҳаббат ихтиёр эт!”

Марҳабо отин ғазални ўқиркан, кўзлари ёшланди. Отинбуви Нодирабегим ва Увайсий ғазалларининг мухлиси эди. У муқоваси нақшлар билан безатилган, ўртасида “Нодирабегим ғазаллари” деб ёзилган кичик китобни ёпиб, кўзойнагини қўлига олди. Айвон деразасидан ҳовлига боқди. Қалби алланечук тўлғонгандек бўлди.
Бир неча кунки Назира билан гаплашолмайди. Отинбуви унга ўз вақтига қараб қўнғироқ қилиб туришни тайинлаганди. Бироқ уч кундан бери дараги йўқ. Қўнғироқ қилмоқчи бўлди-ю, иккиланди. Назиранинг ҳар келганида жилмайишга уринишини отинбуви сезади. “Ҳаммаси яхши, хавотир бўлманг”, деб бувисини қучиб қўяди у. Негадир бувининг кўнгли тўлмайди. Хаёлан унинг ёнида ўзини айбдор санайди. “Мен хато қилган бўлсамчи” деган ўйлар миясини пармалаб ташлайди гоҳо. Ҳомиладор бўлганидан кейин ҳам қизининг кўзларида табассум ўйноқламади. Бу пайтда эрка келинларнинг кўнгли бир нималарни тусаб қоладику... Назира эса жим. “Бирор нарса егинг келаяптими?” деб сўраса, “Йўқ, уйда ҳамма нарса бор”, дейди.
Охирги келганида егиси келганини айтди:
-Ҳожиойи, ток дўлма егим келаяпти!

Марҳабо отин дарҳол, келинларни чорлатиб, невараси сўраган таомни ҳозирлатди. Ўзи бош бўлиб, ток дўлма қилди. Қизи икки донагина еди, холос.
- Ёқмадими?
- Ёқди. Тўйдим. – кулимсиради Назира.

Эшик очилиб, Гулбаҳорнинг кириб келиши бувининг хаёлларини тўзғитиб юборди.
- Ойижон... – деди йиғламсираб Гулбаҳор.
- Тинчликми? – келинининг ваҳимасидан бироз жаҳли чиқди қайнонанинг.
- Назира... Назира касалхонада экан.
- Назира? Нега? Нима бўпти? – сўрашга тутинди. Онанинг хавотири энди бувига кўчганди.
- Бола тушиш хавфи бор, дейишибди, шифокорлар. Шунга ётиши керак, дейишган экан, касалхонага жойлаб келишибди. Ҳозир Гўзалой қўнғироқ қилиб айтди.
- Аллоҳ асрасин! Дарров Мирафзалга қўнғироқ қилинг. Машина юборсин. Бориб кўриб келамиз. – шошиб қолди отинбуви... – Тўхтанг, аввал, бирор тансиқ таом қилайлик. Йўғе, ўзига қўнғироқ қилайчи...
Марҳабо отин смартфонни қўлига олиб Назиранинг рақамларини тера бошлади.


😍 Гўзаллик дуосини биласизми?

🤲  Юзини нурли ва чиройли, тиниқ бўлишини истаган кишилар учун Қуръони Карим оятлари ичида бир оят борки, унда ажойиб бир сир яшириб қўйилган.

❗️Бу оятни 7 кун кетма-кет ҳар кеча уйқудан олдин зайтун мойига 21 марта ўқиб дам солиб, юзига суриб ётган кишининг юзларидан ғуборлар кетиб, дилкаш ва тиниқ бўлиб, гўзаллашади. Ушбу оят матни шундай...
Давоми👇




​​Невараларини кийимидан берар менга сут булсин деб яхши овкатлар билан сийларди. Уйига чилла чакирди билан мехмонга айтган доим ёнимда мехрибон ширинсуз хамдард эди. Энди эса бу одам менинг фарзандларим деб келаса. Шу хам инсофданми. Ота онаси эса болаларим атрофида парвона. Совга саломлари билан кунглимни олмокчи. Йук кечиролмасман. Кани адолат мени уртоклари билан хорлаб кайси юз билан яна шунча йил утиб ёнимга келса. Кандай маслахат берасиз чорасизман кечирайми ё хайдаб юборайми. Карахтман болаларим уларга урганиб колди. Дадажон бобожон бувижон дейишади. Мен эса каршиман шунча азобда катта килсаму энди одамдай яшай десаму мен отасиман деб каршимдан чикса нима килай. Кечирайми имкон берайми куркаман ундан яна мени хорлайди деб. Уша кунларни хеч качон унутолмасман. Унутмайман хам бир умр ёдимда колади. Утмишимни унутиш осон эмаску ахир. Маслахат беринглар илтимос.
Парвона газетасидан кучирилди.
Дилноза

✅ Chat guruhimizga marhamat👇
@Uzladyuz

Yaqinlaringizga ham ulashing❤️👇
┄┅┅•🌸•═•⊰💐⊱•═•🌸•┅┅┄
https://t.me/+dsA0--9QA0VlZDhi
┄┅┅•🌸•═•⊰💐⊱•═•🌸•┅┅┄!


"Дардларим ичида ёнаман."

Ҳаёт бу такдир олдида ожизман. Исмим Майсара 26 ёшман. Аммо ота онам йук етимман. Ким ташлаб кетган билмайман хам. Болалар уйида яшадим. Уша ерда улгайдим. 14 ёшимда тасодиф туфайли омон колдим рухий зурикиш олиб. Аслида ушанда 19 ёшли 3та йигитлар мени угирлашганди. Ушанда мехрибонлик уйи ховлисида эдим. Кандок кучага чикдим эсимда йук. Кимдир чакирди мени карадим бошимга уришди хушимдан кетдимми ё узимда эмасмидим. Мени угирлаган йигитлар кул оёгимни огзимни скочлаб боглашиб зурлашган эдилар. У ерда канча булдим билмайман. Ушандан буён эс эс хотирамни йукотардим. Мелиция босганми мени озод этишганди у дузах олови жойидан. Анча пайт касалхонада ётдим. У йигитлар бойни болалари экан камалиб кетишди. 15 ёшимда она булдим эгизаклар Хасан Зухра. Мени узим гудак ёшбола 2фарзандим бор. Дардимни кимга айтай. Дардим ичимда ёнаман. 17 ёшман фарзандларим мен каби мехрибонлик уйида яшайди. Узим фаррош булиб шу ерда колдим. Мени энди ким олади дардим ичимда. Хотирам кайтди. Хозир узимдаман. Аммо юрагим санчади. Тез тез касал буламан. Зурлаш окибатими ё уша тун окибатими узокни куролмайман. Якинда яхши одамлар туфайли 1 хонали дом беришди. Хар холда уз уйим бор саховатли одамлар бор яхши яшаяпман. Фарзандларим ёнимда. Эркак кишини курсам куркаман хушимдан кетаман. Нега айбим нима фарзандларим отаси ким билмайман. Якинда бир одам келди ёнимга. Болаларим отаси эмиш пушаймонда. Лекин аник эмас болаларим ухшамайди. У билан яшолмайман. Ушанда мен гудак гур эдим. Айбим нимада эди. Нега айнан мени угирлашди. Нима учун дардим ичимда. Нахот инсон боласи шунчалар вахший булса. Мана йиллар утди 26 ёшман. Хали ёлгизман куркаман эркак зотидан. Фарзандларим хам улгаймокда эсини танишади. Мени утмишимдан хабардор. Кунгиллари махзун кам гап уйнаб кулишолмайди хам. Менга ачинишади. Хозирги ёшлар тез улгайишади. Мен каби содда оми эмас. Мени сурашган куп кунглим йук. Ишим яхши фаррош булсам хам куним утади. Пол артаман кир юваман бир нави анча овуниб узимга келдим. Фарзандларим олдида юзим кора отаси ким билмайман. Йигитлар ким эди танимайман хам. Отасиман деган одамни хам танимадим. Уми бошками билмадим хам. Мени бир уй кийнайди уларни максади не эди. Мени хорлашиб ёшлайин она этишди. Айбим нимада эди. Хар тун уйланиб тикон устида конлар ютаман. Нахот уларни хам синглиси йук. Мени юзимни бир умр каро этишди. Одамларга нима буляпти. Иймонлари колмадими. Якинда кизим шахматдан ютиб келди. Углим карате билан шугулланади. Ёш булсалар хам аклу хуши жойида. Мен эса аросатдаман. Дардим ичимда оталари ким. Билмайман хам. Нахот фарзандларим отасиз беникох деб айбланишса. Кеча бир одам келди уйимга. Исми Жахонгир экан. Унга караб танидим. Углим унинг узи кизим хам. Ё Худойим бу уша мени ховлидан чакирган бола бир мушт уриб машинага утказган. Куркувдан танам титрарди фарзандларим мактабда. Бурчакда турибман у эса ёнимда. Бу уша мени бойлаб зурлаган йигит. Мендан кечирим сурар. Оёгим пойида эди. Мен кечиролмасман мен ушанда гудак эдимку. Уйланибди фарзанд курмабди хам. Йук йук уни кечиролмасман. Мени кора утмишим холос. Эшик жиринглади. Хасан Зухра болаларим экан. Жахонгир уларни куриб кучмокда. Улар эса хайрон бокишарди холос. Менинг эса дардим ичимда. Нахот энди яхши яшаб у кунларни унутай десам яна хотираларим кайтса. Йук буни имкони йук. Мен индамай жимман. Кушним кирди нимадир сураб бердим кетди. У эса хамон фарзандларим кошида кечирим сураб ёлворарди. Хайдашга хам мадорим йук хушимдан кетдим. Узимга келсам диванда ётибман. Фарзандларим атрофимда у одам эса йук. Шукр кетибди. Энди келмасайди. Йук эртаси куни ота онаси билан келибди. Мен кечиролмасдим. Ушанда гур эдим. Эрта сулдирди. Сочим окарди. Укимадим хам. Умримни совуришди. Дадасини эркатой угиллари 3 йигит умримни хазон этишди. Камалди тез орада чикишди хам. Мен эса ёш она булдим. Канча конлар ютмадим болаларимни бокишга сутим йук каша билан бокардим. Хамма устимдан куларди. Ёш онани каранглар уни икки боласи бор деб. Эски кийимлар ичида зурга катта килардим. Эмизай дердиму сутим йук эмизишни хам эплолмас эди. Яхшиям Манзура опоки бор эди. Ёрдам берарди......


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
🍂Aссалому алайкум...
Чоршанба тонги муборак бўлсин.

🍁Аллоҳим тонгингизни нурафшон,
🍁Кўнглингизни хотиржам,
🍁Чеҳрангизни нурли қилсин.
🍁Танангизни саломатлик,
🍁Юзингизни эсa табассум безаб турсин!!

🍁Бахт, омад, муваффақият, меҳр-муҳаббат ҳамиша ҳамроҳингиз бўлсин!!👇

Яқинларга улашинг ❤️⤵️

✿•┈┈┈┈┈••ৡ🌸🌸🌸ৡ•┈┈┈┈┈•✿
🧕 Muslimalar kundaligi 👇
https://t.me/+47zmpAgeAI81NWVi


Назирани ток ургандек бўлди. кулиб турган кўзлар бирдан маъюслашди. Енгил титроқ югурди танига. Бу исмни бир неча ойдан буён эшитмай қўйганди, ахир...
Эрининг гапидан асаби бузилганини унга сездиргиси келмади. Жимгина машина ойнасидан ташқарига қараб кетаверди. Мустафонинг эса кайфияти чоғлиги сезилар, машинадаги қўшиқни баланд қўйиб жўр бўлиб куйлаб кетарди.

Машина дарвоза ёнида тўхтади. Назира уловдан тушди. Мустафо унга:
– Мен ҳозир келаман, сен киравер, - деганча машинани тез ҳайдаб кетди.
Назира индамади. Жимгина ичкарига кирди. Ичкари уйдан Гўзалой чиқиб келди.
- Келдингизми? Ҳаммаси яхшимикан? – сўрашга тутинди қайнона. Назира бош ирғади.
- Яхши экан...
- Худога шукр! – деди Гўзалой сўнг қўшимча қилди: кириб, дамингизни олинг.
- Ойижон... – деди Назира ерга қараб. – Қиз, деди.
- Нима бўлса ҳам, эсон омон туғилсин! – деди Гўзалой.
Назира хонаси томон йўналаркан, эрининг гапи қулоғи остида янгради: “Исмини Зилола қўямиз!”.

***
Гавҳар охирги пайтларда аммаси Ноибахонникига серқатнов бўлиб қолди. Ҳеч ким унинг бу уйга келишининг асл сабабини билмасди, сезмасди ҳам. Салимбек хонадонининг маржонига харидор бўлганлар талайгина. Бироқ ҳеч бири қиз қалбига олов қалай олмаётганди. Унинг кўнгил салтанатига қирол этиб фақат Жавоҳирни танлаб бўлганди. Бироқ Жавоҳир қизнинг севгисидан бехабар, тоғаваччасига сингил ўринда муомала қиларди.
Аммасидан хабар олгани борганида, унинг келин ҳақидаги гапларини эшитар, ўзининг борлигини билдиргиси келарди-ю, аммо...
Назира хобгоҳдаги камод кўзгусига тикиларкан, ичида бир ўй уйғонди.
- Зилола ким? У қандай бўлган? Шу қадар гўзал бўлганмики, Мустафо ака уни унутолмаяпти... нега бунчалик боғланган.
Ўз хаёлларига ғарқ бўлган аёл, Мустафонинг кириб келганини пайқамай қолди. Йигит қўлида совға пакетини тутиб турарди. Юз кўзида шодлик аломати.
- Мана шуни кийгинда... - дея қўлидагини Назирага узатди. Пакет ичидаги кўйлакни оларкан, аёлнинг чеҳраси ёришди. Ҳомиладорлар учун мўлжалланган ҳаворангли кўйлак эди.
– Вой, бунча чиройли... - деганча аёл кўйлакни кийиб эрига кўрсатди. Мустафо унга тикилиб тураркан, беихтиёр:
– Зилолага ҳомиладор бўлса, шу либосни олиб беришни ваъда қилгандим, – деди.
Назиранинг устидан худди бир челак муздек сув қуйилгандек бўлди. Кўзлари ғазабдан катта очилди. Эрига алам билан қаради:
- Жонимга тегди Зилола! - бақириб юборди. - Келган кунимдан бери Зилола дейсиз. Мен Назираман, мени ҳам ўйланг! Тўйда Зилол, биринчи кечада Зилол, ҳомиладорлигимда Зилола... жонимга тегиб кетди? Боринг ўшани ёнига! Нега уйландингиз? Уйланиш керак эмасди. Ўша қизнинг ёди билан яшаркансиз, нима қилардингиз менга уйланиб?
Назира ичидаги бор аламни тўкиб солди. Ўзини тутиб туролмади. Аёлнинг реакциясидан Мустафо жим бўлди. Хорғин диванга ўтирди.
– Сенга уйланишим... менинг измимда эмасди. – хўрсиниб гап бошлади Мустафо. Назира жим эди. – Сен Лайли ва Мажунни ўқиганмисан? Шундай қабила бошининг ўғли бир қиз кўйида телба, мажнун бўлганини эшитганмисан? Агар бошимдан ўтмаганида, мен Лайли Мажунни шунчаки тўқима деб ўйлаган бўлардим. Бизнинг замонимизда ҳам шунақа севги бўлиши мумкинлигини ҳеч ким ўйламайди. Бўлди... мен билан худди шундай бўлди.
Мен Зилолани чиндан ҳам қаттиқ севганман! Уни дунёларга алишмайдиган даражада яхши кўрардим. Бир кун кўрмасам, ҳаво ололмай қолардим, гўё. Учрашувларимиз, тундаги телефон қўнғироқларига, сўзлашувларига уланарди. “Бирортасини қаттиқ севма, Аллоҳнинг рашки келади”, дейишса ишонмасдим. Бу рост экан.
Ўша куни... мен рулда, у эса ёнимда эди. Биз бахтдан масрур эдик. Дўконларни айландик. Икки кундан кейин унаштирув маросими бўлиши керак. У дўконда мана шу либосни кўриб, ёқтирди. “Қаранг, қандай чиройли кўйлак экан. Агар мен ҳомиладор бўлсам, шу либосни олиб берасиз”, деб айтди. Мен эса, у бошқа растага ўтгандаёқ бу либсони харид қилдим. Фақат дўкон эгасидан ўша биз орзу қилган кун келгунча сақлаб туришини илтимос қилгандим.


– Хелло... – нариги томондан аёл овози эшитилди. Овозни таниган Салимбек ҳушёр тортди.
– Алия...
– Қойиле, бир деганда танийсиза... Мени, йўқ бўлиб кетди, деб ўйладингизми?
– Қаердайдинг? – деди хавотир билан Салимбек.
– Шунчаки бир дунё айланиб келдим... Опангиз ҳам росса мени излаганмишми? Сизга суратимни юбораман, кўрингчи... – алоқа узилди.
Салимбекни яна совуқ тер босди.
– Бу яна нимани бошлади?
Телеграм тармоғини очди. Алиянинг қорни қаппайиб тушган сурати. Дақиқа ўтмай, овозли хабар йўлланди.
– Дадаси, биз ҳадемай туғиламиз... Биздан хабар олишни унутманг!
Салимбек дарров хабарни ўчириб юборди. Атрофга қараб қўяркан, бу аёлдан қандай қутулишни ўйларди.

***
Марҳабо отин Назиранинг ҳомиладорлигини билган кунидан бошлаб тинмай дуо қиларди. Неварасининг юзига қизиллик югурганини дарров пайқади. “Фарзанд иккисини ҳам яқинлаштиради, ИнШаАллоҳ” деб умид қилди кайвони аёл.
Иккинчи томондан Ноибахоннинг серқатнов бўлаётгани юрагини ғаш қилаётганди.
– Берсангиз ҳам, берасиз, бермасангиз ҳам берасиз, – деб туриб олди Ноибахон навбатдаги келишида. Марҳабо отин қизларни ёш беришга қарши бўларди. Малика ҳам университет талабаси. Назирасику, пишиққина эди. Малика жуда бўш- баёвда. Оғир карвон. Буни обдон пишитиш керак, ҳали...
– Ҳали бери узатмаймиз. Бошқа жойдан қарайверинг, бизга ишонманг, – деб қайта–қайта айтишига қарамасдан Ноибахоннинг оёғи узилай демасди.
***
Назиранинг ҳомиласи тўрт ойлик бўлди. Юзлари тўлишиб, билинар-билинмас доғлар кўрина бошлади. Оиланинг эҳтироми икки баробарга кўпайган. Келинга ҳатто чойнака кўтаришни ҳам манъ этиб қўйишди.
- Ўзингизни эҳтиёт қилинг, эсон-омон қутулиб олинг... – дерди Гўзалой келинини авайлаб.
- Ойижон, яхшиман! Бундай деяверманг, худди ўизмни касалдек ҳис қилаяпман, - дерди Назира кулимсираб.
- Жон қизим, касал эмассиз, бизнинг зурриёдимизни кўтариб юрибсиз. Нега авайламайлик, - дерди қайнона унга жавобан. Уларнинг ўзаро суҳбатига эса Нодира аралашгиси келмас, ўзини нарида тутарди. Бу ҳолатни бошидан ўтказмагани, тажрибаси бўлмагани учун келинга бирор гап айтишга хижолат бўларди.
Назира камод кўзгуси қаршисига турганча ўзини томоша қиларкан: “Нега қорним билинмаяпти”, деб қўярди.

Мустафонинг унга муносабати илиқлашган. Университетга ўзи олиб бориб, қайтарди. Назира мана шу илиқликни ҳам шодлик ўрнида кўрар, бахт деб қабул қиларди.
Йигит унга севги изҳор қилмасада, аммо ғамхўрлик кўрсатар, яхши муносабатда бўлар, ишдан эртароқ келиб, у ёқ бу ёққа айлантиргани олиб чиқарди. Назира эрининг ўзгариши бола билан боғлиқлигини ҳис қилар, ҳалитданоқ қорнидаги боласини яхши кўра бошлаганди.

- Мустафо Назирани УТТ текширвуига олиб бориш керак. Ўзинг борасанми, ё мен бирга чиқайми? – сўради қайнона ўғлидан. Назира эрига умид билан тикилди. Бу қарашни ўзича тушунган Мустафо бош ирғади.
- Ойи, ўзим олиб бораман.
- Яхши. Назирахон, бугун жинсини ҳам айтадия, - деб қўшимча қилди Нодира. Гўзалой унга бошқача нигоҳ ташлади. Бу гап унга ёқмаганди.
- Ўғил-қизми, икки жонни саломат етказсин. Биз учун жинсининг фарқи йўқ! Муҳими, фарзанднинг борлиги...
Назира қайнонасининг гапи атайин кундошига теккизиб айтилганини фаҳмлади. Жимгина Мустафо билан чиқиб кетди.
Туман поликлиникасидан чиқиб келган Назира машинанинг орқа ўриндиғига ўтирди. Мустафо ортига ўгирилиб қаради.
– Нима экан? – деб сўради қизиқсиниб.
– Қиз, – деб майин жилмайди Назира.
– Қиз! – эрининг хуррамлиги гап оҳангидан сезилди. Назира хаёлан “қиз” десам ҳафсаласи пир бўлмасмикан” деган ўйлар қуршовида чиққан эди. Кўплаб дугоналаридан эшитган гаплари таъсирида юрганди аёл. Жуфтининг шодон кайфияти унга ҳам кўчди.
– Қиз деганимга хафамасмисиз? – сўради секин. Машина рулини бошқараётган йигит кўзгудан хотинига назар ташларкан:
– Нега хафа бўламан? Ахир, у менинг қизимку... Исмини Зилола қўямиз! – деди.


.

📚ҚАДАР 5- кисм

Муаллиф : САИДА АЗИЗ

Мустафо карахт эди. Ҳайратдан қотиб қолганди. “Фарзанд...” тили бу каломни қайтарганида, негадир кўксининг ўртасида ўзгача ҳиссиётни туйгандек бўлди. Бола... унинг боласи бўладими?
– Ростанми? – ишонқирамай сўради Назирадан. Аёл бош ирғади. Унинг кўзидан тўкилаётган ёшлар тўхтай демасди. Мустафо нима қилишни, қандай йўл тутишни билмай қолди. Худди ҳаво етмаётгандек, базўр нафас ола бошлади. Назирага бир қараб қўйдида, довдираганча ҳовлига чиқиб кетди. Эшикни ёпиб, зинада тураркан, йигитнинг ҳам бўғзини тушунарсиз бир нарса ачиштирарди. Зулмат бағрида милтиллаб нур сочаётган юлдузларга боқди.
– Мен... мен ота бўларканман! Бу бахтми ё бахтсизлик? Ё, Аллоҳ... – деди ўзига ўзи ҳамон карахт аҳволдан чиқолмай. Самога боқди. Осмонда баркашдек бўлиб тўлин ой нур сочарди. Гўё йигитни оталик мақоми билан қутлаётгандек эди ой ҳам. Мустафо Назирадан фарзанд кўриши мумкинлигини хаёлига келтирмаганди. Ота–она розилиги учун яшайман, холос, деб ўзини кўниктириб юрганди. Лекин... йигит айни дамда ўзини ўзи тушунолмасди.
***
Эрининг чиқиб кетиши Назира учун ширинлик орасига гшармдори қўшилгандаги ҳисни туйдирди. Фараз қилинг, берилиб тортни танаввул қилаяпсизу, бирданига қалампирнинг таъми оғзингизни оловлантириб юборса... айни пайтда келинчакнинг ҳолати худди шундай эди. Эрининг бу қилиғидан Назиранинг қувонч ёшлари аламга аралашиб оқа бошлади. Бу нимаси? Нега? Нима учун чиқиб кетди? Қувонмадими? Ҳолсизгина ўзини ўринга ташлади. Ёстиқни алам билан оғзига тўсиб, йиғига эрк берди. Ёстиқни муштлаб–муштлаб кўз ёш тўкарди ёшгина жувон.

Кутилмаганда ёғаётган ёмғир билан булутлар орасидан қуёшнинг баробар нур сочиши рангоранг камалакнинг жилвасини намоён этгани каби, Мустафонинг ичкарига кириши хобгоҳда ана шу камалакни пайдо қилди. Назиранинг аҳволини кўриб, йигит чўчиб кетди.
– Назира.... – ёстиқни тортиб олди. Келинчакнинг кўзлари йиғидан қизариб, шишганди.
– Эртагаёқ олдираман, – деди Назира эрига алам билан боқаркан.
– Нимани? – ҳайрат билан тушунмай сўради йигит.
– Болани! Керакмас, сизгаям, менгаям керакмас... бу турмуш омонат. Бир–икки ойдан кейин ҳаммаси тугашини билардим. Нима кераги бор? Эртагаёқ ҳаммасини ҳал қиламан! Хавотир олманг, ота–онангизга бола тушди, дейман.
– Нималар деяпсан? – илк бор сансираб жаҳл билан гапирди Мустафо. – Бу менинг болам! Нега олдирасан?
– Сизга керакмаску бу бола... Биз унга на меҳр , на иссиқлик бероламиз. Мана шундай бир–биримизга совуқ назар билан яшарканмиз, у қандай вояга етади. Совуқ муҳитда ўсадими? Ҳиссиз бўлиб, шунчаки муносабатлардан туғилган бу бола кимга керак? – Назира ўзини босолмай ўксиб йиғлаганча сўзларди.
– Ундай дема, Назира...
– Нима дей? Мустафо ака, нима дей? Келганимдан буён сиздан нима кўрдим? На ширин гапирасиз, на... бўлди, тамом! Ҳаммасини тугатамиз! Иккимиз ҳам бахтсиз яшашга мажбур эмасмиз! Сиз ўз йўлингизда, мен ўз йўлимда кетамиз! Мен ортиқ чидолмайман, – юзини қўллари орасига яшириб, йиғларди аёл. Мустафо унинг қўлларини туширди. Ўзининг иссиқ кафтлари орасига жуфтининг юзини тутганча:
– Сенга сиқилиш мумкинмас! Бўлди, ҳаммаси яхши бўлади, – дея Назирани аста бағрига босди. Аёл ҳиқиллаб йиғларди. Мустафо эса унинг сочларидан силаркан, тунчироқнинг спиралмсимон алламбало тепага қараб ўрлаган шаклига жимгина тикилди.

Вақт оқар сув, деганлари бежиз эмас.
Бир зумда борлиқ узра кўкламнинг нафаси эса бошлади. Одамлар баҳорни интиқлик билан кутишаётган бир паллада, мартнинг илк кунларида табиатни яна қорли, намҳаво чулғаб олди. Қиш ҳамон тахтини бўшатмаганини билдириб қўйди.
Қишдан чиққан халқ, кўкламга етганига шукр қилаётган лаҳзаларда кутилмаган аёз яна одамларни шошириб қўйди.
Ўғлидан кўнгли тўлиб, қизини турмушга бериш тадоригини бошлаётган Салимбекнинг телефони жиринглади. Нотаниш рақам.
– Алло... – хотиржам жавоб берди Салимбек.


Репост из: 👑OSHXONA MALIKALARI👑
❤️‍🔥💎ЭРИНГИЗ УЙГА ТАЛПИНИБ КЕЛИШНИ ХОХЛАЙСИЗМИ?

➡️❤️ЖУДА ЁҚИМЛИ КАНАЛ❤️ БОЛЛАР КИРМАСИН ❌ АЁЛЛАР СИРЛАРИ

💋ЭРИНГИЗ ОЛДИНГИЗДАН БИРЗУМГА ҲАМ КЕТОЛМАЙ ҚОЛАДИ РОМ ҚИВОЛАСИЗ💋ХУДДИ ЁШ КЕЛИНЧАКДАЙ❣️

❣️❤️КАНАЛИМИЗДА ЭРНИ РОМ ЭТИШ ЙӮЛЛАРИ ФАҚАТ БИЗДА КИРСАНГИЗ ЧИҚИБ КЕТОЛМАЙСИЗ👇👇👇
https://t.me/+BqgICANvPg83Njky
https://t.me/+BqgICANvPg83Njky


#OVCHI


#No_44
#MUALLIF_NAFISA_MALIKOVA
2-фасл


Сейф ҳам жойида.Ичидан кундаликни олдим.Инсонга хотиралар гўзал кунларни эслаб қолиш учун ҳам керак..гўё дискка ёзиб олгансану исталган вақти кўзингни юмиб томоша қилаверасан.Балки у билан кам яшагандирман аммо у менга бутун умрга татигулик хотиралар берди.Инсонлар бор 50 йил яшаб ҳам бир-бирини тушуна олмайди..мен эса севдим ва севилдим.Қароғимдаги ёшни жилмайиб қаршиладим.
-Буёғига сизни хотираларингиз билан яшайман!

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

Эрталаб турганимда жавонимда ўша тўйимдан бери янгиланмаган кўйлакларга кўзим тушди.Менимча гардеробни янгилаш керак..
Уйимиз ҳувиллаб қолган бўлса ҳам қаёнамни кўриб юзим ёришди.
-Наргизахон уйғондингизми?
Қайнонам тасбеҳ ўгириб ўтирган экан мени кўриб кўзлари порлади.
-Ассалому алейкум ойижон!
Қайнонамни қучдим.Билмадим бу аёлда кучли энергия бор..бахт энергияси,одамларга куч ва кайфият берадиган.
-ўзимни жоним қизим сизсиз бу уйда тургим келмай синглимникига кетувдим! Энди биргамиз Аллоҳга шукур!
Қайнонам шундай дея кўз ёшларини артди.Биламан улар ҳеч қачон ҳаётдан нолимайдилар доим Аллоҳимнинг иродаси дея жилмайиб қўядилар.
-қизим сизга бир гап айтишим керак..мени ҳам беш кунлигим борми йўқми?

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

Фаррухни чақиртирганим сабаби менга ёрдам керак эди.Кўчага чиққанимда у аллақачон келиб бўлганди.
-Ассалому алейкум!-дедим яқинимни кўргандек ҳотиржам боқиб.
-Кўринишингиз яхши! Демак ҳаммаси жойида..-деди у кўзойнагини ечиб.
-Менга ёрдамингиз керак!-дедим узоқ ўйлаб-лекин бунга мажбур ҳам эмассиз аслида...


#OVCHI

#No_43
#MUALLIF_NAFISA_MALIKOVA
2-фасл


Бир пайт у осмонга сўнг бинога қараб менга кўзи тушди.Бақрайиб қараб турганимга ҳайрон бўлди шекилли..тезда юзимни бурдим.
-Қизим ўзи Фаррух бу оилага ким бўлади?
Жойимга жойлашиб сийраклашиб қолган сочларимни ушладим.
-эслолмаябман!
Ойим ачиниб қараб қўйди.
-Мен келдим!
Сафира кириб хонага ҳам совуқ ҳаво кириб келгандек бўлди.
-Вой нега деразани очдингиз? Наргиза совуқотиб шамоллаб қолмасин!
Уни сездирмай кузатарканман ролини қойиллатиб ўйнашига тан бердим.
-Наргиз ўзи ҳоҳлади!-деди ойим хонани тартибга келтириб.
-Ҳа шундайми?-Сафирани тулкиникидек кўзлари менга боқди-ҳоҳласанг ўзим айлантириб келаман пастга!
Нафратимни йиғиштириб жилмайдим.
-Шартмас!
-Ойи уйқум келди,Сафирани кузатиб юборинг..-дедим ётиб олиб.Кўзларимни юмдим..ҳадемай уйга қайтаман,буёғига кучли бўлишим шарт.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

Уйга борганимда ҳамма мени кўришга келди.Меҳринисо ҳам унаштирилибди.Синглим эса худди уни синглисидек ҳатто бироз улғайгандек ҳам назаримда..
Акам ҳам энди шу ерда ишлаябди экан дўкон очиб.Эшитган янгиликларим менга янада куч бағишларди.Тўғри ўлим ҳақ..аммо ўламан эканку барибир деб қўлни ёзиб ўтириш ҳам ярамайди.Абдуллоҳни ўлимидан бери биринчи бора ҳурсанд бўлиб кулаётгандим..мен бахтли эдим шундай эркакнинг аёли бўлганимдан Аллоҳим уни менга учратганидан қадаримдан рози бўлишни ўргангандим.Энди исён қилмасдим..
Хонамга чиққанимда ҳаммаси худди аввалгидек эди.Расмларимиз ҳам,кийимларимиз ҳам..


#OVCHI


#No_42
#MUALLIF_NAFISA_MALIKOVA
2-фасл


-Фаррух мени асли..
Хонага онам қайтиб кирди.
-Қизим 3 кундан сўнг рухсат беришаркан,бу йигитга ҳам раҳмат..
Онам Фаррухга меҳр билан жилмайиб қўйди.
-3 кун!-дедим жилмайиб.Абдуллоҳ билан бирга яшаган уйимизни жуда ҳам соғингандим..худдики бир аср шу ерда ётгандекман.
-Хўп унда мен фирмага кетдим,айтганча ҳожи она ҳам кечга келиб қолсалар керак!
Фаррухга миннатдор боқиб қўйдим.Унинг нигоҳларидан суҳбатимиз якунланмаганини сездим.Онам мени қўлларимни тутди.
-Қизимей сени шу қадар ёлғиз қўйибманки..ҳатто!-деди кўзи ёшланиб.Афтидан онам мени ўзим сакраганимга ишониб ўзини айблаётганди.
-ойи йиғламанг илтимос,мен тирикман ҳаммаси жойида!-дедим жилмайиб.Мен кўп жилмаябман худди ичимдаги аламлар шу йўл билан чиқиб кетаётгандек.
-ойи ҳозир кўчада ҳаво қандай?-дедим деразага узоқдан қизиқсиниб боқарканман.
-Ҳа ҳавоми? Ёмғирли кузнинг ҳавосида!
Ёмғир ҳидини туйгим келди.
-Ойи деразани очинг!
Ойим туриб деразани очди.Хонага бирам хузурбахш ҳаво кириб келдики..тўйиб ҳидладим.
Оҳиста ўрнимдан турдим.
-Турмай қўявер!-деди ойим ёрдамлашиб.
-Кўчани кўргим келди!
Дераза ёнига яқинлашиб атрофга қарадим.Кузнинг гўзал манзараси..ёмғир шивалаб ёғарди.Қўлларимни чўздим..оқариб бироз арчланган қўлларим ёмғирни ҳис қилиб жунжикди.Таним яйради..осмонга қараб сўнг пастга боқдим.Беихтиёр яна пастга қулаш ёдимга тушди..шунда кўзим пастда машинасига суянганча сигарет чекаётган Фаррухга тушди.Афтидан унга ёмғирда шу ишни қилиш ёқаяптими худди мендек ёмғирни кузатарди.Ҳайрон қолдим у узоқдан қараганда Абдуллоҳга ҳам ўхшаб кетарди...


😍 Гўзаллик дуосини биласизми?

🤲  Юзини нурли ва чиройли, тиниқ бўлишини истаган кишилар учун Қуръони Карим оятлари ичида бир оят борки, унда ажойиб бир сир яшириб қўйилган.

❗️Бу оятни 7 кун кетма-кет ҳар кеча уйқудан олдин зайтун мойига 21 марта ўқиб дам солиб, юзига суриб ётган кишининг юзларидан ғуборлар кетиб, дилкаш ва тиниқ бўлиб, гўзаллашади. Ушбу оят матни шундай...
Давоми👇


Ҳеч қачон, ҳеч қандай шароитда ўзингизни қораламанг.

Биз инсонмиз, фаришта эмас.
Хато қилишга, адашишга ҳаққимиз бор. Бу дунёдаги сиз учун энг азиз бўлган инсон — ЎЗИНГИЗ!

Сиз бор — ҳаёт бор, сиз бор — оила бор, фарзандларингиз бор. Сиз йўқ бўлишингиз билан ҳаммаси тугайди-ку?! Ўзингизни ҳар доим қўлланг-қувватланг, ўзингиз ҳақингизда фақат ижобий ўйлашга одатланинг.

Бировларга яхшилигингизни исботлашни бас қилинг. Рухсат беринг, улар сиз ҳақингизда хоҳлаганларича ўйлайверишсин...

Агар сиз бирортани қаттиқ севиб, ундан меҳр-эътибор, бахт кутсангиз, у сиз учун буларни берувчи объектга айланиб қолади...

Табиат қонунлари бўйича биз нимани хоҳласак ўшанга эришамиз...

Аслида бахт ўз ичингизда...
Фақатгина ўзингиздан уни қидириб топсангиз, ташқи дунёга эҳтиёж қолмайди. Ўзингиз учун ўзингиз қувонч, яхши кайфият, бахт булоғига айланасиз...

✿•┈┈┈┈┈••ৡ🌸🌸🌸ৡ•┈┈┈┈┈•✿
🧕 Muslimalar kundaligi 👇
https://t.me/+47zmpAgeAI81NWVi


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
Борингизга шукр яқинларим. ❤

☺️Кунингиз баракали ризқли ва ҳайрли бўлсин. 💖

Яқинларга Улашинг.. 🌸

✿•┈┈┈┈┈••ৡ🌸🌸🌸ৡ•┈┈┈┈┈•✿
🧕 Muslimalar kundaligi 👇
https://t.me/+47zmpAgeAI81NWVi

Показано 20 последних публикаций.