🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀


Гео и язык канала: Узбекистан, Узбекский
Категория: Цитаты


📚Канал: https://t.me/xayotiy_xikoyalari
👥 Группа: https://t.me/xayotiy_xikoyalarii
🏙️: NAMANGAN
👉 Adminga: @Otabek_U7008
👉 🌹Hayotiy Hikoyalar🌹 Hikmatli so'zlar, chiroyli she'rlar, manoli gaplar barchasi bizning kanalda! zerikmaysiz.

Связанные каналы  |  Похожие каналы

Гео и язык канала
Узбекистан, Узбекский
Категория
Цитаты
Статистика
Фильтр публикаций


​​Банданинг боши — Оллонинг тоши. Аёл қуёш тафтида эриётган қордек қобоқлари милдираб, чиройли лабларига тиш босиб ўз қисматини сўзлай бошлади. Ҳар замонда келиб кетувчи Қурбоннинг харидорлари унинг сўзларини бўлиб қўяр эди. Исми Наима экан. Ота-онадан икки фарзанд бўлиб, укаси Қурбон яшайдиган шаҳарчага кўчиб кетгач, бефарзандлиги боис алал-оқибат тоқ ўтаётган Наима бугунга келиб ёлғиз жигарининг уйига ҳам сиғмай қолибди. Укаси Бердиёр дурадгор уста бўлиб, кун бўйи ўз иши билан юради, кечқурунлари гоҳо маст бўлиб келади. Шунда ҳам хотини билан валақлашиб ўтираверади. Опасига кўҳна уйга қарагандек бепарво қарайди. Лекин шу баҳорда ўттиз иккига кирадиган, ўн йилки, ўз уйида яшаб, болаларига онадек меҳрибон бўлган бу муштипарининг кўнгли билан сира иши йўқ. Хуллас, Наима келиннинг қош-қовоғига қараб яшаш жонига теккач таваккал қилиб бозорга йўл олган. Укаси бунга ҳам ҳеч бир муносабатини билдирмаганки, аёлнинг юрагидан кетмайдигани ҳам шу бўлди. Бозорни ҳам укасининг шу ерда савдо қиладиган қўшнисининг ундови билан бошлаб юборди. Ургутдан келадиган ҳар хил қақир-қуқурларни қўшни аёлнинг растасида сотишига кўмаклашади. Қўшнининг айтишича, ҳали Наиманинг ўзига ҳам алоҳида жой олиб беради. Бугун еттинчи кунки, Наима савдога келяпти.
— Гўё илон чиққандек, зада бўлдим ўша уйдан, — аёл шундай деркан бегона эркакка дардини достон қилаётганини шу чоғда сезгандек, бирдан жимиб қолди. Қурбон ҳам буни ўз вақтида англади шекилли нигоҳини ундан узди.
Қурбон эрталаб Ғиёс акани излаб топди. Салом аликдан сўнг аста гап бошлади.
— Ғиёс ака, уйимиз синган биласиз. Шунга бир маслаҳатингиз… ёрдамингиз керак…
— Эй, Қурбонбой. Кўзим уч кунлик меҳмоннинг кўзидай бўлиб қиш бўйи оғзингни пойладим, миқ этмадинг. Аввал-кейин таниш бўлмасак, бозорда нима кўп, ота безори кўп. Ўзим бўлса ботинолмадим. Ҳа, мўлжал борми…
— Энди ака…
— Чайналманг, ука… эркак одамни тушунаман. Бирорта кўзбости қилганинг борми?
— Бор…
— Бўлди!
Баҳорнинг илк эпкинлари дов-дарахтдан то одамларнинг кўнглигача кириб кела бошлаганда Наимани Қурбоннинг уйига олиб келишди. Ғиёс аканинг машинасида Наиманинг укаси хотини билан бирга келдилар. Ҳарҳолда, аёли вафот этгач бегона аёлнинг остонага қадам босиши ғалати бўлди. Қурбон худди бозорга илк чиққан кунидагидек елка қисиб қолди. Қолаверса, бирови икки, бирови уч яшар фарзандларининг “Дадам янги ая олиб келди” деган беғубор шовқини Қурбоннинг кўнглини титратиб ўтди. Болаларга бу гапни уқтирган ҳам қўшни Ҳабиба хола бўлди. “Бошга тушганни кўз кўрар, ука. Болалар ҳали ёш. Уларга она керак”. Холанинг шундай дея Қурбоннинг хатти-ҳаракатини қувватлаб айтган сўзи ҳам эркакка далда бўлди.
Наима Қурбоннинг уйига келганидан сўнг бозорга чиқмади. Уйда, болалар билан андармон бўлиб вақтини хуш ўтказади.
Қурбон бозордан шомга яқин қайтаркан чироғи ёниб турган уйи деразасига яқинлаб тўхтади. Ичкаридан “ғунг-ғунг” товуш келар эди. “Собиржон, ўғил бола овқатни кўп-кўп емаса полвон бўлмайди. Ма, шуни е, сўнг ухлайсан. Ҳозир дадажон келади…”.
Қурбон беихтиёр елкасини деворга тираб суянди. Кўзига марҳум аёли кўрингандай, у ҳам унинг бу ишидан розидек туюлиб кетди. Кўнгли озиб ёноқлари жимирлаётганини ҳис қилди. “Ҳей, аёл. Аёлжон, бир пиёлани икки бўлиб, синиғида сув ичиб бўлмас экан. Сенсиз бут бўлмас эканман…”. Қурбон шу сўзларни ич-ичидан калимадек қайтараркан, унинг бу илтижоси кимга аталганини ўзи-да англаб етмасди. Кўзмунчоқдек икки гўдакни туғиб, бевақт кетган аёлигами ёки уйининг эмас, умидининг, кўнглининг чироғини ёқиб ўтирган манов муштипаргами — билиб бўлмас эди.
Абдулла Аҳмад.
Ўзбекистон адабиёти ва санъати” газетаси, 2012-йил, 15-сон.

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


— Бирон нарса сотасиз, шекилли?
Аёл бир Қурбонга, бир қор ташлаб турган осмонга қараб қўйдию индамади.
— Совқотибсиз. Манов жойга киринг… тортинманг.
— Совқотганим йўқ, керакмас.
— Шамоллаб қоласиз!
— Ўрганиб кетганман.
Аёл гарчи киришга унамаётган бўлса-да, уйчага бир-икки қараб қўйди. Мижжаларида ёш қалқигандек бўлди. Ёки Қурбонга шундай туюлдими, ҳарҳолда бошқа бозордаги аёллардан нимаси биландир ажралиб тургандек, бу аёлни шу дамда Қурбон ўзига яқин олди. Фақат у бегона эркак ёнида истиҳола қилаётир. Шуни ўйлаб, Қурбон бир қарорга келди.
— Мен кетаётгандим, калитни қолдирай. Сиз ўтираверинг бемалол. Эшик тепасига қўярсиз калитни, — Қурбон шундай дедида, калитни узатди. Аёл қимтина-қимтина уни олди. Занжирли совуқ калитни оларкан Қурбоннинг кафтига бир зум қуш қўнгандек бўлиб, аёлнинг бармоқлари беихтиёр тегиб кетди. Шу лаҳзада аёл кишини бу қадар яқинидан кўриб, не бир ҳисларни туюб, дил тубидан тотли бир туйғу кечганини беихтиёр чуқур англади. Шу кеча қалин қор ёғди. Қурбоннинг эса бозорга обборгудек айтарли нарсаси ҳам йўқ. Бир кун чиқмаса чиқмас. Лекин анови аёл нима бўлади? Шуни ўйлаб, боши қотди. Калитнинг жойи-ку аён. Лекин билмаган кишининг жойига кирармиди. Сираям. Тани музласаям кирмайди. Қурбон қайтаётганида ҳам калитни сиқимлаб паришон қолган эди. Оёғини зах сўради, устиям юпун. Палтосининг ҳам оҳори кетган. Музлаб қолса-я?! Э, йўқ-йўқ… Шу лаҳза бирдан Қурбоннинг кўзига аёздан ғужанак бўлиб, қўлларига «куҳ-куҳ»лаб турган аёл кўриниб кетди. Кейин телевизорга қараб-қараб нонушта қилаётган иккита мунчоқдек фарзандларига нигоҳи тушди. Уларнинг кўзлари тубидаги сокин тафтдан эти жимирлади. Совуқда қолган нотаниш аёл эмас, Қурбоннинг ўзидек титраб кетди. Бир муддатлик бу тушуниксиз кайфият Қурбонни элитиб қўйди.
— Дадажон, бозорга бормайсизми? — Қурбонни қизининг саволи ўзига келтирди.
— Бораман, она қизим, бораман, — Қурбон шундай деркан, ўзининг жавобидан ҳам ҳайрон бўлди. Ва кўниккан одатича, қўзғалиб кийина бошлади. Бир неча дақиқадан кейин у бозорга жўнади. Йўлда жадаллаб бораркан, қорни кураш, уйчани иситишни кўнглига тугди. Муваққат уйчага яқинлашгани сайин Қурбон ҳар кунги бозорчага эмас, нотаниш аёлга яқинлашаётганини ич-ичидан ҳис қилиб, вужуди қизиди. Ҳаллослаб юриб, уёқ-буёққа кўз ташлади. Атроф қарийб бўм-бўш. Бозорга ин қурган ўзи каби уч-тўрт сотувчидан бўлак зот йўқ. “Келмаслиги мумкин эмас, — дерди қандайин бир ички овоз Қурбонга. “У шу ерда. Қайсидир панароқ жойда қор тинишини, э, йўқ, сенинг… келишингни кутяпти”. Аммо аёл йўқ эди, тополмади. Қурбон негадир у барибир келади деб ўйларди. Лекин келмади. Шундаям Қурбон қараб туролмади. Совуқсираб келиб қолса, қўлларини иситар, пойафзалини қуритиболар дея иситгични қўшди.
Ўтиб қолса, кўрмай қолмай деб, дарича пардасини ҳам кўтариб қўйди. Кутди. Савдо ҳам бўлмади ҳисоби. Кутди… сўнг тушга яқин юз-кўзлари совуқдан увишиб уйга қайтди.
Кейинги куни ҳаво бироз юмшаб, офтоб кўриниш берди. Эрув бошланди. Қурбон бозорга келса, не кўз билан кўрсинки, аёл сумкасини билагига илганча ўйчан турибди. Қурбонни кўриб, эшитилар-эшитилмас паст товушда салом берди. Чеҳраси қизаргандай бўлди. Қурбон ҳам алик олди. Ўзи ичкарига кирса, аёл тағин тортиниб кириши даргумон. Ўз ҳолига қўйса, эриётган қор сувидан тургулик жойнинг ўзи йўқ.
 Қурбон беихтиёр севиниб кетди. Худди кўҳна қадрдонлардек унга яқин бораётганидан ўзи ҳам ҳайрон бўлди. Аёл ҳам ўзини жуда бегона тутмаётгандек туюлди эркакка.
— Ассалом-алайкум, — деди аёл кўзини ерга олиб.
— Валайкум… сиз кеча кўринмадингиз?
— …
— Мен ўйлабман, сизни бошпанаси…— Қурбон тутилиб қолди. Аёлнинг унга адл боққан нигоҳлари унинг сўзини бўлиб қўйди. Шу топда кап-катта эркак ва аёл бир-бирига бегона бўлган ёш болакайларга жудаям ўхшардилар. Балки, дунёдаги аёл ва эркак бир-бирлари олдида доимо ёш боладир, эҳтимол.
— Келинг, бизнинг дўконни бир кўринг, — Қурбон иложи борича ўзини эркин тутишга уриниб, ўзининг муваққат уйчасини дўкон, дея атади. Аёл унинг гапларидан, чеҳрасидаги тортинишдан эркакнинг кўнглида не гаплар ўтаётганини англагандек бўлди. Улар дўконга киришди.


✒️Умид чироғи.
(ҳикоя)

Қурбонни тун сокинлигида хаёл дарёси олисларга оқизиб кетди. Кечани бедор ўтказди. Ҳар замон-ҳар замонда ёнгинасида пишиллаб ухлаб ётган ўғли Собир билан қизи Гулноранинг устини ёпиб қўяр, сўнг жой четида ўй сурганча ўтирарди. Нима қилсайикин? Манови икки болани боқиш керак. Овқат пишириш, кир-чирини ювиш, йиртиғини ямаш…
Қурбоннинг аёли дунёдан кўз юмгач ҳаётида шундай кунлар бошланди. Яхшиям қўшнилари бор экан, баъзан болаларининг иссиқ-совуғидан хабар олиб туришади. Томоқ йўлидан чиққан мошдеккина яра Боғдагулни бир ойда чўп-устихон қилди. Уч-тўрт кун бир қултум сув ҳам ютолмай, ахийри омонатини топширди. Қурбон шошиб қолди. Болаларни қандай эплайди. Яқин атрофда на ўзининг, на аёлининг қариндошлари бор. Маъракага келиб кетган хеш-ақрабо ҳам ўз калавасининг учини қидириб юрган бандалар-да. Кимга юкинади, кимга бош уради.
Ўйлай-ўйлай шаҳарча марказидаги нотариал идорадаги ишини йиғиштиришга мажбур бўлди. Йўли олис, гоҳо ётиб ҳам қолишга тўғри келади. Бу ёқда эркакнинг ҳаёти ўзгариб кетди. Болаларини боғчага ўзи элтиб, ўзи олиб келади. Уйдаги бор тирикчилик унинг гарданида. Аёлининг маъракаларини ўтказгач Қурбон ишдан воз кечмаса бўлмаслигини англаб етди. Ота қалдирғочга ўхшаб бозор билан уй ўртасида қатнайверди…
Эрталаб Қурбон қараса, ноннинг ҳам, ёғ-ёвғоннинг ҳам таги кўриниб қолибди. Ҳамён ҳам ўзига яраша. Яхшиям йўқни йўндирадиган раҳматли аёли жишлигидан боқиб ўстирган бир катак товуқлар бор. Буни эслаганда эркакнинг ҳасратли қалби бир ўртаниб қўйди. Хуллас, шу товуқлар кунига яради.
Бор тухумни жамлаб, бозорга жўнади. Ҳарна, тухумни сотиб уйга бирор нима кўтариб келади. Бугун ўтсин-чи, эртага худо — подшо.
Шу зайлда Қурбон кунда-кунора бозорга қатнайдиган бўлди. Тухумнинг ёнига оз-оз олмадан ёки беҳидан қўшади. Сотиш иши эса осонмас. Мўъжазгина бозорчада олармондан сотармон кўп. Қурбоннинг обборган ул-булини олса олмаса, харидор ерга ураётгандек туюлаверади. Жаҳли чиқади, аммо кимга жаҳл қилсин. Уйда болалар… Аввалига худди бировлар ундан кулаётгандек елка қисиброқ юрдию кейин кўникди. Жамики одамзод бехато бажарадиган қисмат вазифаси асли шу — кўникиш! Шу зайл икки чақиримдан зиёдроқ наридаги бозорчанинг одамига айланди-қўйди. Олди-сотди касби-корига айланди. Олиб борганини сота солиб уйга қайтади. Ҳамён ҳам бир нави, муҳими кўнгил тўқ.
У бозорга қатнай бошлагач, қўшнилардан бири озгина ёнғоғини, бошқа бирови ярим халта майизини сотиб беришини сўрайдиган бўлишди. Улар ўзларича нарх-навони чамалаб, “Ўзингиздан қолар гап йўқ, қўшни” дейдиган бўлишди. Қурбон ҳам чамалайди, ёнидаги деярли кўзтаниш бўлган сотувчилардан улгу олади. Бир сўм бўлса-да орттиргани ўзиники: она сутдан ҳалол! Бозор маъмури Ғиёс лаққи деган киши билан гапи чиқишиб қолди. У Қурбонга жой олиб берди. Бир-икки марта у Ғиёс ака билан улфатчилик ҳам қилди.
 Қурбоннинг кузда азбаройи иложсизликдан бошлаган савдоси қишда уни чинакам бозорчига айлантирди. Қишда савдо жойини бекитиш учун бошпана қилиб олди. Эски панер, бўлак-бўртик шиферларни қоқиштириб, мўъжазгина, қулфланадиган раста бино қилди, иситкич ҳам ўрнатди.
Ҳаво совуб, қор учқунлаб турар эди. Қурбон кетишга чоғланаркан, ўзидан сал нарида аллақачонлардан бери тўхташ тақиқланган норасмий бекат бўлмиш бетон саҳнида сумка ушлаб турган аёлга кўзи тушди. Ёғаётган қор аллақачон унинг рўмолини оқартириб улгурган. Аёл қўлидаги сумкани ерга қўйди. Пешонасидаги қорнинг эриган томчиларини рўмолча билан артди-да, кафтларига «куҳ-куҳ»лади. Аёл қорга секин-аста ботиб бораётган калишига, рўпарадаги уйчага бир-бир қараб қўйди. Сал ўтиб у эгнидаги уриниброқ қолган палтоси елкаларини қоқди. Қоқдида, ичига бўйнидан қор кирдими ёқасини кўтариб қоқиб олди. Одамлар аёл турган жойдаги йўлакдан бамайлихотир ўтиб-қайтишар эди.
Қурбон эшикни бекита туриб, бирдан тўхтади. Бегона аёлнинг рафторидаги қандайдир маъсумликни Қурбон бир кўз ташлабоқ илғар экан, ҳайронлиги ошди. Бу ҳайронлик унинг қалбида шундай бир жўмард меҳрга айланди-ки, беихтиёр унинг ёнига борди:


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
Otalar qizi uchun xamma narsaga tayyor inson...🥰

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


✒️​"Ман ҳаётдан чарчадим..."

Манзура холам, аслида, отамнинг холаси, бувимнинг синглиси. Амакиларим, аммам, биз олти фарзанднинг учтаси—барчамиз шу холамизнинг уйида туриб олийгоҳларни битирганмиз. Холамнинг уйи отасидан— отамнинг бувасидан мерос қолган уй эди.
Манзура холам содда, кўнгли очиқ, фарзандларига ўта меҳрибон, ўта самимий аёл эдилар. Турмуш ўртоқлари қирқ кунлик чақалоғи билан уйдан ҳайдаб юборгач, ота уйига қайтиб келиб, иккита боласини ўзи  катта қилган эди. Кенг-мўл кўйлак кийиб юрар, кўча-кўйда ўзидан катта ёшли чолларга ҳам "болам" деб мурожаат қилар эдилар. Бир куни сабабини сўраганимда бир воқеани айтиб берган эдилар.
"Ошхонада картошка-пиёз тозалайман (бир умр шу ишда ишлаб, нафақага ҳам шу ердан чиққанлар) Ёшман, унинг устига беваман, бирга ишлайдиганлардан  биттаси гап отиб ўтадиган бўлди. Бир индамадим, икки индамадим, учинчи сафар гап отганда қўлимдаги  картошка тозалайдиган  пичоқ билан сапчиб турдим.
—Мани ким деб ўйлаяпсан? Яна бир марта гапирсанг, шу пичоқни қорнингга тиқиб оламан! Пичоқ ўқталиб турган важоҳатим қўрқинчли бўлса керак, ранги бўзариб, эшикдан зўрға қочиб чиқиб кетди...Бева аёлга маҳаллани итиям бошқача қарайди, болам, ўзимдан кампир "ясаб" олишим шундан.

Номоз ўқишни шу холамдан ўрганганман, Аллоҳ рози бўлсин.

Холам жудаям меҳмондўст эдилар. Камтарона яшасалар-да дастурхонларида доим ҳолвайтар, бўғирсоқ, қуш тили бўларди. Уйига келган меҳмонларга ҳаммасини бериб юборар ва яна бошқатдан пиширар эдилар. Турбатга борадиган бўлсалар, эринмай, малолланмай бир қоп биз кукуруз дейдиган  "Ширин маккажўхори қаламчалари" дан олиб борар, кўринган болакайларга улашар эдилар.

Холам авлиёсифат одам эдилар,  дуолари ижобат бўлиб, биз бундан жудаям қўрқар эдик. Масалан, қиш кунлари юпун кийиниб, ёки ялангбош,  ўқишга кетмоқчи бўлсам, остонада туриб олиб
—Айтганимни қилмасанг, тескари потаҳа қиламан, имтиҳондан ўтолмайсан, — дер эдилар., шу гапларидан жуда қўрқардим ва дарров айтганларини бажарардим. Умуман оиламиз орасида (ойим, додам, амакиларим, аммам, адамлар) Манзура холамнинг ижобат бўлган дуолари ҳақида ҳар хил гап-сўзлар юрарди. Холам қалб кўзи очиқ одам бўлиб, йигирма беш ёшларида кафанликларини тайёрлаб қўйган эдилар.Гап орасида Навоийдан, Сўфи Оллоёрдан мисоллар келтириб қўяр эдилар.
Бир куни уйнинг қўнғироғи жиринглади, дарс тайёрлаб ўтиргандим, эшикни очсам ҳеч ким йўқ, бироз туриб яна жиринглади, яна  ҳеч ким йўқ. Холам болалар ўйин қилаётганини сезиб қолдилар. Бироз пойлаб турдилар-да, эшикни шартта очдилар, эшик  қўнғироғини ўйнаб қочаётган болаларни тутиб олдилар,(бу ҳол аввал ҳам содир бўлган, бу болаларга олдин ҳам танбеҳ берган эканлар) кейин уларни уйга опкириб

—Кучук билан ҳўтикни қанча қилма тарбият,
Ит бўлур, эшак бўлур, асло бўлмас одамий! Бор, энди кетаверинглар, — дедилар.
Мен ўша пайтда бу сатрлар ҳазрат Навоийники  эканлигини билмаганман, уни холам ўзлари тўқидилар деб ўйлаганман ва роса кулгандим. Билмадим, шу ҳикмат таъсир қилганми, ҳар қалай болакайлар бошқа эшигимиз олдига келмай қўйганди.
Манзура холам ҳаётдан нолимас, ҳаммага ўзини бадавлат кўрсатар, саховат қилар, аммо ёлғиз қолсак "Ман ҳаётдан чарчадим, Феруз", —дер эдилар. Бу гапга ҳам кулардим, тушунмасдим. Энди-энди биламанки, ёлғиз боши билан ҳам ўзининг, ҳам жигарларининг фарзандларига оналик қилиш, унинг масъулиятини бўйнига олиш, рўзғор юритиш... ҳеч бири осон бўлмаган экан. Бир умр ҳалол яшаб ўтган Манзура холам Ҳайит куни, жума куни оламдан ўтдилар.
Дастурхонларидан туз тотганим, ёнида олиб ётиб эринмай кўп ҳикматлар ўргатганим, турмушга  чиқиб кетганимдан сўнг ҳам йўқлаб турганим боладек беғубор Манзура холамни Аллох раҳмат,  мағфират  қилсин.

Феруза Салходжаева.

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


Инсон қанча эскирар,
Унга шунча эс кирар.

Жалолиддин Румий.

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


✒️Онани хўрлаган фарзанд оқибати...

(Ҳаётий воқеа)

У яна қўпол муомала қилди, онасининг юзига қараб бақирди, уни сўкди, ҳақорат қилди.
Оллоҳ берган куч-қувватни зулмга, ноҳақ бўлса ҳам ўз фикрида туриб олишдек қайсарликка сарфлади.
Онаси унга доим бундай қўпол, зулмкор бўлмаслигини айтиб насиҳат қилар эди. Атрофидаги ҳамма, ҳатто аёли ҳам унинг қўполлиги сабаб қайтиб келмайдиган бўлиб уйига кетган эди.
Ҳурмат-эътиборга муҳтож она гўё ўғлининг хизматчисидек бўлиб қолди.
Она Оллоҳдан ўз жигарбандининг аҳволини ўнглаб, Тўғри Йўлга бошлашини сўраб неча маротаба кўзёш тўкди. Ахир у нима бўлганда ҳам якка-ю ёлғиз фарзанди. Шояд Оллоҳ унга ҳидоят берса. Лекин туғён уни одамгарчиликдан чиқарган эди.

Бир куни у онасининг олдига ёмон бир алфозда кириб келиб, унга қичқирди: Ҳалиям кечки овқатни тайёрламадинггизми?
Қарилик, дард ва қайғудан қадди букилган онаизор оёқ-қўли титраганича, кўзининг оқу қораси бўлмиш фарзанди учун овқат тайёрлашга турди. Ўғил таомни кўриб, ёқмагани сабаб ерга отиб юборди ва ғазаб отига минганича онасига деди: Сиз ҳеч нарсани яхши тайёрлай олмайсиз, куним энди сиз – оқсоч кампирга қолди. Билмадим сиздан қачон қутулар эканман.

Она йиғлади: Болам, Оллоҳдан, дўзахдан қўрқгин. Ахир Оллоҳнинг ғазабидан наҳот қўрқмасанг. Ахир Оллоҳ таоло ота-онага оқ бўлишдан қайтарганку, сени қарғашимдан қўрқмайсанми?
Онанинг бу гаплари унинг ғазабини, мажнунлигини янаям оширди ва онасининг кийимиларидан қаттиқ тортганича, ўзи томон буриб деди: Мен сизни насиҳатларинггизга зор эмасман, Оллоҳдан қўрқ деган гапларингизни менга айтманг, деди ва уни итариб юборди. Она юзтубан ҳолда ерга тушди. Ана шу онда унинг йиғиси истеҳзо кулгисига аралашди. Ўғил онасининг истеҳзо аралаш кулаётганини кўриб: Энди мени дуоибад қилар эмиш, худди Оллоҳ унинг дуоларини ижобат қиладигандек, деб онасини масхарлаганича уйидан чиқиб кетди. Дарҳақиқат, унинг қалби тошга айланган эди.

Шундан сўнг ўғил машинасини ҳайдаб кетди. У радиодан таралаётган куйни баланд қўйганича шодон кетар эди. У уйда ғамгин ҳолда қолган мискина онасига қилган ишларини унутган эди.
Ўғлининг бу қилиқларидан онанинг қалби вайрон, дилини алам ўртар, кошки эди, агар у шу фарзандини дунёга келтирмаганида уни дуоибад қилмас, балки Ҳасбияллоҳу ва неъмал вакил, деган бўлар эди.

У машинасида тезликни оширганча кетар экан, тўсатдан рўпарасидан туя чиқиб қолди. У тараддудга тушиб, мувозанатни йўқотди. Ўзини ўнгламоқчи бўлди, лекин тақдирдан қочиб бўлмас эди. Машинанинг синган темирларидан бир бўлаги унинг ичига кириб кетди. У ўлмади. Оллоҳ унга муҳлат берган эди. У бир операциядан иккинчисига кўчиб юраверди. Тўшакка михланиб ётиб қолди. Ҳаракатдан мосуво бўлди. Сўздан қолди. У ўзгаларга ибрат бўлсин учун ана шу ҳолида қолди.

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


💳Картамга пул ташлаб беринг...🥰

Бугун бегим ойлик олар санаси,
Картасига пул ҳам тушган чамаси,
Пул тушмади деганингиз нимаси,
Картамга пул ташлаб беринг дадаси.

Оиламизнинг қўрғонисиз, посбонимсиз,
Юрагимнинг суянгани, султонимсиз,
Ичи тўла, пул тугамас, ҳамёнимсиз,
Картамга пул ташлаб беринг дадаси.

Ажиб кўйлак кўрдим бугун магазинда,
Баланд пошна, қора туфли бор ёнида,
Шуни сотиб олиш фақат ҳаёлимда,
Картамга пул ташлаб беринг дадаси.

Шу кўйлакни ишқида мен парвонаман,
Келинг, олиб берақолинг ёлвораман,
Сотиб юбормасин дея оввораман,
Картамга пул ташлаб беринг дадаси.

Нархи қанча деманг, унча қиммат эмас,
Бир юз эллик доллар сизга пул ҳам эмас,
Аёлига эҳсон қилган ҳеч кам бўлмас,
Картамга пул ташлаб беринг дадаси.

Ёнингизда гўзал бўлсин аёлингиз,
Аллоҳ ҳадя қилган жуфти ҳалолингиз,
Кетса кетаверсин майли пулларингиз,
Картамга пул ташлаб беринг дадаси.

Пул сўрасам жахл қилманг менга зинҳор,
Сиз бермасез кимдан сўрай, ўйланг бир бор,
Тезроқ беринг, қилманг мени кўп интизор,
Картамга пул ташлаб беринг дадаси.


🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


Азиз дўстларим, сизларни ҳам эрталаб ширингина, митти фарзандингиз уйғотадими?😊

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


❗️Улғайиб катта бўлишлигимизда бизни юпатиш учун айтилган сўзларни соғиндик!
Ёшлигимизда дорини мева шарбати (сок) деб ичиришарди. Улғайиб дорисиз юролмайдиган бўлиб қолдик.
Бувинг қайтиб келадилар деб Ойим бизни юпатардилар, улғайиб бувимнинг вафот этганларини билдик, аммо соғинч қалбимизда армон бўлиб қолганини билдик.
Улғайиб кўрқадиганимиз қоронғу кечадан ҳам, хаётимизда қўрқинчли қора зулмат ишлар борлигини билдик.
Улғайиб Оналаримиз кулгиси ортида минг бир кўз ёши борлигини билдик.
Улғайиб бувиммизнинг куч қувватлари жойида дердик, аммо касалларини сездирмай юришларини билдик.
Улғайган сари ёшлик эшиги биз учун ёпилганини билдик.
Улғайиб битта ширин қанд билан хурсанд бўлишни унутдик.
Улғайиб ота онамизни қўлларини тутмасдан йўлни кесиб ўтадиган бўлдик.
Улғайиб билдикки хар бир қувончимиз ортида, хар турли хафачилик борлигини билдик.
Улғайиб бу дунёда биз бўлсак ҳам, бўлмасак ҳам Ҳаёт давом этишини билдик.😒

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


Мен уйда жуда машҳур одамман.
Чунки ҳар 2-минутда исмим тилга олинади😜

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


ЛАБИНГ ЛАБИМГА ТЕГСА,
ЯШНАБ КЕТАДИ ОЛАМ.
СЕНИ ЖУДА СЕВАМАН,
ПАҲТА ГУЛЛИК ПИЁЛАМ.😜

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


✒️СЕН ХАЛИ ЁШСАН...

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм...
Ассалому алейкум!

Бу вокеа мен йигирма бир ёшлигимда руй берди.- дея гапида давом этди бир танишим. Кахратон кишни кунида дустларимникидан уйга бошка шахардан машинамда кайтаётгандим. Хавонинг совуклигидан йул кучли музлаган булиб, машина у ёкда турсин пиёда юриш хафвли эди. Шу сабабли машинани жуда секин бошкариб келардим. Хар хил хаёлларга чалгиб кетиб машинамни бошкаролмай колдим. Бахтимга карама карши йулда машина йук экан. Бир пайт машинам билан биргаликда, йул четидаги кор уюмига бориб урилдим. Охирги эслаганим, машина урилган пайт бошим машина рулига урилгани эди. Кейин хушимни йукотибман.
Бир пайт кузимни очсам, кандайдир бир кишлок кучасида эканман. Об хаво хам совук эмас ёзнинг куни. Бу ерда булгандайман, чунки таниш жойлар. Бироз вакт утиб бу ер отамнинг бувисини уйи эканлигини англадим. Мен ёшлигимда бу ерга куп бора келгандим. Чунки бувимни жуда яхши курардим. Аммо мен ун ёшдалигимда бувим оламдан утганди. Шундан сунг бу ерга хеч хам келмай куйгандим.
Карасам, бувимларни уйи тугримда турибди. Мен ховлиси эшикчасини очдим ва кирмокчи булганимда бувимларни узи уйларидан чикиб келди.
-- Салом мени севикли набирам, катта йигит булиб колибсанку!- деди бувим.
Бувим билан саломлашдим, лекин бувимни вафот этганлиги мени хеч хам хавотирга солмасди. Бувим скамейкага утирди, мен хам ёнидан утирдим.
-- Кани гапирчи, ишларинг кандай набирам?
-- Рахмат бувижон, мана мактабни тугатиб медицина олийгохига стоматалогия булимига укишга кирдим.
-- Баракалла углим бу жуда яхши. Ота онанг хам сог саломат юришибдими?- деди бувим.
Отамнинг доим бувим мендан яхши духтир чикишини айтган гапларини айтиши ёдимда эди. Биз бувим билан анча гаплашиб утирдик. Об хаво жуда иссик булганлиги учун бувимга ичкарига салкинрок уйга киришларини таъкидладим. Узим урнимдан туриб, ховли эшикчасини очиб кирмокчи булганимда, бувим урнидан шошилиб турдида мени йулимни тусди. Мен эса бу холатда ажабланиб, бувимга савол тарикасида карадим. Шунда бувим:
-- Тухта углим...мен сени уйга киргизолмайман. Хали сен ёшсан, уйга киришга сен учун хали эрта. - деди.
-- Бувижон тушунмадим гапларингизга, нимага эрта хали?- дедим.
-- Углим хали вакти келиб тушуниб оласан, бупти углим анча гаплашдик энди вакт булди, сен боришинг керак!- деди.
Шу сузларидан сунг яна хушимни йукотибман. Кузларимни очсам, хамма жойим бинтлар билан богланган, кулимни томиридан осма уланган холда ётган эканман. Бир пайт мени кузимни очганимни курган духтир:
-- Нахотки кузингни очган булсанг...бу муъжизаку!- деди.
Мен духтирдан нима вокеа булганини сурадим. Духтир айтдики, автохалокатдан сунг кандайдир бир киши тез ёрдамга кунгирок килибди. Мени касалхонага олиб келишганда ачинарли яъни ярим улик ахволда эканман. Духтирлар мени бошка хушимга келмайди деб уйлашган экан. Мени муъжиза туфайли куткариб колишибди. Мен кома холатида икки ой ётган эканман.
Шу пайт курган тушимни ва бувимнинг айтган сузларини эсладим. ※ Углим сен хали ёшсан, шу учун сенга бу ёкка мумкин эмас, хали тушиниб оласан※
Бир неча ой даволаниб согайгач менга уйга жавоб беришди. Мени ота онам духтирларга куткариб колганликлари учун миннатдорчилик билдиришди. Мен эса бувимни ва духтирларни сабабчи килиб хаётимни саклаб колган Аллохдан миннатдорман...
Утган кондошларимизни ётган жойлари нурга тулсин. Аллох яшаб турган барча инсонларга иймоний хаёт берсин... деб.

Крик души ШУХРАТ.

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
Ҳаёт - жуда ғаройиб.!😒

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


✒️Қизимнинг оқ доғлари бор. Бунда мен айбдорман!

— Биз инсонларнинг қисматимиз турлича яратилган. Севимли газетамнинг «Турмуш» саҳифасида ҳар хил тақдирлар ҳақида ўқийман. Ишонсангиз, ҳар бир дардли қалбнинг ноласини ўқиб, кўзимга ёш келади. Билмадим, эҳтимол, менинг бу таъсирчан феъл-атворим ўзимга фақат зарардир.

Онам раҳматлининг ҳам кўнгли шундай бўш эди. Биз жуда ночор аҳволда яшар эдик. Ақлимни танибманки, ота-онам даладан бери келмас, арзимас нарсалардан ҳам жуда хурсанд бўлардик. Турмушга чиқиш пайтим келганида, мени бир одамга узатишди. У пайтлар ҳозиргидай аввал обдан телефонда гаплашиб, бир-бирини ўрганиб, сўнг оила қуриш деган вазиятлар қаёқда дейсиз?! Қолаверса, қишлоқ жой, одамлар гап қилади, деб ҳам икки мартагина учрашиб, тўйни ўтказиб юборганмиз. Билмадим, эҳтимол, энг катта хатом айнан шу ерда бошлангандир. Сабаби, мен эримнинг ички руҳиятини, қандай одамлигини заррача тушунмай оила қурганман. У билан деярли гаплашмас, бизни ўртада боғлаб турадиган ҳеч нарса йўқ эди. Мен турмуш қуриш, аслида, шундай бўлса керак, деб нолимасдан яшаб юравердим. Бироқ фарзандим туғилгач, эрим менга умуман қиё боқмай қўйди.

Кунларнинг бирида шаҳарга кетди-ю, шу билан қишлоққа қайтмади. Бу давр ичида ўзимдан нима ўтганини ўзим биламан. Қўлимдаги қизалоғим билан қайнопаларим зуғумига базўр чидардим. Табиатан ҳамма нарсага кўникиб кетаверадиган, ўз ҳақини ҳам сўрамайдиган тоифага кирганим учунми, мени ҳамма осонгина янчиб ўтарди. Бир куни эримнинг шаҳарда ёши каттароқ жувонга уйланиб олгани ҳақидаги хабарини эшитдим. Ана ўша пайт эримни жуда яхши кўришимни тушундим. Эҳтимол, ҳаёти давомида ҳеч бир эркакни яқинроқдан кўрмаган қиз учун бу севги бўлиб туюлгандир. Балки, кўз очиб кўрган инсонимни бошқа аёлга бериб қўйишни истамагандирман. Хуллас, қизимни олиб шаҳарга қандай учиб борганим ўзимга аён. Бир амаллаб эримнинг манзилини топдим ҳам. Ўша куни эрим мени қўлимдаги қизим билан жала қуйиб турганига қарамай, кўчага ҳайдаб юборди. Баъзан ўйлаб қоламан, инсонлар қандай қилиб бунчалик ваҳший бўлиши мумкин?! «Наҳотки, қизига раҳми келмади?» деб ўйлайвериб эсим кетган. Ёмғирда эримнинг кўп қаватли уйи олдида турганим кечагидак ёдимда. Ўшанда дилим шу қадар оғриганки! Бир ёшли қизимни бағримга босиб, эримни қарғадим! Шунчалик қарғадимки, бақириб-бақириб, хўрлигим келиб қарғадим. Эрим эса деразаси пардаларини ёпиб, чироғини ўчирди. Уйга қандай етиб келганимни ҳам ғира-шира эслайман, холос. Бир ҳафта ўтар-ўтмас эса қизалоғим баданида оқ доғлар пайдо бўлди. Бунга эса менинг қарғишим сабаб! «Қарғишнинг икки учи бўлади. Бири, албатта, ўзингга уради», деган гапга жуда ишонаман. Балки, менинг ҳам қарғишим ўша пайт боламга урганмикин?.. Ҳозир қизимнинг бўйи етиб маликага айланган. Аммо унинг оқ доғлари… Мен нотавон бу ҳолатда ўзимни айблайвераман. Чунки мен айбдорман!..

Мохигул Диёрхужаева.

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
Abdulloh Domla...🌱

Muborak Ramazon kirib kelyapdi...🌙

Muborak bo‘lsin barchamizga...🌴

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


✒️АЛБАТТА ЎҚИНГ....

Умар ибн Ал-Хаттоб даврларида у кишининг ҳузурларига уч киши мискин бир йигит билан кириб шундай дейишди:
- Эй мўминлар амири, мана бу йигитдан биз учун қасос олишингизни сўраймиз, сабаби бу инсон бизни отамизни ўлдирди.
Умар ибн ал-Хаттоб:
- Нима учун оталарини ўлдирдинг?
Йигит:
- Мен туя ва эчкиларни ўтлатиб юрувчи чўпонман. Туяларимдан бири оталарининг еридаги дарахтни егани учун оталари туямни тош билан уриб, ўлдириб қўйди. Кейин мен хам худди шу тошни олиб оталарини ургандим, ўлиб қолди.
Умар ибн ал-Хаттоб деди:
- Демак, сен жазога махкумсан.
Йигит:
- Менга уч кун мухлат беринг. Отам вафот этганлар. Менга ва кичик укамга бир хазинани мерос этиб қолдирганлар. Агар мени қатл этсангиз, мендан кейин мерос хам йўқолади, укам хам хеч вақосиз қолади.
Умар ибн ал-Хаттоб:
- Ким сени қайтиб келишингга кафил бўла олади?
Йигит одамларнинг юзига разм солиб чиқар экан, мана шу инсон деб Абу Заррга ишора қилади.
Умар ибн ал-Хаттоб:
- Эй Абу Зарр, сен шу йигитга кафилмисан?
Абу Зарр:
- Ҳа, эй мўминларнинг амири.
Умар ибн ал-Хаттоб:
- Сен у йигитни танимайсан. Агарда қочиб кетгудек бўлса, унинг ўрнига сени жазога тортаман.
Абу Зарр деди:
- Мен унга кафилман, эй мўминлар амири.
Шу билан йигит жўнаб кетди. Орадан бир кун, икки кун ва нихоят учинчи кун ўтяпти ҳамки, йигитдан дарак йўқ.
Одамларнинг барчаси Абу Заррдан хавотирда эдилар. Уни асло жазога тортилишини истамас эдилар.
Шу маҳал, шом намозидан бироз олдин йигит ҳаллослаб югуриб етиб келди. Унинг юзидан чарчаб, холдан тойгани билиниб турар эди. Йигит Умар ибн ал-Хаттоб, мўминлар амирининг олдиларига келиб тўхтади.
Йигит:
- Хазинани укамга топшириб келдим. Энди, мени жазолашингиз мумкин. Мен сизнинг ихтиёрингиздаман.
Умар ибн ал-Хаттоб хайрон бўлиб сўрадилар:
- Сени нима қайтарди? Қочиб кетишинг хам мумкин эдику?!
Йигит:
- Расулуллохнинг вафотларидан сўнг, "одамларда “ахд ва вафо” деган нарса қолмабди", деб айтишларидан чўчидим.
Умар ибн ал-Хаттоб Абу Заррдан сўрадилар:
- Нимага сен кафил бўлдинг?
Абу Зарр:
- "Расулуллохнинг вафотларидан сўнг одамларда “яхшилик” қолмабди", деб айтишларидан қўрқдим.
Ўлиб кетган одамнинг фарзандлари бундан таъсирланиб, "биз уни афв этдик" деб айтдилар.
Умар ибн ал-Хаттоб:
- Нимага? Нима учун?
Йигитлар:
- Одамлар "Расулуллохнинг вафотларидан сўнг одамлардан “афв” йўқолиб кетаяпти", деб айтишларидан қўрқяпмиз.

Мен ҳам одамларнинг орасида "яхшиликка даъват қилиш" йўқолиб кетди, деб айтмасликлари учун, сизларга хам илиндим.

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
Энг яхши аёл қандай аёл биласизми...!

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


қўшимча даромад қилсам ҳам топганим тўрт болага етмасди. Ҳали булар учун уй-жой қилиш, ўқитиш, қизларни узатиш, ўғилларни уйлантириш керак. Охири болаларимни онамга қолдирдиму, Тошкентга йўл олдим. Бу ерда бир кафега официант бўлиб ишга кирдим. Маоши қишлоқда топганимдан анча яхши бўлса ҳам, иши жуда оғир эди. Эрталабдан кечгача тик оёқда юриш, дам олиш кунларисиз ишлаш мени роса толиқтирди. На уйқуга тўяман, на ўзимга қарашга вақт топаман. Бир йилда нақд беш ёшга қаридим. Кўрганлар мени танимайдиган бўлиб қолишди. Эрим эса поликлиникада ишлайдиган, турмуши бузилган бир шифокор аёлга уйланибди. Хотини уни яхши парвариш қилиб, бирпасда оёққа турғизиб юборибди. Эшитишимча, эрим яхши пул топиб, бир неча машиналарни ижарага бериб қўйганмиш. Албатта, буни билгач, дарҳол болалар учун пул сўраб бордим. У уйда йўқ экан, онасию опалари юмма талаб қувиб солишди. Эримга эндиликда собиқ эримга қўнғироқ қилиб, алимент сўрасам, Мендан бир тийин ҳам ололмайсан деди. Судга бердим, лекин бир иш чиқмади. У ўзини бечора, ногирон қилиб кўрсатди, ижарага чиқариб қўйган машиналаридан олаётган даромадини эса ҳеч бир ҳужжат билан исботлай олмадим. Эрим қўлингдан кўп иш келардику, бор, аравани бир ўзинг тортиб кўр-чи, деди. Шунда жаҳл устида ҳали кўрасан, нақд уч қаватли иморатлар солиб, кўзингни куйдираман, дедим. Шу-шу кўнглимда ҳаётга нисбатан аламзадалик пайдо бўлди, бўлар-бўлмасга жиғибийрон бўлиш, ҳаммадан алам олиш мен учун одатга айланди. Болаларим ҳам мендан безиб кетишган. Тарбиялари билан ҳам тузукроқ шуғулланолмадим. Катта қизим бир йигит билан қочиб кетиб, шарманда қилди. Тўй-томошасиз узатиб юбордим. Ўғилларимнинг қўлидан бир иш келмайди. Мактабда тузукроқ ўқишмади. Бирор касбнинг бошидан тутишмади. Тошкентга олиб кетиб, официантликка жойлаб қўйсам, шуни ҳам эплай олишмади.
Танишларим қўли енгил ҳамшира эдинг, қишлоққа қайтиб, ўз касбинг билан шуғуллан дейишади. Мен у ёқда катта қурилиш бошлаб қўйганман. Данғиллама ҳовли қуриб, қарс-бадабанг тўй қилиб, қайнона-қайнотам, эрим ва кундошимга кимлигимни кўрсатиб қўйишим керак. Шундай дейману, аммо қўшгани билан қўша қариб юрган, фарзандларининг тўйида елкама-елка турган эр-хотинларни кўрсам, ҳавасим келади. Эрига эркаланиб, болаларининг тарбияси билан шуғулланиб, иссиққина ўрнини совитмай ўтирган, гап-гаштаклар ўйнаб, тўйларга тугунлар кўтариб бориб яйраб юрган оилали аёлларнинг ўрнида бўлгим келади. Аслида ўзим ҳаммасини барбод қилдим. Энди эса уйга кириб аёл, кўчага чиқиб эркак бўлишга мажбурман. Бу одамни шунақанги чарчатади, шунақанги эзиб ташлайдики…
Шу пайт купенинг эшиги очилиб, проводник кўринди ва:
– Опажон, назоратчилар чиқиб қолишди, чипталарни текширишяпти. Юринг, сизни бир жойга яшириб турай, деб аёл ва унинг қизини олиб чиқиб кетди.
Турмушда ҳамма нарса бўлиши мумкин, аммо, назаримда, аёл киши фақат аёллик учун яралган. Кўча-қўйда бақириб-чақириб муносабатларни ойдинлаштираётган, ўрни келганда эркакларни ҳам ноқулай аҳволга солиб қўядиган шарманда сўзлар билан ўзини кўрсатаётган хотин-қизларни кўриб ўйланиб қоламан: булар кимга нимани исботламоқчи? Ҳаёт курашдан иборат дейишмоқчими? Унда нима мақсад йўлида курашишяпти? Ахир, жанжаллашиш курашиш дегин эмаску!

Тамом.

🍃Яқинларингизга ҳам улашинг...🍃

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari


✒️АЁЛЛИК БАХТИНИНГ УВОЛИ УРСА

Поезд юрай-юрай деб турганида аранг чиқиб олдим. Купега кирганимда ёши элликларга борган бир хотин икки ҳамроҳини оғзига қаратиб нималарнидир жаврар, ўн олти-ўн етти ёшлардаги қиз эса чойнакдаги чойни қайтариб турарди. Тўрт кишилик купеда жой тўлиб бўлганди. Кимдир чиптасиз чиққан бўлса керак. Менинг ўрнимни эгаллаб ўтирган қизалоқ дарҳол фаҳми етиб, жойни бўшатди… Тинмай гапираётган унинг онаси экан. Қизга қараб бақира кетди:
Ҳой яшшамагур, бунча қайтардинг чой ўлгурни совитиб. Қуя қолмайсанми Қиз индамай пиёлаларга чой қуйишни бошлади. Аёл эса нутқини келган жойидан янада баландроқ овозда улаб кетди.
Ҳа, афтинг қурғур! Бир ой аввал келганимда миқ этмаганди, бу сафар қарасам, ҳе йўқ-бе йўқ менинг деворимга тираб тандир қуриб олибди. Агар бир ҳафта ичида тандирингни бузиб ташламасанг, мен сенинг уйингни бузаман дедим. Мана кўради, айтганимни қиламан ҳам.
Ҳамроҳ аёллардан бири тўғри айтасиз, бопланг қабилида унинг ғазаб ўтига мой сепган бўлди. Иккинчиси эса:
Тандирни бузиш гуноҳ. Ўзингиз барибир у ҳовлида яшамаётган экансиз. Қўйинг, тураверсин. Ўзи бузилиб тушмагунча тандирга тегиб бўлмайди, деди.
Ҳо-о, нега энди. Мен ҳеч қанақа ирим-сиримини билмайман. Бузади дедим, тамом-вассалом. Мен аёл бўлсам ҳам, битта гапираман! Керак бўлса, ўнта эркакни ҳуркитаман. Ёлғиз бошим билан тўртта болани эплаб боқиб юрибманку!
Вой, айланай, хўжайинингиз оламдан ўтганми? Боядан бери овозини баланд қўйиб, ҳар икки гапининг бирига қарғиш ёки сўкиш қўшиб шанғиллаётган аёл бир зум тинчиб қолди. Кейин қизини Нега нонларни яхшилаб ўрамадинг, жувонмарг? деб бир қарғаб олди-да, кўзида айланаётган ёшларини яширишга уриниб, купе деразасидан ташқарига қараб олди.
Узр, синглим, ярангизни тирнаб қўйдим шекилли, деди тандирни буздирмасликни маслаҳат берган ҳамроҳимиз.
Қўяверинг, тирнасангиз-тирнамасангиз тузалмайди бу яра. Шунчаки, кўнглим тўлиб кетди. Эрим билан мактаб давриданоқ севишардик. Оҳ, бизнинг муҳаббатга Лайлию Мажнунларнинг ҳам ҳаваси келарди.Ота-оналаримизнинг қаршилигига қарамай оила қурдик. Бирин-кетин тўрт фарзанд кўрдик. Аммо ҳаётим тинч эмасди.Қайнона-қайнотам билан рўйимиз тўғри келмагани етмагандек, охирги пайтларда эрим ҳам менга чап бўлиб қолди. Нуқул мени шаллақисан, ношукрсан деб сўкарди. Ишдан келсам, кулиб кутиб олмайсан, нолиганинг-нолиган,сен ҳам кўнглингни кенг қилиб, сабрнинг этагидан тутсанг,рўзғоримизга барака киради дерди. Мен бўлсам сабр қилиб ўтирадиганлардан эмасдим. Қўлингдан келса,рўзғор қилиб, болаларингни боқиб ол. Бўлмаса, хотин бўлиб уйда ўтир, мен эр бўлиб нон топай. Худога шукр,қўлидан иш келмайдиган нотавон эмасман!дердим нуқул. Ўша пайтлар мен туманимиздаги туғруқхонада ҳамшира бўлиб ишлардим.Туғруқхонада, биласиз суюнчи, қўл ҳақи деган нарсалар бўлиб турарди. Шуларга ишонардимда. Қўли енгил ҳамшира эдим,буни ҳамма тан оларди
Болаларим ўсгани сайин талабларим ҳам орта борди, чунки уларни яхши едириб-кийдиргим,Тошкентда ўқитгим келарди.Эрим эса оддий ҳайдовчиликдан топгани билан рўзғоримизни аранг тебратарди.Бора-бора ишдан кеч қайтадиган, ичиб келадиган одат чиқарди.Бир куни ширакайф ҳолда рул бошқариб, ҳалокатга учради.Умуртқа поғонаси шикастланиб, ётиб қолди. Ўша куни дарди-дунём қоронғи бўлди. Эримга ачинмасдим,фақат ногирон одамнинг хотини бўлишдан ор қилардим.Эртага қизларимнинг бўйи етиб,совчилар келса, отаси ногирон экан, деб қайтиб кетадими?Ўғилларимга касалманд қайнотага чўриликка берадиган қизим йўқ,деб одамлар қиз бермай қўядими? Ўша пайтда фақат шундай хаёллар миямда ғужғон ўйнарди. Етмаганига бу ногиронни парваришлашим, умримнинг навқирон фаслини унга қурбон қилишим керак эди Буни истамадим, эрим билан ажрашдим.Қайнонам ўша куниёқ мени болаларим билан уйдан ҳайдаб чиқарди. Бувимдан қолган эски ҳовлида яшай бошладим...
Ўзимча ногирон эрга қарагандан кўра яхши ишлаб,пул топиб, болаларимни боқаман деб ўйлагандим.Бу мен ўйлаганчалик осон эмас экан. Авваллари эрим рўзғорни қилгани учун қўлимда пул тураркан.Энди бўлса ойига ўн беш марта навбатчиликка турсам ҳам, қўни-қўшниларга игна санчиб,

Показано 20 последних публикаций.