“ “Уйинул ахбор” деган асарда ШАҚИҚ БАЛХИЙнинг шундай дегани келтирилади:
Инсонлар оғизларида баъзи бир гапларни кўп айтадилар, лекин феъл-атворларида бу гапларга қаршилик қиладилар:
1. Аллоҳнинг бандасиман, Аллоҳнинг қулиман дейдилар-у, ҳаётда банда – қул каби эмас, жуда эркин, бетизгин, ҳур каби тутадилар. Ўзларини дунёда абадий бойваччалар деб билишлари Аллоҳ ўртага қўйган гўзал аҳлоқ асосларига тўғри келмайди.
2. Аллоҳ ҳар кимнинг ризқи-насибасини кафолатлаган дейдилар-у, қалблари фақат дунё молини орттириш билангина шодланади.
3. Дунёда ҳаммамиз ўткинчимиз, ҳаммамиз ҳам ўламиз дейдилар, лекин ҳеч қачон ўлмайдигандек дунё билан ўралашиб, Аллоҳнинг буйруқлари билан ишлари бўлмай қолади.
Имом Абу Ҳомид Ғаззолийнинг “Мукошафат-ул қулуб” китобидан
https://t.me/Kosonsoy_masjidi