O‘qituvchilikni ko‘plar mensimaydi. Maoshi sababdir, boshqadir. Lekin o‘ziga bu kasbni munosib ko‘rishni istamaydigan yoshlar ko‘p uchraydi. Qo‘lidan o‘qituvchilik keladiganlari ham turli sabablar bilan o‘qituvchi kasbini tanlamaydi, o‘xshasa-o‘xshamasa, boshqa yo‘ldan ketadi. Ayrimlar esa avval o‘qituvchilikni tanlab, keyin pushaymon bo‘lib, boshqa sohaga o‘tib ketadi.
Men o‘qituvchi bo‘lganimdan biror marta pushaymon bo‘lmaganman. Doim faxrlanganman, hozir ham faxrlanaman, bundan keyin ham faxrlanaman. O‘qituvchi kasbiga past, mensimagannamo nazar bilan qaraydiganlarga aytadiganim shuki, avvalo, bu kasbning noni qattiq bo‘lgani bilan, ona sutidek halol - vijdonan ishlasangiz, albatta.
Ikkinchidan, hammagayam emas o‘qituvchilik qilish. “Hayotda o‘qituvchi bo‘lmayman” deb qasam ichib, oxiri noilojlikdan baribir o‘qituvchi bo‘ladiganlar-u, boshqa sohadan ketib, o‘shaniyam do‘ndirmaydiganlarning aksariyati aslida o‘qituvchilik martabasiga mutlaqo munosib ham emas.
Uchinchidan, “Ot qadrini ot minib ko‘rmaganlar qaydan bilsin?” Hali o‘zi ***qa kallak urmasdan, “o‘laman sattor - o‘qituvchi bo‘lmayman” deydigan yoshlar, “bolam o‘qituvchi bo‘lmaydi” deb karillaydigan ota-onalarni ham tushunaman, ham tushunmayman.
Tushunishim sababi shuki, har kimning ixtiyori o‘z qo‘lida. Bilgan qandini yeyaversin. Hech kim uni muhokama qilmaydi.
Tushunmasligim sababi shundaki, kolxozchi bo‘ladimi, kosmonavt bo‘ladimi - indamay bo‘laversin?! Nega “Hayotda prokuror bo‘lmayman”, “Bolam ikki dunyoda hokim bo‘lmaydi” demaydi ular, hayronman. O‘qituvchi o‘qitmasa, shular prokuror, hokim bo‘larmidi? “Eshakning mehnati halol, go‘shti harom” degani shudir-da.
Ko‘p eshitganman bir-biriga o‘xshash hayotiy hikoyalarni. Repetitorlik qilgan yosh yigit o‘zining sobiq abituriyentiga sovchi jo‘natgan, “o‘qituvchiga beradigan qizimiz yo‘q” degan javob olgan. Mayli, qizning ixtiyori ota-onasida, pishirib yemaydimi. Lekin “mehnati halol, go‘shti harom” o‘qituvchilarga, hamkasblarimga, o‘zimga achinaveraman.