#Соя
55-қисм
“Биламан мен жўнатдим-ку уларни сенингкиларни авраб туришсин дея. Беш дақиқа кўп эмас. Кетишимдан аввал сени кўриб кетмасам бўлмайди “ деди овоз оҳангидан ҳавотир сездим.
“Қаерга кетяпсиз?”
“Нариги дунёга дердим фақат ҳали эрта.”
“Товба қилдим бу қандай гап?”
“Менга бир нима бўлса яни келишим бироз узайса кутасанми?”
“Йўқ кутмайман”
“Билардим....Сен барибир ҳам бирта нарсани билиб қўй агар мен қайтаман деган вақтимда келолмасам бунга жиддий сабабларим бор демак фақат ҳеч кимнинг гапига қулоқ осмай менинг қайтишимни кут “ деганида юрагим ғалати ҳисга тўлди.
“Беш дақиқага чиқ илтимос орқа эшик олдида турибман “ деганида ўйламай ҳовлига чиқдим. Ҳаво совуқ бўлганига қарамай ичимни бир хавотир куйдирарди. Орқа эшикка чиққанинда Ғайрат девор панасида турганини кўрдим. Ёнига яқинлашганимда қошларини чимириб менга қараб турарди.
“Бу нима аҳвол?”деди уст бошимга қараб
“Нима бўлган аҳволимга?”
“Шу совуқда ҳам шунақа кийинадими?”деганида ошхона иссиқроқ бўлгани учун унча қалин бўлмаган кийимда эдим.
“Ҳеч нима қилмайди. Қаерга кетаяпсиз?”
“Биринчиси ўзингни асра ва ҳеч кимга хафа қилдиргани қўйма иккинчиси ким нима деса ҳам мендан хабар келмагунча ҳеч қайси гапга ишонма. Полшага бориб келишим керак ишларим бор. Тезроқ тугатиб қайтишга ҳаракат қиламан фақат ҳар доим ҳам ишлар биз айтгандек кетмаслиги мумкин. Агар келишим бир ойдан кўпга чўзилса сен аввал айтганимдек тил ўрган яхшилаб. Кейин бошқа курсларга ҳам ёздирамиз сени” унинг гапларидан ичим беҳузур бўлди худди мен билан видолашгани келгандек гапирарди. Яна ўша таниш ҳис ҳадик ўрнашиб олди қалбимга. Қўрқув кўзларимни ёшга тўлдирсада ўзимни тутиб турдим.
“Сенга ҳадиям бор буни бугунги кун хотираси деб сақла. “ дея қўлида бир қути тутарди. Ичини очди бир узук. Тоши кўзни қамаштирар қиммат эканлиги билинган узук.
“Бу менинг зирагим билан бир хил тоши. Аввал иккалси ҳам менда эди. Йиллар давомида мен билан доим бирга. Ҳар онимда тақиб юридим. Ҳозир бу бир узук шаклини олди қолган биртаси ўзимда. “ деди қулоғини кўрсатиб. Ҳақиқатдан ҳам узук тоши ва унинг зираги бир хил тошдан эди.
“Иккинчисини Худо насиб қилган бўлса қизимизга, бир кулон ёки ёки яна бир узук. Агар ўғл бўлса меникидек зирак “ деганида юзимда маҳзун табассум пайдо бўлди. Ким айтади қишлоқдан чиққан оддий оила боласининг бунақа қилиқлари борлигини. Ғайрат ҳамма қатори эмаслиги унинг ҳатти ҳаракатларидан билиниб турсада баъзи ёнлари менин янада таажублантирарди. Узукни қўлимга тақди. Қўлим музлаганини унинг иссиқ кафтига текканида билдим. Мени нима тўхтатди билмадим аммо қўлимни тез ололмадим. Кўзларим ичига қараб “ Сенинг юзинг кулиши учун қўлимдан келганини қиламан агар мен ёқлигимда сенга бирор ёрдам керак бўлса Зиёдага айт у сенга қўлидан келган ҳаммасини қилади. “ деди ва ҳеч кутмаганимда мени ўзига тортиб қаттиқ қучиб олди.
Хайрлашаётган одамнинг руҳияти сезиларди. Биров кўриб қоладими деган хаёл ўтмади. Ичимдан бир хис уни қайтиб кўрмаслигимни айтарди. Хаёлимга келган бу фикрни чалғитишга ҳар қанча уринмай негадир ўпкам тўлиб йиғлагим келарди. Бир ёки икки дақиқалик яқинлашувдан сўнг ўзимни орқага тортдим.
“Мен кетай энди” дедим овозим ичимга ютиб
“Кет аммо келишимни кут”деди яна баттар ичимга ғулғула солиб. Тез қадамлар билан юриб уйга кирдим. Тўғри хонамга кириб қўлимдаги узукка қарадим. Кўча совуқ эди лекин мен унинг ёнида совуқни сезмадим. Бироқ уй иссиқ бўлсада ундан узоқлашгач титраб тишларим бир бирига тега бошлади. Кетаётган эди. Ишим бор деди. Нима бўлсада кут деди.
55-қисм
“Биламан мен жўнатдим-ку уларни сенингкиларни авраб туришсин дея. Беш дақиқа кўп эмас. Кетишимдан аввал сени кўриб кетмасам бўлмайди “ деди овоз оҳангидан ҳавотир сездим.
“Қаерга кетяпсиз?”
“Нариги дунёга дердим фақат ҳали эрта.”
“Товба қилдим бу қандай гап?”
“Менга бир нима бўлса яни келишим бироз узайса кутасанми?”
“Йўқ кутмайман”
“Билардим....Сен барибир ҳам бирта нарсани билиб қўй агар мен қайтаман деган вақтимда келолмасам бунга жиддий сабабларим бор демак фақат ҳеч кимнинг гапига қулоқ осмай менинг қайтишимни кут “ деганида юрагим ғалати ҳисга тўлди.
“Беш дақиқага чиқ илтимос орқа эшик олдида турибман “ деганида ўйламай ҳовлига чиқдим. Ҳаво совуқ бўлганига қарамай ичимни бир хавотир куйдирарди. Орқа эшикка чиққанинда Ғайрат девор панасида турганини кўрдим. Ёнига яқинлашганимда қошларини чимириб менга қараб турарди.
“Бу нима аҳвол?”деди уст бошимга қараб
“Нима бўлган аҳволимга?”
“Шу совуқда ҳам шунақа кийинадими?”деганида ошхона иссиқроқ бўлгани учун унча қалин бўлмаган кийимда эдим.
“Ҳеч нима қилмайди. Қаерга кетаяпсиз?”
“Биринчиси ўзингни асра ва ҳеч кимга хафа қилдиргани қўйма иккинчиси ким нима деса ҳам мендан хабар келмагунча ҳеч қайси гапга ишонма. Полшага бориб келишим керак ишларим бор. Тезроқ тугатиб қайтишга ҳаракат қиламан фақат ҳар доим ҳам ишлар биз айтгандек кетмаслиги мумкин. Агар келишим бир ойдан кўпга чўзилса сен аввал айтганимдек тил ўрган яхшилаб. Кейин бошқа курсларга ҳам ёздирамиз сени” унинг гапларидан ичим беҳузур бўлди худди мен билан видолашгани келгандек гапирарди. Яна ўша таниш ҳис ҳадик ўрнашиб олди қалбимга. Қўрқув кўзларимни ёшга тўлдирсада ўзимни тутиб турдим.
“Сенга ҳадиям бор буни бугунги кун хотираси деб сақла. “ дея қўлида бир қути тутарди. Ичини очди бир узук. Тоши кўзни қамаштирар қиммат эканлиги билинган узук.
“Бу менинг зирагим билан бир хил тоши. Аввал иккалси ҳам менда эди. Йиллар давомида мен билан доим бирга. Ҳар онимда тақиб юридим. Ҳозир бу бир узук шаклини олди қолган биртаси ўзимда. “ деди қулоғини кўрсатиб. Ҳақиқатдан ҳам узук тоши ва унинг зираги бир хил тошдан эди.
“Иккинчисини Худо насиб қилган бўлса қизимизга, бир кулон ёки ёки яна бир узук. Агар ўғл бўлса меникидек зирак “ деганида юзимда маҳзун табассум пайдо бўлди. Ким айтади қишлоқдан чиққан оддий оила боласининг бунақа қилиқлари борлигини. Ғайрат ҳамма қатори эмаслиги унинг ҳатти ҳаракатларидан билиниб турсада баъзи ёнлари менин янада таажублантирарди. Узукни қўлимга тақди. Қўлим музлаганини унинг иссиқ кафтига текканида билдим. Мени нима тўхтатди билмадим аммо қўлимни тез ололмадим. Кўзларим ичига қараб “ Сенинг юзинг кулиши учун қўлимдан келганини қиламан агар мен ёқлигимда сенга бирор ёрдам керак бўлса Зиёдага айт у сенга қўлидан келган ҳаммасини қилади. “ деди ва ҳеч кутмаганимда мени ўзига тортиб қаттиқ қучиб олди.
Хайрлашаётган одамнинг руҳияти сезиларди. Биров кўриб қоладими деган хаёл ўтмади. Ичимдан бир хис уни қайтиб кўрмаслигимни айтарди. Хаёлимга келган бу фикрни чалғитишга ҳар қанча уринмай негадир ўпкам тўлиб йиғлагим келарди. Бир ёки икки дақиқалик яқинлашувдан сўнг ўзимни орқага тортдим.
“Мен кетай энди” дедим овозим ичимга ютиб
“Кет аммо келишимни кут”деди яна баттар ичимга ғулғула солиб. Тез қадамлар билан юриб уйга кирдим. Тўғри хонамга кириб қўлимдаги узукка қарадим. Кўча совуқ эди лекин мен унинг ёнида совуқни сезмадим. Бироқ уй иссиқ бўлсада ундан узоқлашгач титраб тишларим бир бирига тега бошлади. Кетаётган эди. Ишим бор деди. Нима бўлсада кут деди.