АППАК ТАҢЫМ

Мейкиндик, көгүлтүр асман белең,
Мен үчүн жарык нур чачкан белең?
Мени эч ким сүйдүрө албай койгон,
Сен менин сырымды тапкан белең.

Жок кылып кыйнаган, муң-зарымды,
Чыгарып эсимден, мурдагымды.
Жүрөгүм таш болуп калган эле,
Сен аны сездирбей уурдадыңбы?

Акырын жанымды арбап алып,
Жиби жок өзүңө байлап алып.
Жылыттың муздаган сезимимди,
Кылыктуу назыңды пайдаланып.

Кезиктиң сен тагдыр жолдорунан,
Садага болоюн бойлоруңдан.
Сен менин таптакыр чыкпай калдың,
Секетим жүрөктөн, ойлорумдан.

Карагат көздөрүң кара-кара,
Сыйкырлап кадалып, караба да.
Өзүм да түшүнбөй калдым жаным,
Неге анча тартылам сага гана.

Жүрөгүм туйласа, жанчыламын,
Сырымды сыр бойдон калтырамын.
А балким сен аны сезгендирсин,
Сүйүүмдү айтууга тартынамын.

Автор: Дамир Кадыр уулу
28.12.2024-ж.