Suhrob Ziyo

Biz o‘zimizni anglashdan bezib qoldik. Odamzod nima uchun dunyoga keladi, odamga o‘xshab yashash uchun. Qullik qilib, yaltoqilik qilib yashagandan ko‘ra yashamagan yaxshi.

O‘zi buni yashash deyish ham noto‘g‘ri. Kun ko‘radi bular, yashamaydi.

Haqiqiy gapni aytadigan, bor gapni aytadigan odamgina yashaydi. Haqiqiy yashash shu bo‘ladi.

Mahmud Sa’diy

@mahmud_sadiy

Tug'ilgan kun!

"Dilim o'zing toza bo'l, o'zingdayga uchraysan..."

Nuriddin Rasulovni 2012 yilda Qashqadaryodagi Yoshlar markazida taniganman. U yerda fidoyi ustoz Turdi Haydar boshchiligidagi bo'ladigan she'riyat klubi bo'lardi.

Qashqadaryolik yosh ijodkorlarning aksariyati bu dargohga bir marta bo'lsa ham kelib ko'rganini o'sha klub daftaridagi ismlar tasdiqlaydi.

Maktabni tugatib kollejga kiradigan yilim u yerga borganman. O'shanda birinchi marta o'zim tengi qalamkashlarning katta davrasiga duch keldim. Shuncha bola she'r yozar ekan, ularni oldida yozganlarimdan uyalib qolmasmikanman, degan hadik bo'lgan.

Bir guruh yoshlarning kam tirajli kitobchalarining taqdimoti bo'layotgan edi. O'shanda Nuriddin aka davrada she'r o'qigan. Hozirgi o'ktam ovozida, yaxshi she'rlaridan biri edi. O'sha davrada bundan baland she'r yangramagan.

Har safar u yerdagi mushoiralarda Nuriddin aka uloqni olardi, ayrim she'rlari jo'r bo'lib aytilardi. Aka shu klubning chin yetakchisi edi. O'shanda Nuriddin Rasulovday yozaman, deb oldimga maqsad qo'yganim ham chin. To'g'ri, Abdulla Orif, Shavkat Rahmon, Erkin Vohidov, Muhammad Yusuflar she'rlariga taqlid qilar edik. Lekin Yoshlar orasida Nuriddin aka yozgan she'rdek yozish niyati bo'lgan menda.

Keyinchalik har kimning o'z so'zi bo'lishi kerak, degan qarash shakllandi. Shundan so'ng o'zimga o'xshashga harakat boshladim.

Lekin bu qarorga kelishda o'sha mushoiralarning, Nuriddin Rasulovning yozganlari ibrat bo'lganini tan olaman.

Keyin poytaxtga intilish boshlandi, abituriyentlik, o'qish, repetitorlardan maqsad Toshkentdagi adabiy muhit bilan tanishish bo'lgan. Kelib ko'rdimki, o'sha Qarshining qoq markazidagi she'rga tashnalik, qaynoq yoshlar davrasi bu yerda yo'q ekan. Yozuvchilar uyushmasining "Onajonim she'riyat" to'garagining ham tafti so'nib bo'lgandi o'shanda. Allaqanday sun'iylik bor edi men qatnashgan kechalarida.

Shundan so'ng poytaxtdagi adabiy davralardan qo'l yuvib qo'ya qoldim. Lekin uyga ikki kun borsam, uning bir kuni Qarshidagi she'riyat klubida o'tib ketardi. U davralarga doimgidek Nuriddin aka boshchilik qilardi.

Tanlovlar adabiy festivallarda Nuriddin akaga imkon berilmagani, chetga surilganini ham ko'rardim. Sababi u kazo-kazo shoirlarning emas, asli kasbi pedagog bo'lgan Turdi Haydarovning yonida yurgani edi. Lekin o'shandoq chog'larda ham she'r o'qisa zal gurillab qalqib ketar va hukamolar ham majbur uni e'tirof etishardi.

Bora-bora bu davraning aksar vakillari poytaxtga kelib o'rnasha boshladi. Deyarli barcha o'qish vaji bilan kelgan edi. Nuriddin aka esa muhit, davra istab, shundoq tayyor ishini tashlab, oilasi bilan Toshkentga kelib yashay boshladi.

Buning qanday qiyin bo'lganini sezdim, ko'rib turdim, yonida bo'lishga imkon topmadim, yoki shunday deb o'zimni aldab qo'ya qoldim. Lekin bir narsani bilamanki, bu yoqqa uni adabiyotga, she'riyatga tashnalik olib kelgan.

Hozir she'rni ham, shoirni ham bir tiyinga olmaydigan poytaxt bizni yutib yuborgandek. Ammo bilamanki, Nuriddin Rasulov doimgidek barchasini yengib o'zini yuzaga chiqaradi. Usmon Azim aytganidek, "o'zini-o'zi ko'taradi" va yana o'sha o'ktam ovoz yangi, isyonkor, mardona she'rlar aytishda davom etadi.

Suhrob Ziyo.

21.11.2022.

@suhrob_ziyo1

ЭЪТИКОФ

Ранжидим – ранжитдим, ранжир кўринмас,
Анжирсан гул туккан, анжир кўринмас.
Мен сенинг занжирбанд қулингдирман, бас,
Қуллигим аёндир, занжир кўринмас.

2023 йил 22 март, Дўрмон

Мансур Жумаев