Ўқнинг зарбидан мендан ярим одимча нарига гурсиллабтушди.Ўзиям салкам эшшакдек келади денг.Чалажон ириллаб менга ташланмоқчидек ҳаракат қилганда иккинчи марта отдим.Ўчириб қўйган рацияни ёқиб шерикларимни чақирдим.Жониворларнинг ўлигини хавфсиз ерга милтиқдан ўқ ота ота олиб чиқдик.Шундай қилинмаса бўрилар тўдаси ўраб олиши мумкин.Икки ёрдамчи билан машинага зўрға кўтариб ортдик.Сўнг ортимга қайтиб бўри болаларини олиб қайтдим.Машинани юргизган пайтимиз елкамдан аллақандай юк босгандай бўлди.Бўриваччаларнинг ғингшиб эмаклаши миямни тешгудек таъсир қилаётганди.Худди шу пайт ортимдан менга қадалган нигоҳни сездим.Бутун вужудим билан ҳис қилдим.Ортимга ўгирилиб қарадим.Узоқлашиб бораётган Ниванинг ортидан ёш бир бўри кузатиб турарди.Бу шу жуфтликнинг ўтган йили туғилган боласи бўлса керак деган ўй ўтди хаёлимдан.Бўлмаса хавф таҳдид солиб турган ергача келмасди.Ўшандаёқ сездим.Бу бўри мендан албатта қасд олишга ҳаракат қилишини сездим.
Судья совғадан мамнун бўлди.Укам суд залидан озод қилинди.Бойваччалар қамалди.Лекин менинг кўксимда энди ачишиб тургувчи жароҳат пайдо бўлганди.Орадан бир йил ўтиб ярим кечаси бўрининг увиллаганини эшитиб қолдим.Бу майда кулранг бўри эмас,Кўк бўрининг овози эди.Демак у менинг манзилимни топибти.Ўша куннинг эртасига чўпонликни топшириб уйга қайтдим.Бўри одам гавжум жойга келмайди.Лекин кўнглимда қандайдир ҳадик бор эди доим.Шу йили ўғлим чўпонлик таёғини қўлга олди.Бир куни уйга келганида ғалати гап айтиб қолди.
-Бир баҳайбат бўрими,итми мени кузатаётгандай худди дада...Ортимга қарасам йўқ.Ўгирилсам нигоҳини сезаман.Бир марта илғадим.Кескин бурилгандим шарпасини илғаб қолдим.Яшиндек учиб саксовулзорга сингиб кетгандай кўринмай қолди.
Менинг бўри оиласини ўлдирганимдан икки шеригим бошқа ҳеч ким билмасди.Демак у...ўзимни тополмагач ўғлимни топган.Лекин қандай қилиб?Ўша куни ўғлим билан чўлга келдим.Агар бирга келмасам нафақат ўғлим ,олдидан чиққан одам боласни бурдалайди .Бу аниқ.Унга мен керакман.Келиб эшикни мустаҳкамладим.Ойналарда панжара бор.Ишонасизми ўша кечасиёқ келди.Увиллаб келганини билдирди.Билмайман қандай куч мени ташқарига итариб чиқардими,тортиб чиқардими, ўзимга ўзим бўйсунмай,ўзимни ўзим бошқаролмай ташқарига чиқдим.Қўйлар қамалган қўрадан эллик қадамча нарида улкан бўри жуссаси қорайиб кўзга ташланарди.Балким ишонмассиз ,лекин мен унинг кўзларини кўрдим.Узоқда бўлсада менинг кўз ўнгимда кўкимтир учқун сочиб,ғазаб ва алам тўла кўзлар турарди.Бир биримизга қанча қараб турдик билмайман.Хаёлан у билан гаплашдим.
«Кечир мени...Мажбур эдим.Жигарим учун.»Оёғим ерга михлаб қўйилгандай эди.Вужудим қотиб қолган,қимир этолмайман.Ниҳоят у изига бурилиб секин қоронғилик қаърига сингиб кетди.Орадан мана бир ой ўтиб яна қайтди.
Норқўзи аканинг ҳикояси ҳаммамизни ўйга толдириб қўйганди.
-Аллоҳи Оламнинг биз билмаган жумбоғи кўп деди бобом соқолини тутамлаб ўйчан.
-Сенга ҳам мажбурият қўйишибтида ўғлим деди Норқўзи ака менга ғамгин боқиб.Кейин бобом ва отамга юзланиб деди:
-Маслаҳатлашиб пухта ўйлаб иш тутишимиз керак.
Давоми бор.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Судья совғадан мамнун бўлди.Укам суд залидан озод қилинди.Бойваччалар қамалди.Лекин менинг кўксимда энди ачишиб тургувчи жароҳат пайдо бўлганди.Орадан бир йил ўтиб ярим кечаси бўрининг увиллаганини эшитиб қолдим.Бу майда кулранг бўри эмас,Кўк бўрининг овози эди.Демак у менинг манзилимни топибти.Ўша куннинг эртасига чўпонликни топшириб уйга қайтдим.Бўри одам гавжум жойга келмайди.Лекин кўнглимда қандайдир ҳадик бор эди доим.Шу йили ўғлим чўпонлик таёғини қўлга олди.Бир куни уйга келганида ғалати гап айтиб қолди.
-Бир баҳайбат бўрими,итми мени кузатаётгандай худди дада...Ортимга қарасам йўқ.Ўгирилсам нигоҳини сезаман.Бир марта илғадим.Кескин бурилгандим шарпасини илғаб қолдим.Яшиндек учиб саксовулзорга сингиб кетгандай кўринмай қолди.
Менинг бўри оиласини ўлдирганимдан икки шеригим бошқа ҳеч ким билмасди.Демак у...ўзимни тополмагач ўғлимни топган.Лекин қандай қилиб?Ўша куни ўғлим билан чўлга келдим.Агар бирга келмасам нафақат ўғлим ,олдидан чиққан одам боласни бурдалайди .Бу аниқ.Унга мен керакман.Келиб эшикни мустаҳкамладим.Ойналарда панжара бор.Ишонасизми ўша кечасиёқ келди.Увиллаб келганини билдирди.Билмайман қандай куч мени ташқарига итариб чиқардими,тортиб чиқардими, ўзимга ўзим бўйсунмай,ўзимни ўзим бошқаролмай ташқарига чиқдим.Қўйлар қамалган қўрадан эллик қадамча нарида улкан бўри жуссаси қорайиб кўзга ташланарди.Балким ишонмассиз ,лекин мен унинг кўзларини кўрдим.Узоқда бўлсада менинг кўз ўнгимда кўкимтир учқун сочиб,ғазаб ва алам тўла кўзлар турарди.Бир биримизга қанча қараб турдик билмайман.Хаёлан у билан гаплашдим.
«Кечир мени...Мажбур эдим.Жигарим учун.»Оёғим ерга михлаб қўйилгандай эди.Вужудим қотиб қолган,қимир этолмайман.Ниҳоят у изига бурилиб секин қоронғилик қаърига сингиб кетди.Орадан мана бир ой ўтиб яна қайтди.
Норқўзи аканинг ҳикояси ҳаммамизни ўйга толдириб қўйганди.
-Аллоҳи Оламнинг биз билмаган жумбоғи кўп деди бобом соқолини тутамлаб ўйчан.
-Сенга ҳам мажбурият қўйишибтида ўғлим деди Норқўзи ака менга ғамгин боқиб.Кейин бобом ва отамга юзланиб деди:
-Маслаҳатлашиб пухта ўйлаб иш тутишимиз керак.
Давоми бор.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮